De passagier
Jean-Christophe Grangé
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 2997 |
00/00/0000
Mensen die een bijna-doodervaring (bde) hebben gehad beschrijven deze (na het ontwaken uit een coma bijvoorbeeld) als een tocht door een lange donkere tunnel naar een schitterend wit licht en betitelen dit als een positieve ervaring. Minder bekend is dat sommige van die ervaringen uitgesproken negatief en beangstigend zijn, als een val in de duisternis en de ontmoeting met het Kwaad of de Satan. Deze laatste soort bde vormt het hoofdingrediënt van de lijvige thriller van Jean-Christophe Grangé.
Luc onderneemt een zelfmoordpoging, overleeft, maar belandt in een coma. Mathieu, een collega van Luc bij de politie, vindt die zelfmoordpoging onwaarschijnlijk aangezien hij Luc kent als overtuigd gelovige. Hij gaat op onderzoek naar de zaken waar zijn vriend en collega mee bezig was en komt zo terecht in de wereld van satanisme, rituele en sadistische moorden, verspreid van Estland tot Sicilië. Als ex-seminarist krijgt Mathieu hulp van het Vaticaan, maar ook uit minder katholieke kringen.
Duivelseed is een zeer meeslepend verhaal: intrigerend, vol onverwachte wendingen en met een geleidelijke spanningsopbouw. Grangé slingert de lezer heen en weer tussen rationeel denken enerzijds en twijfelen of er toch niet iets meer is tussen hemel en aarde anderzijds. De ontknoping is daarentegen een jammerlijke anticlimax. Een deus ex machina moeten opvoeren is, zeker na een goed opgebouwd verhaal, toch wel een zwaktebod.
De liefhebber van dit soort verhalen wordt echter voldoende bij de keel gegrepen om de kleine onnauwkeurigheden, onwaarschijnlijkheden, overdrijvingen en het gebrek aan consistentie in het verloop van een aantal kleine verhaallijnen over het hoofd te zien. Wie dit verhaal echter al te nuchter leest zal zich misschien ergeren aan de breedvoerige verteltrant. Dit leidt regelmatig tot passages die louter overbodige, zelfs hinderlijke bladvulling zijn. In enkele passages zakt het verhaal ook weg tot op het niveau van simplistische horror.
Een pluim voor de vertaling is hier wel op zijn plaats: het zal niet eenvoudig geweest zijn om deze vrij moeilijke tekst om te zetten in vlot leesbaar Nederlands. De gebruikte woordenschat (demiurg, eschatologisch ,stendhalsyndroom) vergemakkelijkt de lectuur niet. Dat geldt ook voor de keuze voor de wat archaïsche taal van de bijbelcitaten en teksten van kerkvaders, in plaats van modernere vertalingen te gebruiken. [Carlos Tamsin]
Mieke Starmans-van Haren
De zesde vertaalde roman van de Franse auteur en journalist gaat over Mathieu Durey, een zeer gelovige commissaris moordzaken in Parijs. Als zijn collega Luc een zelfmoordpoging heeft gedaan en in coma ligt, pakt hij diens laatste zaak op om achter de drijfveren te komen. Daarbij komt hij onder meer terecht in de Jura, Sicilië en Lourdes waar gruwelijke moorden worden gepleegd met verwijzingen naar bijna-doodervaringen en een satanisch netwerk. Het horrorniveau overtreft het werk van Stephen King. Het omvangrijke speurwerk met gedetailleerde geografische- en situatiebeschrijvingen wordt ondergesneeuwd door buitenissigheden (satan boven de vuurspuwende Etna) en brede discussies. Stijl en plot in dit qua inhoud en omvang zware boek zouden gebaat zijn geweest met fors snoeiwerk; dat zou ook de spanning en de geloofwaardigheid ten goede zijn gekomen. De dikke gebonden uitgave heeft een kleine letter.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.