De vrouwen van het kalifaat : slavinnen, moeders en jihadbruiden
Judit Neurink
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : NEUR |
31/12/2009
Judit Neurink, auteur van De bange stad, is in de eerste plaats journaliste. Sedert het voorjaar van 2008 woont ze in Suleymania in het noorden van Irak. Toen ze besloot een boek te schrijven over hoe mensen overleven in de Irakese hoofdstad Bagdad, vond ze dat het geen journalistiek verslag kon zijn. Ze wilde een roman schrijven waarin de werkelijkheid een belangrijke rol speelde, maar waarin ook positieve menselijke relaties en zoiets universeels als 'de zoektocht naar een gelukkig leven' een rol konden spelen. Wat ze hoorde in gesprekken met vluchtelingen uit Bagdad gaf haar daar onvoldoende stof voor. Immers, het "geluk zat niet in hun herinnering. Ze hadden hun geliefde stad verlaten, gruwelijke dingen meegemaakt. Alles was zwart". Daarop besluit Neurink een roman te schrijven, waarin ze het leven verhaalt van een drietal (fictieve) bevriende families uit Bagdad, in de periode van april 2005 tot november 2006.
Bij het lezen van de eerste hoofdstukken had ik nog erg de indruk dat deze constructie te artificieel was. Hier was m.i. duidelijk een journalist aan het werk die al wat er aan vreselijks gebeurde in Bagdad, wilde laten beleven door haar protagonisten. Dat stemde niet overeen met wat ik bv. gelezen had in Het huis van Khala, het relaas van Minka Nijhuis over haar verblijf bij een familie in Bagdad. De gebeurtenissen daar leken minder ingrijpend dan in De bange stad en er was meer ruimte voor herkenbare aspecten uit het dagelijks leven. Maar na verloop van tijd ebde dat gevoel weg en begon het concept te werken. Ik kreeg echt de indruk in het leven van deze families 'gezogen' te worden, de sfeer van die 'bange stad' kroop in mijn hoofd. De permanente dreiging, de ervaring dat je nergens veilig bent, dat mensen om niets vermoord worden, dat er geen enkele officiële staatsstructuur of instantie is die alle burgers kan of wil beschermen, dat je volledig op jezelf en je naasten aangewezen bent: het was onthutsend dit als een aannemelijke werkelijkheid te ervaren.
Is het dan toch vooral een journalistiek roman geworden? Vermoedelijk wel. Weliswaar verhaalt Neurink ook over de liefdesrelaties tussen mensen, en over hun dromen over een gezin, kinderen, een leuke job en vrijheid in een land zonder dictatuur. En Neurink laat inderdaad zien dat, zelfs al vluchten mensen voor veiligheid, dit niet de enige factor is die meespeelt in het nemen van verdere beslissingen. Natuurlijk ervaren deze gezinnen, eens vanuit Bagdad in Suleymania aangekomen, het als een grote luxe om bv. gewoon in een auto te kunnen stappen zonder op hun hoede te moeten zijn voor mogelijke overvallers of aanslagen. Maar even vlug komen de ergernissen van een te krappe behuizing, de moeilijkheid een job te vinden, de frustratie van een nieuwe taal te moeten leren enz. Vreemd genoeg vergeten mensen ook gemakkelijk waarom ze gevlucht zijn en speelt al snel de heimwee op naar de vertrouwde omgeving, naar wat achtergebleven is. De relatieve rust van Suleymania geeft deze gezinnen paradoxaal genoeg ook de geestelijke ruimte om die heimwee te ontwikkelen. Maar dit soort emoties en persoonlijke ontwikkelingen is niet wat de meeste indruk achterlaat. Neen, wat blijft nazinderen, zijn de gebeurtenissen en omstandigheden die de mensen in Bagdad alle reden geven om als bange burgers door het leven te gaan. [Johan Van der Auweraert]
Annemiek Buijs
Romandebuut van Trouw-journaliste Neurink [1957], die naast artikelen over het Midden Oosten ook ‘Misleide martelaren’ publiceerde. De roman gaat over het dagelijks leven in Bagdad, dat na de invasie van de Amerikanen in 2003 een ‘bange stad’ is geworden. Het boek is gebaseerd op waargebeurde verhalen, verzameld uit interviews met vluchtelingen. Centraal staan drie Irakese gezinnen met verschillende geloven: christenen, soennieten en sjiieten. Zij komen uit de rijke bovenlaag (artsen, goudhandelaren) en zijn met elkaar verbonden door vriendschap en onderlinge huwelijken. Het leven in Bagdad wordt te gevaarlijk en alle families vluchten voor het geweld, de ontvoeringen, de moorden en de intimidatie naar Koerdistan. Het wrede en verscheurde heden van Bagdad is levensecht en met spanning beschreven. De personages zijn echter wat oppervlakkig neergezet, de veelheid ervan maakt het verhaal ingewikkeld en doet de lezer soms het overzicht kwijtraken. Deze politieke roman over sektarisme en fundamentalisme die dwars door families heenlopen, heeft sterk journalistieke trekjes. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.