Duivelskruid
Marita De Sterck
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
2 items magazijn |
De Eenhoorn, 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : STER |
31/12/2009
Omdat het zondag is, mogen Max en Dora niet vroeg opstaan. De klok lezen lukt echter nog niet zo goed, en de twee staan dan ook al véél te vroeg in de kamer van mama en papa. Kordaat worden ze weer naar bed gestuurd, maar wat duurt het wachten lang. Op hun teentjes sluipen Max en Dora weer naar de kamer van hun ouders. "Even koekeloeren", zegt Max, en hij gluurt met één oog door het sleutelgat. Mama en papa lijken verhalen te vertellen en te giechelen, en daarom vertelt ook Max een verhaal aan Dora, dat gaat over een papegaai. Papa steekt zijn arm door de deuropening en schudt zijn vuist. "Nog één flauwe grap en IK pluk deze twee papegaaien kaal!" grapt hij. Broer en zus worden opnieuw weggestuurd, en in de keuken smullen ze hun buikje rond. Dan is het eindelijk tijd...
Dit prentenboek is bedoeld voor kinderen vanaf vier jaar. Zoals de meeste prentenboeken bestaat het uit twaalf dubbele bladzijden, maar in dit exemplaar krijg je daarbij nogal veel tekst. Dat mag natuurlijk, al vraagt het een grotere inspanning van jonge kinderen. Bovendien combineert het boek een groot aantal uiteenlopende elementen. Zo wordt bij het ontwaken van Max en Dora enkel verbaal uitgelegd dat ze het verschil tussen de 6 en de 9 nog niet kennen. Visuele ondersteuning zou hier geen luxe geweest zijn, aangezien deze scène zo meer educatieve impact zou hebben. Het verhaal is wel mooi afgerond: het einde is wel voorspelbaar, maar dat is in een moeilijk verhaal als dit een goede keuze.
De illustraties van An Candaele zijn prachtig: je komt ogen te kort en toch is er een goed evenwicht tussen druk bewerkte en blanco delen. Helaas kunnen ze de tekst niet voldoende ondersteunen. De meeste kleuters hebben immers een actieve woordenschat van minder dan 3500 woorden, wat betekent dat ze niet in staat zijn om naar een verhaal te luisteren dat niet volledig ondersteund wordt door prenten. Die moeten de kinderen nl. opvangen en bijstaan waar nodig, en dat is hier niet echt het geval. Waarmee zeker niet gezegd is dat kinderen niet van de illustraties zullen genieten. In collage, potlood en schildertechnieken wordt een levendig en enthousiasmerende wereld neergezet.
Welke kinderen van dit boek zullen gaan houden, hangt vooral van hun 'leeservaring' af. Geoefende kinderen zullen dit zeker smaken, terwijl kinderen die weinig vertrouwd zijn met prentenboeken, het boek wellicht al snel zullen wegleggen. Niets verplicht je als auteur of als illustrator echter om te werken voor de middenmoot. [Sandrine Lambert]
Stefan Rovers
Op zondag slapen de ouders van Max en Dora uit. Net als altijd zijn Dora en Max al vroeg wakker. Hun ouders zijn daar niet blij mee. Pas om half negen mogen de kinderen opstaan. Dora en Max koekeloeren door het sleutelgat en volgen zo de verrichtingen van hun ouders. Ze horen gegiechel en dus vertellen zij elkaar ook een mop. Ze horen gesmikkel en Max krijgt ook honger en eet de koelkast leeg. Papa en mama spelen en dat doen Max en Dora ook. "'Nog even,' geeuwt Dora, 'en dan staan de wijzers eindelijk goed.'" Leuk, fantasieprikkelend verhaal dat voor menig ouder herkenbaar is. Het is verlevendigd met collages van bijzondere kleurenillustraties in verschillende technieken, waarbij ook behang gebruikt is, die een dubbele pagina beslaan en het verhaal aanvullen. Op het omslag is een koekoeksklok te zien waarin Dora en Max een plekje hebben en op de achterkant een sleutelgat met twee ogen op een kleurencollage. Vanaf ca. 5 jaar.
Nanna Cornelis
ua/an/22 j
Het is zondag: uitslaapdag voor ouders. Dora en Max hebben van hun ouders duidelijke instructies gekregen omtrent het uur van opstaan. Ze mogen niet storen voor de wijzers op zes en negen staan! Ze koekeloeren even door het sleutelgat. Hun ouders slapen nog. Ze springen op het grote bed en laten trots de wekker zien. Oei, ze hebben de cijfers omgewisseld en moeten weer naar bed. Slapen lukt niet meer. Na eventjes proberen hebben Max en Dora andere plannen. Ze plagen elkaar, spelen, vertellen grapjes, kijken televisie en tussendoor gaan ze telkens even koekeloeren door het sleutelgat. Uiteindelijk vallen ze op de bank in slaap. 'Koekeloeren' is een prettig gestoord prentenboek, zeer herkenbaar voor ouders met wakkere kleuters. Het verhaal is geschreven in een frisse duidelijke taal en wordt verder uitgediept door de prachtige illustraties van An Candaele. Ze hanteert een combinatietechniek van collage, pastel en verf en weet in haar figuurtjes duidelijke emoties te leggen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.