Zelfportret van een wild meisje : cahiers 1943-1949
Marguerite Duras
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : GEIL |
31/12/2008
Van huize uit zit je goed in de slappe was. Je hebt een helder hoofd en een schoolopleiding hoeft niet zo erg. Blitse wagens brengen je naar Deauville of St. Tropez, oorden waar je alras tot het dure meubilair behoort. Je begint een 'monstre sacré' te worden en als je goed en wel achttien bent, schrijf je Bonjour Tristesse. Je verpopt van Françoise Quoirez tot Françoise Sagan (Proust oblige). Je succes valt niet meer te stelpen.
Annick Geille, de jonge hoofdredacteur van de Franse 'Playboy', maakt kennis met Sagan wanneer ze een ongepubliceerd verhaal van haar wil lospeuteren. De dames mogen elkaar meteen. Geille wordt een vaste gast in de Parijse Rue d'Alésia en even later op het landgoed in het Normandische Equemauville. Sagan omringt zich overal met de "kwebbelende hulptroepen van de high society". Geille wordt verliefd op Sagan. Zo begint een partij schaak tegen Sagan en Peggy Roche, Sagans jarenlange geliefde die ? libertaire omgeving of niet ? geen bedreigende liaison dangereuse duldt. Na een verblijf op Guadeloupe bekoelt Sagans aantrekken en afstoten. Geille vindt soelaas bij Bernard Frank, een auteur en huisvriend van Sagan. Ook die relatie loopt stuk, want Sagan is een grootmeester in het manipuleren van haar omgeving. Sagan overlijdt op 24 september 2004 in Honfleur. Drank, drugs en schulden hebben haar leven bekort. Geld was blijkbaar geen bijkomstigheid meer.
Annick Geille beschrijft hoe ze verliefd wordt op Sagan, haar minnaar dumpt, en niet te zwaar rouwt wanneer haar zoontje definitief aan zijn vader wordt toegewezen. Het verhaal houdt ze erg kies. De omgang met Sagan en kort daarop met Bernard Frank is haar thema, niet de bedscènes. Talrijke overgangen in haar verhaal zijn vrij bruusk ? redactionele ingrepen of flou artistique? ? en werken verwarrend. Het boek bevat ook nogal wat redactionele schoonheidsfoutjes.
Waarom zou je Een liefde van Françoise Sagan lezen? Om bij te leren over liefde voor een man of een vrouw? Om de chemie van een lesbische verhouding te doorgronden? (Je kunt dan beter Vrouwen die voor vrouwen kiezen lezen van Elula Perrin, de eigenaresse van Katmandu, de legendarische Parijse vrouwentempel.) Over Sagans omgang met politici als François Mitterand verneem je ook niets. En veel meer dan dat het in Guadeloupe warm is, kom je over het Caraïbische eiland niet te weten.
Annick Geille heeft, met andere woorden, Sagan noch zichzelf een dienst bewezen met dit boek. En de lezer al helemaal niet. [John Heuzel]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.