Zeven minuten na middernacht
Patrick Ness
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Gennep, cop. 2007 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DOWD |
31/12/2008
Coolbar, 1984. Het leven van de bijna 16-jarige Shell Talent aan de rand van dit Zuid-Ierse dorpje is wat je allesbehalve onbezorgd kan noemen. Sinds de dood van haar moeder is de zorg voor het huishouden en de opvoeding van haar jongere broertje Jimmy en zusje Trix volledig op haar schouders terecht gekomen. Van haar werkloze vader, die zich als een bezetene op het geloof heeft gestort en dagen van huis is om geld in te zamelen voor de kerk, hoeft ze geen steun te verwachten. Integendeel: terwijl zijn kinderen er in overgrote kleren bijlopen en overal nagekeken worden, spendeert hij het geld dat hij van de collectes steelt volledig aan drank. Op school heeft Shell enkel goede contacten met Bridie en Declan, die ook uit Coolbar komen. Maar dan is er gelukkig nog de nieuwe, jonge pastoor Rose, die zich het lot van de Talents aantrekt en die er zelfs in slaagt Shell opnieuw de kracht van het geloof te laten inzien. Wanneer Shell plots zwanger wordt, verandert alles in een ijltempo. Omdat niemand van de zwangerschap weet, bevalt Shell alleen op een plastic zeil in de keuken, bijgestaan door Jimmy en Trix, en overgeleverd aan de kennis die ze gehaald heeft uit Doyle's A-Z van het menselijke lichaam. De baby, een dochtertje, wordt dood geboren; de drie kinderen begraven haar samen in de tuin. Enkele dagen later staat de politie voor de deur: in de grot nabij Goat Island werd een dode baby (een jongetje) gevonden en Shell wordt verdacht van moord. Ze ontkent hardnekkig, en wanneer haar vader bekent (uit schuldgevoel, omdat hij ervan overtuigd was Shell in een dronken bui verkracht te hebben), is er niemand behalve pastoor Rose die haar versie gelooft. Zelfs wanneer Shells dochtertje opgegraven wordt, krijgt ze geen gehoor: de politie gaat ervan uit dat het om een tweeling gaat, en bovendien bekent Shells vader opnieuw. Pas wanneer een medisch rapport bevestigt dat de twee baby's op een verschillend tijdstip geboren zijn, en dat het meisje stierf tijdens de geboorte, gaat de familie vrijuit. Voorzichtig probeert Shell de draad opnieuw op te nemen, met haar broertje en zusje en de herinnering aan hun moeder als voorzichtig houvast: "Trix, Jimmy en zij, die in een stille rij het achterveld opliepen en stenen raapten. Voor altijd samen. Vrij. En mama's eeuwige licht dat op hen scheen. En het leven dat voor hen lag, om hen heen, dat uit hen borrelde terwijl ze Whooeehhooee schreeuwden als drie gestoorde uilen. Wat was het toch heerlijk om te leven, wat heerlijk".
Voor haar debuutroman baseerde Siobhan Dowd zich op waargebeurde feiten. Het verhaal leest als een trein en wordt naar het einde toe zeer spannend, al hapert de ontknoping hier en daar (waarom wordt de baby in de tuin van de Talents niet eerder opgegraven, en waarom worden Shells broer en zusje niet verhoord?). De grootste kracht van dit boek schuilt echter in het knappe portret dat Dowd neerzet van de 15-jarige Shell en van de manier waarop zij zich een weg baant door dat jonge leventje van haar, dat verre van vanzelfsprekend is. Sterk is dat de schrijfster hier op geen enkel ogenblik in een overdreven sentimentalisme vervalt. Een mooie illustratie hiervan is het volgende citaat, waarmee de auteur aangeeft dat het de zorg voor haar broer en zus is die Shell ervan weerhoudt weg te lopen van huis naar een abortuskliniek: "Ze dacht aan Trix met haar papieren poppetjes en vreemde liedjes, die lekker tegen haar aankroop voor een nieuw Angie Goodie-avontuur. Ze weten niet dat ze 's avonds de schuif op de slaapkamerdeur moeten doen. [...] De ochtend verstreek. Uiteindelijk pakte ze haar tas op. [...] Ze sjokte van het achterveld terug naar huis en pakte al haar spullen uit. [...] Ze at de boterham op die ze had klaargemaakt. Toen deed ze de oven aan en begon aan wat broodjes." Bovendien bouwt Dowd een voortdurende spanning in tussen de verantwoordelijkheid en zelfstandigheid die Shell aan de dag legt in de zorg voor haar broer en zus enerzijds, en het naïeve tienermeisje dat Shell zelf nog is anderzijds. Tot tweemaal toe lukt het Shell geruime tijd om haar fantasie het te laten winnen van de realiteit: eerst slaagt ze erin lange tijd voor zichzelf te ontkennen dat ze zwanger is, en ook wanneer van in het begin duidelijk is dat haar baby dood geboren is, zal Shell dit pas na een dag aan zichzelf toegeven.
Tot slot verdient ook de stijl van dit boek een speciale vermelding. De liefde voor muziek is een belangrijk motief in dit verhaal (Shells moeder speelde piano en zong vaak), en dit wordt ook in Dowds schrijfstijl weerspiegeld. Ze slaagt er met een zeer eenvoudig taalgebruik in om mooie, vaak melodieuze zinnen te bouwen. Hierbij maakt ze niet zelden gebruik van de sampletechniek: flarden van herinneringen, citaten uit liedjesteksten of rijmpjes, woorden van anderen etc. vormen frasen die in telkens verschillende combinaties als het ware variaties op eenzelfde refrein vormen en het boek zo een zekere ritmische structuur verlenen. Op haar hoogste niveau is wat Dowd schrijft zelfs pure poëzie te noemen: "Een meisje en een jongen. A en O. Voldragen, prematuur. Het klopte allemaal. Ze zat bij het openslaande raam in het huis van de Duggans en keek uit op het winterse kreupelbos. De dode baby's waren geen tweeling, maar halfbroer en halfzuster, geboren in een en hetzelfde dal van tranen". Een beklijvende roman die nog lang blijft nazinderen. [Marit Trioen]
Drs. A. ten Bruggencate
Na de dood van haar moeder, neemt de 15-jarige Ierse Shell de verantwoordelijkheid voor het gezin over van haar vader die zowel godsdienstwaanzinnig als alcoholist is. Door armoe en levensstijl staat ze buiten de maatschappij en heeft nauwelijks vrienden onder haar leeftijdsgenoten. Een jongen die wel aandacht aan haar besteedt, maakt haar zwanger. Shell weet de zwangerschap te verbergen. Wanneer er een dode baby gevonden wordt in het plattelandsdorp valt de verdenking op Shell. Pastoor Rose, een jonge kapelaan, neemt het voor haar op. Het verhaal speelt in de jaren tachtig. Het is realistisch en indringend geschreven in een doorgaans gemakkelijk te lezen stijl. De sfeer van de Ierse plattelandsgemeenschap en de invloed van het geloof komen goed uit de verf. De moed van het meisje en haar geloof in het positieve vormen een rode draad. Haar karakter is geloofwaardig en haar reacties op de gebeurtenissen zorgen voor identificatiemogelijkheden. Het boek heeft verschillende internationale nominaties (o.a. voor de Duitse Jeugdliteratuurprijs 2007) en prijzen gekregen. Door de onverwachte wendingen in het verhaal, de tragiek in het leven van een 15-jarige en de schrijfstijl, zullen zowel volwassenen als tieners worden geboeid. Vanaf ca. 15 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.