Niemand ziet het
Dolf Verroen
Dolf Verroen (Auteur), Auke Herrema (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Leopold, 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VERR |
31/12/2009
Mijn familie is een bende vertelt het verhaal van Jessie en haar ouders. Spriet en Piet zijn anders dan de meeste ouders: in plaats van te werken om dingen te kunnen kopen, stelen ze alles bijeen. School vinden ze maar niets en ze geven Jessie thuis les. Maar eigenlijk zou Jessie liever naar school gaan, daar zou ze vrienden kunnen maken en zich minder eenzaam voelen. Op een dag komt er een man van de onderwijsinspectie langs. Jessies moeder slaagt er niet in de man om de tuin te leiden en beslist dan maar om haar dochter op een chique school in te schrijven. Daar raakt Jessie al snel bevriend met de rijke Hans. Wanneer Jessie weigert van haar vriend te stelen, bedenkt Spriet een plan om het vertrouwen van de familie van Hans te winnen.
Een stelende familie is een dankbaar uitgangspunt voor een verhaal. De lezer is er niet onmiddellijk mee vertrouwd en vraagt zich af waar het met deze familie verkeerd is gegaan. Door even stil te staan bij het verleden van de ouders van Jessie, geeft Verroen zijn personages wat meer diepgang. Toch blijft de vrij radicale ommekeer in de houding van Spriet op het einde ongeloofwaardig en vooral te snel. Af en toe krijgen we een aanwijzing dat ze bang is voor de mogelijke gevolgen als de politie hen zou oppakken, maar de plotselinge bekering en daarmee gepaard gaande werklust komen te onverwacht en onvoorbereid.
Vaak is het verhaal heel erg onvoorspelbaar. De lezer wordt op het verkeerde been gezet, en sommige personages, zoals de moeder van Hans, blijken wel heel onverwachte kantjes te hebben. Het onvoorspelbare karakter heeft ook te maken met de verrassende en suggestieve vertelstijl van de auteur.
Door de leuke illustraties krijgen de personages een vertrouwd gezicht. [Geertrui Vanhooydonck]
Ton Jansen
Jessie, die eigenlijk Duif heet, woont bij vader Piet en moeder Spriet. Omdat ze arm zijn, stelen ze alles wat los en vast zit. Als Jessie naar een nette kakschool moet, ontmoet ze Hans, een jongen uit een rijke familie. De families raken bevriend. Een mooie gelegenheid om het stelen voort te zetten, maar ook zo’n rijke familie heeft zo z’n geheimen. Humoristisch en tegendraads verhaal - waarbij de setting en de karakters karikaturaal blijven - van de auteur die vooral in de jaren '70 en '80 furore maakte. Het enigszins springerige verhaal met een verrassend eind bevat veel spitsvondige, sarcastische dialogen. De met grijstinten ingekleurde zwart-witillustraties (soms omkaderd) zijn verschillend van grootte en getekend in stripachtige stijl. Qua sfeer passen ze goed bij het kolderieke verhaal. Aansprekend voorplat met treffende titel. Dit in 41 korte hoofdstukken onderverdeelde verhaal leent zich uitermate goed om voorgelezen te worden. Tussen alle kommer en kwelboeken een vrolijk niemendalletje voor lezers vanaf ca. 9 jaar.
Ilse Trimborn
ua/an/22 j
Misschien was het niet zo’n goed idee om dit boek te lezen als je net, voor de tweede keer in minder dan een jaar tijd, van je handtas beroofd bent. In ‘Mijn familie is een bende’ draait immers alles om het fijne gezinnetje Piet en Spriet en dochter Jessie die hun inkomen geheel en al uit diefstallen halen. Nu, een recensent kwijt zich van zijn taak en zo namen we dit boek dus toch ter hand om na lezing te besluiten dat het een onschuldig, luchtig, snel te vergeten niemendalletje betreft. Jessie, die bizar genoeg eigenlijk Duifje heet, heeft het niet altijd gemakkelijk met de levensstijl van haar ouders. Zo vindt haar moeder het niet nodig haar enige dochter naar school te sturen; een school is immers onzin. Dat is echter buiten het maatschappelijke bestel geregeld en zo komt Jessie op een – excusez moi, maar zo staat het er gewoon – kakschool terecht, want daar zullen best veel rijke mensen zijn die leuk te bestelen zijn! Hoe de familie uiteindelijk toch weer op het rechte pad geraakt brengt Verroen met best wel spitse dialogen en licht sarcasme af en toe, maar het geheel maakt geen onvergetelijke indruk. Bovendien is het boek ook echt ‘Hollands’, met verwijzingen naar Nederlandse onderwijstypes, ‘Oranje boven’-beltonen, Jamin (de in Nederland overbekende snoepketen) en ga zo maar door. En, het zal wellicht een overgevoeligheid van onzentwege zijn, maar de uitspraak dat een handtasdiefstal niet zo erg is, want dat de verzekering toch alles terugbetaalt, bezorgde ons een wrang gevoel (nog afgezien van het feit dat het niet echt klopt). Maar goed, leuk tussendoortje, dat wel.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.