Souvenirs. II
Lucienne Stassaert
Lucienne Stassaert (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
P, 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : STAS |
31/12/2008
Lucienne Stassaert is al jaren bezig met een opgemerkte revival. Was de vroegere poëzie, volgens een typisch postexperimenteel recept, vooral geconcentreerd op beeld en klank, dan is Stassaert in haar recente werk erin geslaagd om die aandacht voor de talige werkelijkheid aanzienlijk te verbreden. In haar werk integreert zij immers, de historische werkelijkheid die haar steevast heeft geboeid. Zo heeft de dichteres de jongste jaren vooral indruk gemaakt met een aantal bundels rond boeiende vrouwenfiguren, in wie Stassaert artistieke alter ego's van haar eigen zoektocht en haar eigen leven onderkent. Dat ze vroeg of laat ook zou uitkomen bij de legendarische beeldhouwster Camille Claudel, viel te verwachten. Claudel is immers het prototype van de 'verdoemde kunstenares', die figuur die haar hele leven verwoest zag omwille van de alles opeisende kunst. Wat personages in haar entourage zagen als waanzin en verval, wordt hier de kern van haar kunstenaarschap: bezig zijn met 'de laai van het vuur'. Stassaert richt zich bij die poëtische reconstructie ? die biografische informatie versmelt met eigen poëtische vondsten ? op enkele cruciale periodes uit het leven van Camille Claudel. Haar verhaal begint in 1905. Claudel is op dat ogenblik niet langer de leerlinge en de maîtresse van Rodin. Ze heeft al een eigen reputatie opgebouwd als beeldhouweres, met bijzonder expressieve maar tegelijk sterk getormenteerde beelden. Tegelijk echter is haar eigen mentale gezondheid bijzonder wankel geworden. Voor de andere leden van het gezin is zij vooral de 'vreemde', 'onbegrijpelijke'. Stassaert laat dit zien door in haar lyrisch-verhalende gedichten achtereenvolgens diverse figuren uit de entourage naast de kunstenares zelf aan het woord te laten. Concreet belichten haar vader en haar broer wat zij voor hen betekend heeft, maar ook hoe zij geleidelijk aan van hen is vervreemd. Beiden zien daarin de invloed van het artistieke temperament, dat zijn ontregelende invloed heeft nagelaten. De volgende episode is gesitueerd in1913, kort voor het uitbreken van de Groote Oorlog. Camille Claudel wordt door haar familie gedwongen opgenomen in een psychiatrische instelling, waaruit zij nooit meer zal wegraken. Haar vader overlijdt. Wij lezen een radeloze brief van Camille, die beseft wat haar overkomt en haar eigen helletocht met een verbazend inzicht schetst. Daarnaast is er de bittere getuigenis van haar moeder, die haar dochter niet begrijpt en enkel wijst op haar ontwrichtende aanwezigheid. Ook Rodin komt aan het woord: hij koos voor zijn huwelijk, omdat hij de verslindende Camille niet aankon. Uiteindelijk sluit de bundel af in 1943, middenin een Europese hel, met een prangende getuigenis van de oude Camille, die na dertig jaar in een instelling terugblikt op haar leven: het is een ontluisterend, maar tegelijk inmenselijk verhaal.
In haar rijke bundel laat Stassaert zo uiteenlopende stemmen aan het woord, die ieder het 'vuur' in Camille trachten te achterhalen. De eigenlijke kern blijft echter grotendeels ongezegd: het mysterieuze bondgenootschap van waanzin en artistieke roeping wordt niet ontward. Stassaert heeft een indringende, complexe en tegelijk toegankelijke bundel geschreven. Ook de zegging is bij momenten krachtig, maar dat niveau kan de dichteres niet op alle bladzijden evenaren. [Dirk De Geest]
Redactie Vlabin-VBC
Waar de vroegere poëzie van Lucienne Stassaert (geb. 1936) vooral geconcentreerd was op beeld en klank, integreert de dichteres in haar recente werk ook de historische werkelijkheid. Zo heeft ze de jongste jaren vooral indruk gemaakt met een aantal bundels rond boeiende vrouwenfiguren. In deze bundel staat het leven van de legendarische beeldhouwster Camille Claudel centraal, die geldt als het prototype van de verdoemde kunstenares. Stassaert richt zich bij haar poëtische reconstructie op enkele cruciale periodes uit het leven van Claudel. Naast de beeldhouwster zelf laat ze personages uit Claudels entourage aan het woord, zoals haar vader, haar broer, en haar leermeester en minnaar Auguste Rodin. Die verschillende stemmen proberen allemaal het 'vuur' in Camille te achterhalen, maar de eigenlijke kern blijft grotendeels ongezegd. Stassaert heeft een indringende, complexe en tegelijk toegankelijke bundel geschreven. Ook de zegging is bij momenten krachtig, maar dat niveau kan de dichteres niet op alle bladzijden evenaren. De bundel wordt verlucht met enkele foto's van Claudels werk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.