Misschien een engel
Sebastiaan Leenaert
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Clavis, 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 8171 |
31/12/2009
Dit debuut beschrijft de sombere wereld van de 18-jarige Ferre, die het leven saai, eentonig en zonder perspectieven vindt. Een surrogaat vindt hij in boeken en films, die hij alleen op zijn kamer bekijkt. Vrienden zijn aan hem niet besteed. Het leven wordt nog somberder wanneer zijn vader, een kunstenaar, er met een studente vandoor gaat en hij achterblijft met zijn depressieve moeder. Zijn onaangepaste en asociale gedrag op school en thuis leiden hem naar een psycholoog, die de diagnose borderline stelt. Na een verkrachtingspoging op Eva, de vriendin van zijn vader en een zelfmoordpoging, wordt hij opgenomen in een psychiatrische instelling. Na enkele maanden vindt hij daar een vriendin, maar ook die relatie loopt slecht af. In het eerste deel zijn afwisselend een ik-persoon (Ferre) en enkele hij-personen (zoals de psycholoog en de schooldirecteur) aan het woord. In de ik-hoofdstukken versterken snelle, associatieve beelden de indruk van Ferres verwarrende persoonlijkheid. De jongen goochelt met namen uit films en boeken, en interpreteert in flitsende gedachten. Stilistisch en op het vlak van inlevingsvermogen levert de auteur hier een sterk staaltje van zijn kunnen af. Dit etaleren van kennis vraagt echter inspanning en goodwill van de minder ervaren lezer. Vooral omdat de verwijzingen naar bv. de films 'Dead Poet's Society' of 'The Breakfast Club' ook essentieel zijn om de gedachtegang van Ferre te volgen. Ook aan de betekenis van het begrip 'borderline' mocht wel wat meer aandacht besteed worden. Welke symptomen in Ferres problematische gedrag verwijzen bv. naar die aandoening?
Een tweede, korte deel laat Eva aan het woord. Zij voelt zich schuldig omdat ze Ferres verliefdheid aangemoedigd zou hebben. Dat was al duidelijk in het eerste deel, maar misschien wou Sebastiaan Leenaert zijn stelling nog eens bevestigen dat 'gek zijn' relatief is. Eva vult dit tweede deel zwakjes en overbodig in. Het derde deel bestaat uit 'hoofdstukken 1', waarin Ferre ontslagen is uit de instelling en begeleid op kamers gaat wonen, en 'hoofdstuk 0', dat hem weer naar af brengt. Goed gevonden, net als de omvergevallen nummering van de bladzijden. Voor Ferre is er weinig hoop, voor de vlot schrijvende debutant wel, op voorwaarde dat hij de lezer bij zo'n onderwerp wat beter op weg helpt. Voor de lezer is het binnendringen in Ferres verwarde geest interessant, maar nogal vermoeiend. [Jet Marchau]
Anne van Dijk
Wat is werkelijkheid, wat is fantasie? Voor de 18-jarige Ferre (ik-figuur) is dat onderscheid erg onduidelijk. Hij kan plotseling veranderen in een ongeleid projectiel en zichzelf verliezen in een woedeaanval. Hij beeldt zich in dat Eva, de jongere vriendin van zijn vader, verliefd op hem is, net als hij op haar. Als dat niet zo blijkt te zijn, doet Ferre een zelfmoordpoging en komt in een psychiatrische inrichting terecht. Daar wordt de diagnose gesteld: borderline. Dan blijkt dat Eva toch gevoelens voor hem heeft. De Vlaamse auteur zet in het eerste deel van dit debuut een duidelijk, confronterend beeld neer van een jongen met borderline. Door de compacte stijl en het soms schreeuwende lettertype (kapitalen in een groter lettertype) kan de lezer zich goed inleven in de chaos van onnavolgbare gedachtestromen in Ferres hoofd. Er volgen echter nog twee - minder overtuigend uitgewerkte - delen waarin de schrijver een poging doet aan te tonen dat mensen in essentie vreemden zijn voor elkaar, en dat iedereen eigenlijk een beetje gek is. Helaas is het hem niet gelukt om hier een samenhangend geheel van te maken. Vanaf ca. 15 jaar.
Nele Janssen
ua/an/22 j
Andijvie met een plastiek vork … dat heeft zo zijn redenen. In een instelling voor jongeren met psychische problemen kan je maar beter geen risico’s nemen. Dat die risico’s er zijn, blijkt uit de voorgeschiedenis van de jongeren. Het verhaal zoomt hierbij in op Ferre, op het moment dat hij als ongelukkige puber tegen zijn zin sessies bij een hulpverlener moet volgen. Hij komt te laat opdagen, vertelt maar halve verhalen en lijkt met zijn hoofd in de wolken te zweven. Toch is niemand echt ongerust tot het op school uit de hand loopt. Ferre verhuist naar zijn vader en diens veel jongere vriendin, Eva. Als in een vlaag van zinsverbijstering betast Ferre Eva onder de douche. Vanaf dan lijkt alles van kwaad naar erger te gaan. Ferre onderneemt een zelfmoordpoging en komt zo in de instelling terecht. Hij voelt er zich een vreemde eend in de bijt, maar is dat wel zo? Met rake bewoordingen schetst de schrijver de eenzaamheid van de jongere in dit verhaal. Met korte zinnen en kernachtige formuleringen weet hij een vlijmscherpe sfeer neer te zetten. Het verhaal sleept je mee en laat je niet gemakkelijk los, de sfeer blijft zelfs na het lezen nog lang hangen. Enige minpuntje aan het verhaal: ondanks de vrij positieve benadering van mensen met een psychisch probleem, houden de persoonsbeschrijvingen (met opgetrokken sokken, geesteszieken, …) toch een beetje de mythe van de psychiatrie in ere. En zo het taboe dat daarop rust en dat is een gemiste kans …
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.