Missie in Centraal-Amerika : de memoires van een ambassadeur 1970-1973
Victor-Clement Nijs
Victor-Clement Nijs (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Lannoo, 2007 |
VOLW. : NON FICTIE : 937 NIJS |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lannoo, 2007 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 937 NIJS |
31/12/2008
Victor-Clement Nijs (1924) is Belgisch oud-ambassadeur in zes Latijns-Amerikaanse landen, Algerije, Duitsland, maar begon zijn carrière in Centraal-Afrika. Over die periode, 1950-1962, schreef hij het eerste deel van zijn memoires. Na een bewogen tijd van repressie na de oorlog wil Nijs zo vlug en zo ver mogelijk van zijn Limburgse geboortedorp Tessenderlo vertrekken. Na een opleiding aan Koloniale Hogeschool (later Univog, Universitair instituut voor Overzeese Gebieden) vertrekt hij in 1949 met vrouw en eerste kind naar Belgisch-Congo. Hij wordt er adjunct-gewestbeheerder in de centraal gelegen provincie Kasaï. Nijs, en vele andere jonge snaken in het Belgisch-congolese administratieve bestel met hem, wordt verwacht om zonder veel omhaal van woorden van petje te verwisselen. Rechter, politie-inspecteur, ingenieur, chaperon voor alcolische superieuren, belastingsinner, boer, boekhouder, bruggenbouwer en sinterklaas... Geen enkele uitdaging is hem te veel en Nijs klimt snel op in de bestuurlijke hiërarchie. Hij wordt gewestbeheerder in 1955 en moet meer en meer met de zogenaamde evolués beginnen samen te werken. Na twee termijnen keert het gezin terug naar België. In de zes maanden die volgen, zal Nijs zijn doctoraat behalen in de administratieve en koloniale wetenschappen om in 1958 terug naar het zwarte continent te gaan. "Ik was niet bereid in het spoor te lopen van blanken zonder visie en zwarten zonder ervaring," schrijft Nijs als lucide reden waarom hij vroeg in het Belgisch mandaatgebied Rwanda-Urundi te kunnen werken, en niet terug naar het dan al woelige Belgisch-Congo. Rwanda ? dat pas in 1962 onafhankelijk wordt, twee jaar na Congo ? kende niet de methode van de directe administratie en Nijs denkt dat de kans op een snelle en ordentelijke onafhankelijkheid daar groter is. In het gewest Kibuye, waar Nijs gewestbeheerder wordt, zal hij niettemin de toen al sluimerende spanning tussen Hutu's en Tutsi's moeten proberen te ontmijnen. Al te vaak echter, zo geeft Nijs toe, waren het toen vooral de Tutsi's die de rijen van vluchtelingen bevolkten.
Dit Franstalige versie van dit boek ontving in 2007 de Prix Paul Bourdarie, uitgereikt door de Franse Académie des Sciences d'Outre-Mer. De prijs is ingesteld om een boek te bekronen dat "de kwaliteiten van een land op het Afrikaanse continent benadrukt". Dat doet het boek inderdaad, maar op een curieuze manier. Dikwijls lees je bij auteurs die in het hart van Afrika zijn geboren, dat ze er hun hart hebben verloren. Dat schrijft ook Nijs ergens, maar hij heeft met dit bijzonder gedetailleerde en heel openhartig relaas een waardevol document geschreven. Wie wil weten hoe een colon in die belangrijke periode in de geschiedenis van de dekolonisatie werkte, leefde én dacht, trekke zich enkele dagen terug om dit logboek door te nemen. [Hans Cottyn]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.