De verschrikkelijke verhalen van de vrouw in het wit
Chris Priestley
Chris Priestley (Auteur), David Roberts (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Pimento, cop. 2008 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : AVONTUUR : VERHALEN : PRIE |
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Pimento, cop. 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : PRIE |
31/12/2009
Zodra er in een boek meer dan een enkele druppel bloed wordt vergoten of gejongleerd wordt met beenderen en andere lichaamsdelen, ben ik geneigd het terzijde te schuiven. Voor De verschrikkelijke verhalen van oom M. heb ik echter graag een uitzondering gemaakt. Niet dat het boek onvoldoende huiveringwekkend zou zijn en zijn titel dus niet waarmaakt, integendeel. De verhalen die Chris Priestley op meesterlijke wijze uit zijn mouw schudt, zullen er wel degelijk voor zorgen dat menig kind voor het slapengaan nog even onder bed gaat kijken. Priestley heeft echter geen bloedovergoten taferelen, mensenetende zombies of ander gruwelijks nodig om schrik en onbehagen bij de lezer op te wekken.
Het boek begint vrij onschuldig met het relaas van Edgar, een jongen met saaie, fantasieloze ouders die tijdens de vakantie regelmatig bij zijn excentrieke oom op bezoek gaat. Het gaat hier echter niet om beleefdheidsbezoekjes aan een eenzame oude man, zo leren we al gauw. De jongen trotseert de glurende blikken van de dorpskinderen, het donkere bos en het koude, ongezellige huis van zijn oom enkel omwille van de verhalen. De bezoeken van Edgar vormen de raamvertelling waarbinnen de andere verhalen aan bod komen. In de werkkamer van oom Montague, waar Edgar wordt ontvangen, staan nl. een heleboel opmerkelijke voorwerpen, waarbij telkens een verhaal hoort. Zo krijgen we het relaas van een boom waarin je beter niet kan klimmen, een stuk kerkbank dat door de duivel is bezeten, een bloedstollende achtervolging in de bergen en een wel bijzonder vreemd poppenhuis.
Tussen de verhalen door krijgen we de gesprekken te horen tussen de jongen en oom Montague, maar al gauw blijkt dat ook de oom en zijn vreemde huis een duister geheim verbergen. Naarmate het boek vordert, worden de intermezzo's dreigender en stijgt de spanning die in en om de verhalen geweven wordt. Door de onheilspellende beschrijvingen van het huis, de akelige omgeving en de altijd aanwezige maar nooit zichtbare butler Franz, heb je als lezer uiteraard snel door dat ook in de raamvertelling de horror om het hoekje dreigt. Het is echter de verdienste van de auteur dat hij dit gegeven op een schitterende manier weet uit te stellen en de spanning zodanig opbouwt, dat pas aan het einde van het boek de hele toedracht duidelijk wordt.
De verschrikkelijke verhalen van oom Montague zelf slagen er onveranderlijk in om een bevreemdende, duistere sfeer op te roepen. Vaak hebben ze ook een open einde. De horror wordt met andere woorden wel opgeroepen, maar nooit breed uitgesmeerd. Priestley kiest er immers voor om heel wat aan de verbeelding van de lezer over te laten. En is onze verbeelding niet altijd nog net een tikkeltje erger dan de werkelijkheid?
Een en ander roept de sfeer op van oude griezelfilms en verhalen uit ver vervlogen tijden. Zo zijn er de onmiskenbare invloed van de gothic novel en de plechtige, licht archaïsche schrijfstijl, die daar in hoge mate toe bijdraagt. Ook de namen van de personages lijken geen toeval: de geest van Edgar Allan Poe en Montague Summers is nooit ver weg.
De vormgeving van het boek en de spaarzame illustraties van de hand van David Roberts zijn ronduit schitterend. Alle prenten zijn zwart-wit, wat uitstekend past bij bevreemdende sfeer van de verhalen. De combinatie van gruwel en humor, die ook al in de tekst aanwezig is, zorgt ervoor dat je niet op de prenten uitgekeken raakt, hoewel er vaak heel weinig te zien valt. Een absolute aanrader voor kinderen vanaf tien en ouder. [Tine Mortier]
Cecile J.M. Zonnenberg-Benerink
Deze raamvertelling speelt zich af in een vroegere, niet nader aangeduide, tijd. Ik-figuur Edgar is een eenling. Met zijn ouders heeft hij geen warm contact. Thuis, school en vriendjes spelen geen rol in dit boek. Wat hem fascineert zijn de spook- en griezelverhalen van oom Montague. Elk hoofdstuk vormt een afgerond verhaal, vaak naar aanleiding van een voorwerp in het huis van Montague, zoals een spiegel of een foto. Sommige verhalen hebben een verrassend abrupt einde. Het is echt gruwelen en griezelen van een ouderwetse, fijnzinnige, Engelse soort (Edgar Allan Poe) en is niet te vergelijken met bijvoorbeeld Paul van Loon. Al meteen wordt die sfeer in de kleinste nuances voelbaar neergezet. Het taalgebruik is tamelijk volwassen, cynisch en literair. De pentekeningen hebben een vervreemdend effect. Mooie uitgave met een afbeelding van Edgar en attributen die in de verhalen voorkomen op het omslag. Door het volwassen niveau, geen herkenbare identificatie, is dit echt een boek voor de fijnproever. Vanaf ca. 11 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.