Minder rozen en andere gedichten
Mahmoed Darwiesj
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 12368 |
31/12/2009
Hij wordt vereerd als een nationale held door de Palestijnen, zijn werk werd meermaals op muziek gezet en bij wijze van hommage door collega-schrijvers als Emile Habibi geciteerd in hun eigen geschriften. Toen Mahmoud Darwiesj vorig jaar onverwacht overleed, stond zijn land stil en werden drie dagen van nationale rouw afgekondigd. Want Darwiesj (1941-2008) was niet alleen een veelgeroemd schrijver, hij had het in binnen- en buitenland opgenomen voor de verdrukten in zijn regio. Hij was tot 1993 actief lid geweest van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), met de beslissing de Oslo-akkoorden te ondertekenen kon hij zich echter niet verenigen. Darwish was gedurende zijn hele leven een banneling: al bij de oprichting van Israël in 1948 vluchtte hij met zijn familie in Libanon en ook tijdens zijn volwassen leven woonde hij achtereenvolgens in Moskou, Egypte en Libanon, en uiteindelijk, na een jarenlang verbod het Israëlisch territorium te betreden, vanaf 1995 opnieuw in Ramallah. Ook dan noemde hij zich nog steeds een balling in eigen stad.
Voor die jarenlange moed om het op te nemen voor een volk dat leeft in diaspora, én voor het weten te verwoorden van het verlangen van de migrant naar een land dat verloren ging, ontving Darwiesj in 2004 de Prins Claus-prijs, en eerder al, in 2001, werd hij geëerd met de Lannan Prize for Cultural Freedom.
Daarom verwondert het des te meer dat niet veel meer van Darwiesj' werk in het Nederlands is verschenen. Na Ahmad Zaatar (1977), Minder rozen en andere gedichten (2005) en de roman Herinnering om te vergeten (1996) is er nu gelukkig Staat van beleg, een episch gedicht dat Darwish schreef tijdens de Israëlische bezetting van Ramallah in 2002.
'Hier, tussen de glooiende heuvels, bij zonsondergang / staan we voor de afgrond van de tijd, / bij boomgaarden die van hun schaduw werden beroofd, / en doen we wat gevangenen doen, / doen we wat werklozen doen: / we koesteren hoop.' Zo begint de 180 bladzijden lange tekst waarin Darwiesj de lezer onderdompelt in de weemoed naar het land van toen, in het oneindige verlangen naar vrijheid, maar ook in het verdriet van een moeder die haar zoon moet begraven.
Net als in zijn andere werk komt het thema van ballingschap versus het verlangen naar een thuisland veelvuldig terug. In Staat van beleg is de tegenstelling gedrenkt in de hoop op vrede en verzoening en pagina na pagina weet Darwiesj de lezer te raken met aansprekende evocaties van olijfbomen en van soldaten in hun gepantserde wagens ? een beeld dat we helaas maar al te goed kennen uit de haast dagelijkse nieuwsflitsen over Israël en de bezette gebieden. De emoties die hij met zijn verzen weet op te roepen zijn er niet minder schrijnend om. Darwiesj' eenvoudige en toegankelijke taal grijpt de lezer bij de lurven van het eerste tot het laatste woord. Met hem droom je aan het einde ruim tien bladzijden lang weg bij wat vrede in de regio zou kunnen betekenen : 'Vrede: de elegie voor een jongeman wiens hart doorboord werd door het / schoonheidsvlekje van een vrouw, in plaats van een kogel of een granaat / Vrede: het bezingen van een leven hier, in dit leven, op de nerf van een graanhalm' .
Uitgeverij De Geus zorgde voor een prachtige tweetalige uitgave (met harde kaft), zodat de Arabischkundige ook de oorspronkelijke tekst kan lezen. Bovendien dwingen de enkele verzen die elke pagina telt tot (nog) langzamer lezen. [Marjan Bex]
Paulien Andriessen
Mahmoud Darwish (1942-2008), geboren in een Palestijns dorp ten oosten van de havenstad Akko, is een van de beroemdste hedendaagse Arabische dichters. Hij is de dichter van het verzet. Centraal in zijn werk staat altijd zijn liefde voor Palestina. Hij kreeg vele prijzen, in 2004 de Prins Clausprijs voor zijn hele oeuvre met als thema 'De positieve gevolgen van migratie.' Het boeklange gedicht ‘Staat van beleg’ schreef hij in 2002, tijdens de tweede Intifada. Hieruit: ‘Vrede: de sterke die zich verontschuldigt bij wie zwakker bewapend is maar meer bereik heeft. Vrede: het publiekelijk opbiechten van de waarheid: Wat hebben jullie gedaan met de schim van het slachtoffer?’ Tweetalige uitgave.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.