Kofi moet weg
Kolet Janssen
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Poëziecentrum, 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : JANS |
00/00/0000
Bart Janssen is al geruime tijd bij fijnproevers bekend als een origineel dichter. In zijn vorige werk combineerde hij vaak haarfijne observaties met een gevoel voor abstrahering, een zoektocht naar de essentie achter de dingen en de mensen. Niet voor niets heette zijn eerste bundel Grisailles, naar de fijne tekentechniek waarin tinten grijs en een scherpe lijnvoering essentieel zijn. De dichter is overigens ook kunsthistoricus en ontwerper van postzegels. Diezelfde aandacht voor het werk op de vierkante centimeter kenmerkt ook zijn verbale creaties. Getuigden de vorige bundels al van een grote zin voor vormbeheersing, dan gaat Bart Janssen in zijn jongste bundel een grote stap verder in die richting. De dichter is bijzonder doordacht en conceptueel. Niet alleen de afzonderlijke verzen zijn bewust gestructureerd, hetzelfde geldt voor de opbouw in reeksen en zelfs voor de typografische vormgeving. De gedichten zijn als het ware omkaderd door fragmenten en titels, lopen weg van de bladzijde of verschuiven midden in een strofe naar de volgende pagina. Op die manier ontstaat een bevreemdende spanning tussen enerzijds een lectuur die zich concentreert op de geïsoleerde tekst (het gebruikelijke leespatroon bij lyriek) en anderzijds een lyriek die als het ware verloopt over de grenzen van regels, strofen en zelfs teksten heen. Een gelijkaardige spanning duikt ook in de verzen zelf frequent op. Vaak is de titel sprekend en meteen herkenbaar (een voorwerp, een indruk), maar wordt in het vers zelf die anekdote getransformeerd tot een abstracter denkpatroon.
Dat alles maakt deze bundel bijzonder intrigerend, al wordt van de lezer wel een grote inspanning gevergd. Ook ontstaat de indruk dat Janssen hier het klassieke tekstbeeld ? zoals dat in zijn vorige bundels nog dominant was ? wil doorbreken of verbreden, maar dat nog niet altijd even overtuigend wordt duidelijk gemaakt waar de dichter precies naartoe wil. In ieder geval is dit een opmerkelijke en waardevolle bundel, die nieuwsgierig maakt naar een vervolg. [Dirk De Geest]
Redactie Vlabin-VBC
Net als in zijn vorige werk combineert de Vlaamse dichter Bart Janssen (1959) in deze bundel haarfijne observaties met een gevoel voor abstractie, en lijkt hij op zoek te gaan naar de essentie achter de dingen en de mensen. De doordachte en conceptuele bundel getuigt van een grote zin voor vormbeheersing. Niet alleen de afzonderlijke verzen zijn bewust gestructureerd, hetzelfde geldt voor de opbouw in reeksen en de typografische vormgeving. De gedichten zijn als het ware omkaderd door fragmenten en titels, lopen weg van de bladzijde of verschuiven midden in een strofe naar de volgende pagina. Op die manier worden de grenzen van het geïsoleerde gedicht meermaals overschreden. Vaak is de titel sprekend en meteen herkenbaar (een voorwerp, een indruk), maar wordt de anekdote in het vers zelf getransformeerd tot een abstracter denkpatroon. Dat alles levert een intrigerende bundel op, die wel een grote inspanning vergt van de lezer. Ook is niet altijd even duidelijk waar Janssen naartoe wil met het doorbreken van het klassieke tekstbeeld. De bundel maakt dan ook nieuwsgierig naar een vervolg.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.