Goede mannen
Arnon Grunberg
Arnon Grunberg (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Nijgh en Van Ditmar, 2009 |
VOLWASSENEN : ROMANS : GRUN |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Nijgh en Van Ditmar, 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 3405 |
31/12/2009
Lange tijd leek Arnon Grunberg ook te voldoen aan dat romantische beeld van een schrijver die op zijn zolderkamer het ene na het andere meesterwerk neerpent. Maar de in New York residerende schrijver had zin om eens wat anders te doen. Hij voelde de behoefte om zich onder de mensen te begeven, naar het befaamde advies dat Maksim Gorki aan Isaak Babel meegaf. Toen het 'NRC Handelsblad' in 2005 een nieuwe 'chef kunst' kreeg, zag hij zijn kans schoon om uit zijn ivoren toren te komen. In de rubriek 'Grunberg onder de mensen' kan hij zijn reisverslagen en observaties kwijt. Bedoeling was dat Grunberg naar plaatsen ging waar hij normaal gesproken nooit zou terechtkomen, zoals Afghanistan, Guantánamo Bay, Kosovo, Afghanistan en Irak. Deze literair-journalistieke stukken werden nu verzameld in Kamermeisjes en soldaten.
Het eerste stuk over Afghanistan opent niet toevallig met een citaat van Isaak Babel over het wezen van de oorlog. Door uit zijn veilige cocon te komen en zich op onbekend terrein te begeven, wil de schrijver met eigen ogen kunnen vaststellen wat oorlog teweegbrengt. Maar hoezeer Grunberg zich ook inspant om als kameleon tussen de soldaten te bewegen, hij blijft in de eerste plaats de observator en schrijver die de realiteit aftoetst aan zijn literaire achtergrond. Zijn oorlogsverslaggeving zit dan ook propvol verwijzingen naar literaire meesterwerken als Catch 22 (Joseph Heller) of Slachthuis vijf (Kurt Vonnegut). Het levert een mooi spanningsveld tussen fictie en realiteit op. Als Grunberg soldaten interviewt, ziet hij hen soms als personages in een verhaal, terwijl de verhalen die ze te vertellen hebben echt wel getuigenissen of ooggetuigenverslagen zijn. Met veel empathie gaat hij op zoek naar de mens achter Lori Berenson, een New Yorks meisje dat op 26-jarige leeftijd gearresteerd werd in Lima op verdenking van terrorisme. Wat bezielt zo iemand om de veilige thuishaven te verlaten en zich bij een revolutionair gezelschap in Peru aan te sluiten? Grunberg trekt samen met haar vader naar de Peruviaanse cel waar ze zit te verkommeren, tevergeefs peilend naar antwoorden. In andere reportages belicht hij de politieke actualiteit. Hij bezoekt het omstreden gevangeniskamp voor terroristen in Guantánamo Bay en spreekt er met de bewakers. De meeste vragen blijven onbeantwoord. Niet-kritische vragen krijgen het predikaat 'good question', al de andere worden genegeerd. Het brengt bij Grunberg, die in alle omstandigheden laconiek en tongue in cheek blijft, gedachten over selectieve verontwaardiging en onverschilligheid naar boven. Ook zijn reis naar Irak als embedded journalist staat in het teken van zijn nieuwsgierigheid naar het dagelijkse leven van de soldaten. Naast deze verhalen uit oorlogsgebieden zijn er ook enkele lichtvoetige en grappige stukken opgenomen, waarin Grunberg resp. in de huid van een kamerjongen kruipt, en in een hotel in Beieren of als restaurateur op een Zwitserse trein werkt.
Kamermeisjes en soldaten is een fraai uitgegeven boek, met kleurenfoto's, lijvige bijlagen met interviewfragmenten, een bibliografie en een trefwoordenregister. Ook al betreft het hier non-fictie, het blijft op en top Grunberg. Zijn observaties zitten vol spitsvondigheden en spielereien. Het resulteert zowel in levensechte portretten van mensen in extreme situaties als in tragikomische schetsen van een dolgedraaide maatschappij. De wereld verbeteren, daar is het de schrijver-journalist niet om te doen. Hij presenteert zich eerder als een "omgekeerde wereldverbeteraar", een gelukszoeker die nieuwsgierigheid en empathie aan overlevingsdrang koppelt. En daar slaagt hij in deze journalistieke-literaire reportages wonderwel in. [Laurent Meese]
Redactie
Schrijver Arnon Grunberg (1971) besloot enkele jaren terug om zich onder de mensen te begeven en actief antwoord te zoeken op de vraag ‘hoe leven anderen?’ Om die vraag te beantwoorden ging hij op reis en maakte reportages die verschenen in NRC Handelsblad. Deze zijn nu gebundeld, licht gewijzigd en van voetnoten voorzien. Het zijn reportages onder meer over de Nederlandse militairen in Afghanistan (Grunberg was er als embedded journalist), de Amerikaanse Lori Berenson die zich in Peru bij guerrillastrijders aansloot en in de gevangenis belandde, Guantánamo Bay, een bezoek aan het partijbestuur van de PNVD (de ‘pedopartij’), de Balkan, de mennonieten in Peru, en couchsurfen in diverse Europese steden. Een bonte verzameling van nogal uiteenlopende verhalen, het een beter dan het ander, geschreven in de eigen stijl van de auteur. Met katern kleurenfoto’s, bijlagen, bibliografie en register. www.arnongrunberg.com.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.