Joe Biljoen
David Walliams
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Sjaloom, cop. 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Bang zijn |
Hendrien Kars-ten Cate
De Kleine Prinses wil met het licht aan slapen. Niet omdat ze bang is voor het donker, maar voor spoken, al zegt iedereen: 'Doe niet zo mal, spoken bestaan niet'. Het dienstmeisje denkt dat als ze bestaan, spoken heel klein zijn. Die omkering biedt een ander perspectief – nu moet de Kleine Prinses rekening houden met kleine spoken, die misschien ook wel bang zijn. Na de omkering in het verhaal volgt weer met mamaspook de herhaling uit het begin; die herhaling is wensvervullend en grappig. Humoristische gekleurde tekeningen vol vaart, een per bladzijde, met korte regels tekst daaronder. De prentenboekmaker is een meester in typering: de wat sullig onderuitgezakte koning die zijn dochter voorleest, de koning en zijn dochter hangende over de bedrand, Konings kroon naast het potje gerold, de dokter met rode vlekjes en een verbandje. Op de zwarte voorkant knallen de witte en gele letters er als een schreeuw uit, alleen drie paar oogjes en een kroon zijn zichtbaar. Deel in de reeks over de Kleine Prinses, prentenboeken met herkenbare thema's*. Vanaf ca. 4 jaar.
Annie Beullens
ua/an/22 j
De Kleine Prinses is op de leeftijd gekomen waarop kleuters bang zijn voor het donker. Maar zij is niet bang voor het donker, ze is bang voor spoken in het donker en daarom wil ze haar licht aan. Iedereen beweert dat spoken niet bestaan maar het helpt niets. Het dienstmeisje zegt dat als spoken al zouden bestaan, ze dan wel heel erg klein moeten zijn, omdat zij er nog nooit één gezien heeft. Ook hier heeft de prinses een antwoord op. Je zal dan erg moeten oppassen dat je er niet op trapt, zegt ze. Maar als spoken klein zijn, redeneert ze verder, dan zijn ze waarschijnlijk ook bang in het donker. Net als ze wil gaan slapen duikt daar iets wits op. De Kleine Prinses kruipt vliegensvlug onder haar bed en daar zit een bibberend klein spook. 'Boe!' roept ze en het kleine spook rent gillend weg naar zijn torenkamer en roept Mama, ik heb een meisje gezien! Meisjes bestaan niet, zegt mama. maar het kleine spook wil voortaan zijn licht aan voor je weet maar nooit.
Een humoristische benadering voor een avondlijk gezeur, dat heel wat ouders tot wanhoop drijft en de nachtlichtjeshandel doet floreren. Ook op de prenten zijn grappige details te zien. Als het dienstmeisje beweert dat beer niet bang is voor het donker, denkt die beer wel hoor ... een klein beetje. De knuffel van het kleine spookje is ... een skelet!
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.