Lof der luiheid : wenken voor de beoefenaar
Tom Hodgkinson
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Meulenhoff, cop. 2009 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 433 HODG |
00/00/0000
Luie ouders hebben gelijk, van zo een titel schrik je als lezer misschien wel wat op. Wie krijgt het in zijn hoofd om als luie ouder de opvoeding van de kinderen te lijf te gaan en dan op de koop toe volgens het boek nog gelijk te krijgen ook? Dit staat in schril contrast met de roep in onze maatschappij naar meer structuur in de opvoeding en onderwijs.
Tom Hodgkinson trekt in Luie ouders hebben gelijk van leer tegen alle ouders die overijverig te werk gaan, hun kinderen van alles en nog wat laten volgen, en voortdurend voor hun kinderen in de weer zijn. Voor de auteur is er één oplossing: de kinderen hun gang laten gaan. Op die manier zouden ze zich minder vervelen en zou hun verbeeldingskracht groeien. Om zijn uitspraken kracht bij te zetten, illustreert en staaft Hodgkinson zijn ideeën met uitspraken en inzichten van verschillende filosofen en opvoed- en onderwijskundigen. Als onderwijsvorm raadt hij onder meer de Summerhilschool aan. In zo een school is er veel medezeggenschap en worden de kinderen betrokken bij het reilen en zeilen van de school. Zo mogen ze onder meer stemmen over regels en volgen ze alleen lessen die ze zelf willen.
De vraag die daarbij echter kan worden gesteld is of deze onderwijsvorm wel voor alle leerlingen zal leiden tot de gewenste of betere resultaten. En of een opvoeding die kiest voor de gulden middenweg en kinderen de nodige vrijheid geeft op de juiste leeftijd en op het gepaste moment, wel de nodige structuur biedt. Op dit punt kiest de auteur slechts voor één vorm van opvoeding, namelijk die van vrijheid en nog eens vrijheid. Hierbij gebruikt hij opmerkelijke uitspraken zoals "weg met de televisie, leer van je kinderen hoe te leven, maak je niet druk om de computer".
Jammer dat de auteur geen oog heeft voor andere vormen van opvoeding. Nu lijkt er slechts één opvoedingsvorm te bestaan die leidt tot de beste resultaten. Van de lezer wordt dan ook een heel kritische houding verwacht. Het boek wordt besloten met een handig register, maar er is helaas geen literatuurlijst voor wie op zoek is naar andere werken over dit onderwerp. [Karl Baert]
J.A. Venema
Na een uitdagende inleiding gaat de schrijver in negentien hoofdstukken ten strijde tegen vrijwel alle zaken die te maken hebben met het huidige opvoeden van jonge kinderen. In onze overgeorganiseerde maatschappij hebben kinderen en ouders het veel te druk en is er voor kinderen geen ruimte voor eigen invulling en fantasie. De schrijver komt in onderwerpen als 'Een einde aan het gejammer', 'Het belang van de natuur', 'Weg met school', 'Weg met televisie, leve de vrijheid' via vlotte beschrijvingen van zijn eigen ervaringen tot een aantal verrassende en eenvoudige oplossingen voor opvoedingskwesties met als conclusie dat de luie ouders dan aan het langste eind trekken. Vlot en met humor en toch ook ernst beschreven opvoedingszaken, confronterend, uitdagend en vooral ter overdenking. Eigenlijk een 'must', zeker voor leerkrachten basisonderwijs (vanwege de vele verwijzingen naar bijvoorbeeld Locke en Rousseau), maar ook voor moderne ouders vanwege de vele 'eye-openers'. Een modern opvoedingsboek waarin een ieder zijn eigen herkenningspunten zal weten te vinden. Met register.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.