Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Clavis, 2008 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : KLEUTER : DAGELIJKS LEVEN
Wonen |
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Clavis, 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DREI |
Besprekingen
31/12/2009
Dit prentenboekendebuut van Stella Dreis doet aan twee dingen denken: haar tekeningen vertonen stilistische verwantschap met het werk van Carll Cneut, en de titel herinnert aan Het huisje dat verhuisde van Virginia Lee Burton (Lemniscaat, De Sotoreeks, 2002). Deze titels intrigeren: hoe kan een huis nu verhuizen, of ? in de overtreffende trap ? hoe kan een stad ervandoor gaan? Het verhaal draait nl. om een oude, grauwe stad die triest en boos is omdat haar inwoners, "vreselijke mensen", haar niet meer waarderen. De huizen van de stad zijn getekend als een klont van muren, afvoerpijpen en daken, op de rug van een grote manachtige figuur die de "Grote Markt" voorstelt. De gelijkenis met het werk van Cneut zit in de dunne lijnen en het kleurgebruik (bv. de natuurlijk ogende bruin- en oranjetinten), in de wanordelijke schikking van de vele vreemde en naamloze verhaalfiguren en in de manier waarop sommige tekeningen van de bladzijden lijken te zijn afgesneden. Verder vallen (net als bij Cneut) de spitse neuzen, voeten, vingers en oren op.
De stad die ervandoor ging is een boek met een boodschap, die helaas nogal expliciet en wat zuur van toon is. Het verhaal wil duidelijk maken dat bewoners hun huizen en straten moeten waarderen in plaats van er steeds maar op te mopperen. Het is de vraag of kinderen dit negatieve beeld wel herkennen. De verhaalfiguren lijken mij alleszins niet in staat dit probleem uit te dragen, daarvoor zijn ze veel te vreemd en afstandelijk.
Net als in Het huisje dat verhuisde neemt ook in dit verhaal iemand het op voor een speciaal, klein huisje: "Dit huisje [...] is triest, net zoals de rest van de stad die ervandoor is gegaan. Triest en boos, want jullie zijn altijd ontevreden. Jullie lopen de godganse dag te zeuren. En waarom, als ik vragen mag?" Deze woorden van de stokoude, dove en bijna blinde Nestor, een clichéfiguur die vermeden had mogen worden, brengen de stadbewoners tot inzicht. Ze gaan op zoek naar hun weggelopen stad en zullen haar voortaan koesteren en waarderen zodat zij weer bruist en leeft.
Het lijkt erop dat de schrijfster-illustrator een realistisch 'probleem' aan de orde wil stellen via een fantastisch verhaal. Of ze hierin slaagt, durf ik te betwijfelen. De klassieke status van Het huisje dat verhuisde bewijst dat het mogelijk is: het probleem van huizen die bijna bezwijken onder de druk van een grote stad kan overtuigend uitgewerkt worden via het procedé van personificatie. De stad die ervandoor ging mag er zijn vanwege de onalledaagse keuzes op het vlak van de vorm. Maar het is tegelijk een voorbeeld van hoe een boodschap zich tegen een verhaal kan keren. [Coosje Van der Pol]
Inger Bos
De mensen uit een oude stad mopperen over hun oude scheefgezakte huizen en de smalle straatjes. De huizen worden er verdrietig van. Vroeger was het volgens de huizen nog gezellig in de stad, maar nu is het door het geklaag van de mensen een en al treurigheid. Op een nacht besluiten de huizen weg te gaan en de ontevreden mensen alleen achter te laten. Prentenboek waarin de beeldende tekst wordt versterkt door de bijzondere platen. De stad wordt uitgebeeld door een grote reus met puntschoenen en een gigantische puntneus, waarop de kerktoren en -klok te zien zijn. Normaal ligt de reus over de aarde heen, maar nu komt hij met alle huizen op zijn lijf overeind. De auteur/illustrator weet eerst met matte aardekleuren en later met iets lichtere kleuren de juiste sfeer te scheppen. Haar stijl doet, zeker bij de platen van de vertrekkende stad en van de achtergebleven mensen tijdens het onweer, denken aan het surrealisme van Salvador Dali. De platen lopen meestal over twee bladzijden door en de tekst staat in een brede witte balk eronder; die combinatie zorgt voor een filmisch geheel. Een verhaal dat in reuzenstappen een moraal neerzet, maar de prachtige prenten maken het boek zeer de moeite waard. Vanaf ca. 5 jaar.
De stad die er vandoor ging
Bart Medaer
ua/an/22 j
In een heel oude stad mopperen de inwoners dat de huizen kromgetrokken en veel te oud zijn. De mensen vinden de stad in zijn geheel, de gebouwen, de straatjes echt niet meer leuk en worden meer en meer slechtgehumeurd. De sfeer in de stad raakt helemaal verziekt. De huizen treuren en uiteindelijk beslist de stad om weg te trekken. Op een nacht verlaat elk huis zijn bewoner en de stad gaat ervandoor. De volgende morgen blijft enkel het oudste, blauwe huisje achter. De bewoners blijven verweesd achter. Nestor, een oude man, maakt hun duidelijk wat er gebeurd is. Nu begrijpen ze waarom de stad er zo grauw en moe uitzag. Ze gaan op zoek naar hun stad en vragen haar om terug te komen … De gekleurde tekeningen zijn heel mooi en warm, de figuren grotesk en speels. Op dit vlak is het boek een echte aanrader. Maar het verhaal is zwak, heeft geen spankracht en leest moeilijk. Zo kleurrijk als de tekeningen zijn, zo kleurloos de tekst.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.