Het geheim van tante Fien
Tanneke Wigersma
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : WIGE |
31/12/2009
De 9-jarige Ole is net verhuisd met zijn vader Bram. Zijn moeder is er niet meer bij; ze is dood. Ole mist haar vreselijk. Als hij boos is op zijn vader, denkt hij zelfs: "Stel dat hij had kunnen kiezen tussen zijn vader en zijn moeder... Dan was Bram nu dood". Maar meteen daarna weet hij dat hij zoiets niet mag denken. Hij wil hen allebei: "Als hij Havikman geweest was, had hij mama gered. Dan was alles nog zoals het was". Havikman is een fantasiefiguur aan wie hij denkt op momenten waarop er een moeilijke of gevaarlijke keuze moet worden gemaakt, zoals wanneer hij een konijn vlak voor een auto de weg ziet oversteken. Dan stelt hij zich voor wat Havikman zou hebben gedaan, en wordt hij zelf een soort Havikman, die in vliegende vaart het konijn voor een hard remmende auto vandaan haalt. Door de redding van het konijn komt hij in contact met de eigenares, de eenzame overbuurvrouw Rosa, die sinds haar scheiding vier jaar geleden het huis niet meer uit is geweest. Ole weet haar weer naar buiten te krijgen en maakt steeds grotere uitstapjes met haar. Al die tijd ? ongeveer een week lang ? is zijn vader, die op zijn werk zit, in de veronderstelling dat Ole ziek in bed ligt óf naar school is. Hoewel Ole van alles durft, zoals voor een rijdende auto springen, een vreemde vrouw helpen of liegen tegen zijn vader, durft hij niet naar school. De reden daarvoor wordt pas op het einde onthuld: hij is bang om in een nieuwe klas terecht te komen waarin niemand zijn moeder kent. Dan is het immers alsof zij niet heeft bestaan. Daarom haat hij het bv. ook dat haar kleren door zijn oma zijn gewassen, waardoor hij er haar niet meer in kan ruiken. Het is uiteindelijk Rosa die hem van en naar school zal begeleiden.
Het is een grote verdienste van Wigersma dat hij op zo'n sobere en ingetogen wijze kan vertellen over een kind dat eerst een eenzame vrouw over haar angsten heen helpt, voordat hij zijn eigen angst onder ogen kan zien. De auteur koos voor korte, beschrijvende zinnen en al even beknopte dialogen. Er wordt geen woord te veel gebruikt om de zwaarte van de situatie van Ole of Rosa nog verder te benadrukken of dramatischer te maken. Verder bevat het verhaal de nodige humor, die bovendien voor veel kinderen herkenbaar zal zijn. Zo belt Ole zomaar mensen op met de vreemdste verhalen, laat hij eieren ontploffen in de magnetron en maakt hij grapjes met Rosa. Daarnaast is het verhaal spannend, omdat niet alles meteen uit de doeken gedaan wordt, maar sommige informatie een tijdje wordt vastgehouden. Dat Ole's moeder door een verkeersongeluk om het leven is gekomen, blijkt pas aan het eind. Dan snap je ook dat Ole's opmerking dat hij van een auto heeft gedroomd, ertoe leidt dat zijn vader vindt dat hij die dag nog maar even thuis moest blijven. En hoewel het waarschijnlijk niet vaak zal voorkomen dat negenjarige kinderen hele dagen alleen worden gelaten, maakt dit het verhaal niet onwaarschijnlijker: in zijn gedachten en gevoelens is Ole nl. wel degelijk alleen, ook al zijn er ook momenten waarop hij zich wel verbonden voelt met zijn vader, wanneer ze samen iets ondernemen of herinneringen aan Ole's moeder ophalen. [Karen Ghonem-Woets]
Nelleke Hulscher-Meihuizen
Ole van 11 heeft pas zijn moeder verloren. Samen met zijn vader is hij verhuisd en moet daarom naar een nieuwe school. Hij ziet daar zo tegenop dat hij steeds nieuwe en originele smoesjes verzint om er onderuit te komen. Dankzij een ontsnapt konijn krijgt hij contact met een angstige buurvrouw die haar huis niet meer uit durft. Geïnspireerd door Havikman, een stripheld, besluit Ole haar te helpen en helpt daardoor ook zichzelf. Dit zware thema wordt met veel lichtheid, helderheid en humor beschreven. De verhouding tussen Ole en zijn vader, die hij bij de voornaam noemt, is liefdevol ondanks de botsingen over het schoolverzuim. Spelenderwijs wordt het gedrag van vogels in het verhaal verweven en worden originele woorden geïntroduceerd zoals 'rommelzooi' en 'tiptenen'. De zinnen zijn kort, met veel dialoog en de bladspiegel is overzichtelijk waarbij de de teksten over Havikman cursief zijn gedrukt. Boven ieder hoofdstuk is een zwart-wit konijntje getekend. Ontroerend boek over hoe een dappere jongen leert omgaan met zijn emoties. Vanaf ca. 10 jaar.
Lieve Raymaekers
ua/an/22 j
Er is veel wat Ole durft: de straat oprennen om een konijn te redden, zijn vader dingen op de mouw spelden, spijbelen ... Eén ding durft hij niet: naar zijn nieuwe school gaan. Na het overlijden van zijn moeder is Ole samen met zijn papa Bram verhuisd, en hij is er als de dood voor dat zijn moeder vergeten zou worden. Elke dag verzint hij een ander excuus om niet naar school te hoeven, waar zijn hardwerkende vader telkens intrapt. En zo leert hij Rosa kennen, die het huis niet meer uitdurft sinds haar man van haar scheidde. Nadat hij Rosa geholpen heeft haar angst te overwinnen, is het de beurt aan Ole zelf. Omdat het verhaal zich in een beperkte ruimte afpeelt - Ole’s huis en straat - en een steeds weerkerend stramien volgt - opstaan, excuus om te spijbelen, met Rosa een stapje verder gaan - ligt de volle focus op het proces dat Ole – en evengoed Rosa - doormaakt. De kracht die ze wederzijds uit elkaar putten, maakt dat ze zich beiden over hun trauma heen zetten en de confrontatie met de buitenwereld aankunnen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.