De gebroeders Leeuwenhart
Astrid Lindgren
Rita Verschuur (Auteur), Marit Törnqvist (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Rubinstein, cop. 2008 |
Kleuter : vrije tijd
Muziek |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Rubinstein, cop. 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Muziek |
31/12/2008
Het colofon van dit prentenboek geeft alleen 2008 als datum van publicatie op, maar dit verhaal kent al een langere geschiedenis. Het verscheen als prentenboek voor het eerst in 1994 (Van Gorp), maar de oorspronkelijke versie stamt al uit 1980 (in de verhalenbundel De fluit en de bombardon, Ploegsma) en werd eind jaren '80 al eens aangepast voor een andere verhalenbundel. Kennis van die publicatiegeschiedenis is niet onbelangrijk, want je zou dit verhaal anno 2008 kunnen afdoen voor een gemakkelijke persiflage van de hedendaagse beroemdheidscultuur. Maar Rita Verschuur heeft de basis van dit verhaal dus al bedacht in 1980, voor er sprake was van MTV, Big Brother en dergelijke.
Dat eigentijdse thema heeft Verschuur in een traditioneel sprookjeskleed gestopt. In een 19e-eeuws gekleurde setting volgen we een oude, bescheiden man die zich door het succes laat meedrijven tot ongekende, ongewilde hoogten. Wanneer zijn bekoorlijk fluitspel door een meisje gewaardeerd wordt, ontvlamt in hem een "vreemd verlangen". In het dorp wordt hij aangemoedigd een luider instrument te bespelen, en zo gaat het, tot afschuw van het meisje, van schalmei tot helicon. Hij wint het koninlijk concours en wordt gehuisvest in een gigantisch paleis dat evenveel ramen telt als dagen (een pure 'Big Brother'-locatie avant la lettre dus). Het absolute gebrek aan privacy en de vlucht van het meisje doen de muzikant op zijn tellen terugkeren, terug naar zijn oude, bescheiden huisje.
Hoewel goed uitgewerkt en rijk aan inhoud mist dit verhaal iets. Het komt nl. onevenwichtig en futloos over. Tegenover de precieze beschrijvingen van de gebeurtenissen staat een emotionele terughoudendheid. Op cruciale dramatische momenten wil Verschuur kleine zinnetjes op indirecte wijze grote emoties laten vertolken, maar die verdrinken in de grote stukken beschrijvende tekst, die op zich nogal eentonig leest. Het verhaal leunt iets te veel aan tegen bekende sprookjesinhouden, terwijl het uitgangspunt ? de idylle van de eenvoudige dorpsmuzikant en het gevoelige meisje ? naïef overkomt. Een zekere futloosheid kenmerkt ook de bijgevoegde cd, waarop het voorlezen van Verschuur begeleid wordt door muziek van Floor Minnaert. De op volkse en middeleeuwse muziek gebaseerde score bevat echter niet veel meer dan eenvoudige aanzetten. Naar het einde toe, wanneer bv. de helicon weerklinkt, wordt de muziek wel beweeglijker en expressiever.
Op de knappe prenten van Marit Törnqvist (dochter van Verschuur) valt echter niet aan te merken. In een lichter palet dan haar later werk verzorgt ze grote prenten boordevol personages en details. De prenten beelden alle cruciale momenten van het verhaal sprekend uit, maar Törnqvist voegt er nog allerlei humoristische situaties aan toe. Haar glazen kasteel ziet er fantastisch uit, en bijzonder leuk zijn de oude, niet bij naam genoemde instrumenten als het serpent en de theorbe die ze de prenten binnensmokkelt. [Chris Bulcaen]
W. van der Pennen-Schleicher
Dit boek verscheen voor het eerst in 1994 in het Nederlands en is nu uitgekomen met cd, waarop het verhaal wordt voorgelezen door de auteur. Het vertelt over hoe muziek het leven van een oude man verandert. Een klein meisje hoort prachtige muziek klinken uit een huisje in het bos. Ze gaat kijken en ontdekt dat een oude man die muziek maakt. Na eerst tevreden te zijn met zijn spel op een zelfgemaakte fluit, laat de man zich meeslepen door zijn eerzucht. Zijn instrumenten worden groter en indrukwekkender, maar gelukkig is hij niet. Prentvertelling met illustraties in aquarel, uitgevoerd in zachte pasteltinten. Op de bijpassende cd wordt de vertelling regelmatig onderbroken door (vrij lange) muzikale intermezzo's. Het verhaal wordt rustig en duidelijk voorgelezen, soms met gebruikmaking van 'stemmetjes'. De sfeer van het verhaal is wat ouderwets, sprookjesachtig, wat wordt bevestigd in het taalgebruik en de illustraties. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar; luisteren kan iets eerder.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.