Mal'aria
Eraldo Baldini
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Serena Libri, 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 3639 |
31/12/2008
Soms heeft iemand te veel duisternis en maar weinig licht in zich, of het tegenovergestelde. Soms sterven we zonder erachter te komen wat we zijn, soms zonder duidelijk iets geweest te zijn. Soms slaat de weegschaal van wat we in ons hebben naar de ene kant of naar de andere kant door omdat er dingen gebeuren die niet van ons afhangen, te grote dingen, en dan kan het noodzakelijk zijn om te sterven als we willen veranderen."
Zinnen, gesproken door Pachina, heks, toverkol en waarzegster, tegen Luigi Derigo, hoofdpersoon in de korte roman Zoutgezicht van de Italiaan Eraldo Baldini, die zich rond 1700 afspeelt ergens aan de kust van de Adriatische zee. Maar waar heeft Pachina het over, wat bedoelt ze? Waar verwijzen haar woorden naar? Wie Baldini's boek heeft gelezen, kan die vragen moeiteloos beantwoorden en beseft de oorzaak: de auteur is in staat abstract en concreet, algemeen en bijzonder samen te laten vallen in een vertelling, waarbij idee en ervaring in perfecte harmonie samengaan. Dat maakt Zoutgezicht tot een sterk verhaal en geeft het het tijdloze karakter van een boosaardig sprookje.
Derigo is eigenaar van zoutpannen en leeft daar goed van ("Zout is goud.") Als de Oude Stad gesloopt en verplaatst moet worden, omdat oprukkende moerassen een onleefbaar klimaat scheppen, moeten de gestorvenen opnieuw begraven worden in de grafkelder van de toren van de kathedraal, het enige gebouw dat blijft staan. Derigo ontdekt daarbij ernstige onregelmatigheden en wordt door de daders zwaar gewond, afschuwelijk verminkt en voor dood achtergelaten. Pachina verzorgt hem, maar hij blijft kreupel, afstotend mismaakt en onherkenbaar door de speciale zoutzalf die de ingedroogde huid van zijn gezicht wit en angstwekkend maakt. Als hij de diepe verdorvenheid van de Nieuwe Stad waarneemt (smokkel, fraude, overspel, verkrachting, bestialiteit), neemt hij uiterlijk én innerlijk de gedaante aan van een wreed wrekend monster dat dood en verderf zaait ? niet uit plezier of eigenbelang, maar om recht te doen. Gewetenloosheid en waanzin komen bovendrijven in ijzingwekkende scènes die Pachina tot bovengenoemde uitspraak verleiden, waarmee het spannende slotdeel, een persoonlijk gevecht op leven en dood, wordt ingeluid.
Zoutgezicht is de derde roman van Baldini in het Nederlands en laat zien waarom hij in zijn vaderland zoveel succes heeft. Ook beide voorgangers, Mal'aria (2006) en Nevel en as (2007) kenmerken zich door loepzuiver getroffen onheilspellende sfeerfragmenten, een beeldende, een sensitieve stijl, en een subtiele, thrillerachtige suspence. Ze hebben het ongewone karakter van sinistere angstdromen die niet voortkomen uit effectbejag, maar aansluiten op het kwaad dat mensen hun leven lang met zich dragen. De kracht ervan zit in de bezwerende vertelstem, die ongemerkt onder de huid kruipt en nog lang onrust veroorzaakt. [Peter van den Hoven]
Bernard Huyvaert
Met deze roman (Faccia di sale uit 1999) won Baldini (1952) de Premio Serantini. De auteur wordt ook wel de Italiaanse Stephen King genoemd. In zijn werken steekt altijd een ernstige dosis horror. In het jaar 1699 besluiten de bewoners van de Oude Stad te verhuizen naar de Nieuwe Stad. De verteller, Luigi Derigo, een rijke vrijgezel, heeft de leiding over de werkzaamheden. De stad wordt niet bij naam genoemd, maar we zijn in de omgeving van Ravenna. De bevolking leeft er van de zoutwinning. Luigi komt tot een vreselijke ontdekking. Zijn neef Ruggero, belast met het overbrengen van de graven, heeft te vlug het geld willen opstrijken: hij heeft een aantal graven gedumpt in de crypte van de kerk van de Oude Stad. Wanneer Luigi dit ontdekt, ontstaat er een schermutseling. Luigi wordt voor dood achtergelaten in dezelfde grafkelder. Maar de heks Zia redt en geneest hem. Zijn mooie uiterlijk is hij echter definitief kwijt. Hij is een spook geworden. Mensen die hem ontmoeten, noemen hem 'Zoutgezicht'. Zijn wraak tegen zijn neef, maar ook tegen zijn stad zal vreselijk zijn. Een kundig geregisseerde nachtmerrie. Zoals zijn collega Ammaniti zei: 'In de handen van Baldini is taal een vlijmscherp wapen, hij zou een wapenvergunning moeten hebben om te mogen schrijven'. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.