De onderspitdelver
Thomas Bernhard
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Atlas, 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 1209 |
31/12/2009
Mijn prijzen is het postuum verschenen werk van aartsmopperaar Thomas Bernhard, het enfant terrible van de Oostenrijkse literatuur. De schrijver is duidelijk niet van zins geweest om zijn scheldkanonnades tegen de gevestigde elite na zijn dood te staken. Integendeel, vanuit het graf geeft Bernhard zijn lezers er andermaal flink van langs. In zijn onnavolgbare onderkoelde, doch vlijmscherpe stijl verhaalt hij als vanouds van alle vernederingen die zijn hoofdpersoon moet doorstaan. Dit alles gelardeerd met bijtende uithalen naar alles wat hij uit diens naam haat, veracht en verafschuwt. Als je Bernhard moet geloven is de wereld (of in ieder geval Oostenrijk) een moeras van waaruit onwelriekende, kleinburgelijke dampen onophoudelijk in ons gezicht slaan.
Mijn prijzen is het autobiografische relaas van de diverse prijsuitreikingen die de schrijver heeft meegemaakt. Daarbij laat de Oostenrijkse (literaire) elite zich van zijn kleinzieligste kant zien. Het is een beklagenswaardige stoet van hoogwaardigheidsbekleders en politici, die allen verstand van literatuur menen te hebben, maar de naam van de schrijver verhaspelen, of hem verwarren met iemand anders. Alleen als de schrijver een prijs van de Kamer van Koophandel in ontvangst mag nemen, laat hij zich van zijn milde kant zien. Het contact met de kooplieden doet hem immers denken aan de tijd dat hij als jongen leerling-verkoper was. Ronduit hilarisch is het verslag van de uitreiking van de Oostenrijkse Staatsprijs voor Literatuur, waarbij Bernhard tot uit den treure herhaalt dat het hierbij om de Kleine Staatsprijs en niet om de Grote Staatsprijs gaat. De Kleine Staatsprijs is nl. slechts een aanmoedigingsprijs voor jonge schrijvers, terwijl de schrijver zelf de veertig nadert en al diverse publicaties op zijn naam heeft staan. Dat Mijn prijzen desondanks geen verzuurd manifest is geworden, is te danken aan de grenzeloze zelfspot van de schrijver. Zoals hij de megalomane eigenschappen van zijn kwelgeesten uitvergroot, zo spaart hij zichzelf niet. Sterker nog, uiteindelijk ontpopt de schrijver zich als de grootste schlemiel van allemaal, die op een klein kamertje bij zijn tante inwoont en zich keer op keer walgend naar een prijsuitreiking begeeft omdat hij het geld nou eenmaal nodig heeft. Omdat de luiken vervangen moeten worden, of gewoon omdat hij zich een auto wil aanschaffen, waarmee hij lekker kan scheuren. Het wekt nauwelijks verwondering dat deze zelfgenoegzaamheid onmiddellijk weer wordt afgestraft door de schrijver zijn auto in de prak te laten rijden. Voorspoed en gezapigheid, daar heeft Bernhard duidelijk niet veel mee op. De schrijver besluit om geen prijzen meer aan te nemen en uit de Academie voor Taal en Literatuur te treden. De lezer kan nu opgelucht ademhalen. Bernhard heeft zijn personage toch nog een, zij het breekbare, ruggengraat gegeven in dit vileine, van mededogen gespeende universum. [Jolies Heij]
J.F. Vogelaar
De prijzen die de Oostenrijkse schrijver Thomas Bernhard (1931-1989) in de jaren 60/70 ontving, weerspiegelden de ontvangst van het vroege werk: met argwaan en minachting of jubelend. De uitreiking van de prijzen ontaardde soms in een regelrechte belediging van de schrijver. Erg rouwig was hij er niet om was, het ging hem uiteindelijk alleen om de prijzenpot, die hij vergezeld door een oude tante toch maar in ontvangst nam. De (soms erg korte en cryptische) dankwoorden staan in dit door hem zelf nog voor zijn dood samengestelde bundel, begeleid door een verslag van de uitreiking en commentaar, in de stijl die zijn handelsmerk werd: honend, schmierend, besmuikt, tegelijk serieus en badinerend, een mengsel van leedvermaak en zelfironie. De uitgave vermeldt niet of hij na 1970, toen zijn roem en inkomsten groot genoeg waren, nog ooit een prijs in ontvangst heeft genomen. Het boekje zal in de smaak vallen bij degenen die van Bernhard vooral zijn toneel waarderen, dat hij opvoerde in de kantlijn van het literaire leven. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.