Het echte Turkije : dagtrips vanuit de bekendste badplaatsen naar het binnenland
Dirk Vermeiren
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Halewyck, 2008 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : TURKIJE 990 |
31/12/2009
Sinds 2002 woont en werkt Dirk Vermeiren als VRT-correspondent in Istanbul, de stad die de ontmoetingsplaats vormt voor talrijke extremen: oost en west, Europa en Azië, islam en christendom, rationaliteit en mysterie. Zijn status als insider én outsider plaatst hem in de ideale positie om een unieke kant van Turkije en haar bevolking naar boven te brengen. Centraal staan de mensen en hun verhalen, hun visie op binnenlandse kwesties en de verhouding met het Westen.
Turken zijn van nature warm, gastvrij en eerlijk. Desondanks lijken een aantal thema's gevoelig te blijven voor polemiek, zowel intern als t.o.v. de buitenwereld. Zo leggen migratiestromen uit het verleden druk op de huidige samenleving. Armenen en Grieken vormen in Turkije een stuk levende geschiedenis. Nochtans voelen minderheden zich door de overheid vaak niet in bescherming, maar net in het vizier genomen. Dit geldt vooral ook voor de Koerden. Turken vrezen separatisme, terwijl Koerden vooral de nadruk leggen op erkenning van hun identiteit en uitbreiding van hun culturele rechten.
Daarnaast blijft ook de islamisering, of de angst ervoor, discussies uitlokken. Turkije is een seculiere lekenstaat die de scheiding van kerk en staat niet alleen in de grondwet heeft ingeschreven, maar deze ook zeer strikt toepast. Meisjes die voortstuderen worden verplicht hun hoofddoek, die gezien wordt als een politiek statement, af te leggen aan de poorten van de universiteit. Turkije worstelt met de vraag of vrouwen die een hoofddoek dragen wel in het plaatje van de republiek passen.
Voor zowel jongens als meisjes lijkt het een hele opdracht een eigen plaats te veroveren binnen de maatschappij. Jobs die degelijk betalen zijn dungezaaid. Bovendien valt de sociale zekerheid bijna geheel samen met de familie. Dit is een mooi maar verlammend principe. De overgang naar de volwassenheid verloopt abrupt, voor meisjes doorgaans via het huwelijk, voor jongens via de militaire dienst.
De legerdienst wordt van jongs af aan ingeprent als een heilige plicht. De legende van Atatürk, die nog steeds volksheld en vader van de Turken is, heeft de heldencultus in de hand gewerkt. Martelaarschap is een actueel begrip. Maar militarisme is een tweesnijdend zwaard. Om het heldendom te bereiken heb je immers vijanden nodig. Niet alleen intern maar ook extern lijkt het Turkse volk dreigingen te ontdekken waartegen het zich moet wapenen. De toetreding tot de EU blijft bv. een heet hangijzer. Vanuit Europa wordt tegelijk warm en koud geblazen, vooral omdat sommige Europese regeringsleiders verklaren dat het land nooit lid kan worden. De Turkse publieke opinie voelt dat aan alsof hun vertrouwen beschaamd wordt. Er wordt gesproken in termen van wij en zij in plaats van ons.
Vermeiren probeert deze observaties terug te brengen tot een aantal kenmerken van de Turkse cultuur. Angst voor gemeenschappelijke vijanden vormt een bindend element: angst voor islamitisering, de opdeling van het land, imperialisme en terreur. Dan is het goed te weten dat 'iets' over je waakt: een politieke partij onder leiding van een sterke leider, het leger, vadertje staat. Het top-downsysteem is overal doorgedrongen, niet alleen in de familie, maar in de gehele samenleving. Weinig Turken geloven in de maakbaarheid van de samenleving. Daarmee is het status-quo een feit. Turken hebben een kooi voor zichzelf gebouwd, meent de auteur. Alleen door de deur van de kooi open te zetten, kan Turkije haar echte kleuren laten zien.
Vermeiren legt ontegensprekelijk de vinger op een aantal pijnpunten van de Turkse samenleving. Maar het hele boek straalt warmte uit voor het Turkse volk, dat hij overduidelijk in zijn hart draagt. [Anke Van Vossole]
Redactie Vlabin-VBC
In dit boek geeft Dirk Vermeiren, die sinds 2002 als VRT-correspondent in Istanbul werkt, een impressie van de Turkse samenleving. In een vlot geschreven journalistiek relaas vertelt hij over de ontmoetingen die hij had met Turken van allerlei slag, de reizen die hij maakte door het land, en de vaak paradoxale indrukken die Turkije op hem maakte. Vermeiren heeft duidelijk zijn hart verloren aan het land, maar is niet blind voor dubbelzinnigheden of wantoestanden. De auteur gaat o.m. in op Istanboel en haar spectaculaire expansie sinds 1950, de verschillen tussen het seculiere en islamitische Turkije, de economische, sociale en politieke situatie, de gastvrijheid én antiwesterse sentimenten van de Turken, het verschil tussen platteland en stad, tussen oost en west… Die thema's worden vooral bekeken vanuit het persoonlijke standpunt van de individuele Turken met wie Vermeiren in contact kwam, en het boek bevat dan ook heel wat dialogen. Een interessant en doorleefd portret van een fascinerend land. Met een beknopte leeswijzer en twee katernen met kleurenfoto's op glanzend papier.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.