Lonely Planet pakt uit
Tony Wheeler
Tony Wheeler (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Kosmos, cop. 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 7839 |
31/12/2008
Er is een aantal landen waar een mens die zijn gezond verstand gebruikt, niet naartoe reist. De Amerikaanse president Bush groepeert ze graag onder de noemer 'de As van het Kwaad'. Maar in realiteit zijn er veel meer landen die repressieve en gevaarlijke regimes kennen, waardoor reizen er een gevaarlijke aangelegenheid is. Tony Wheeler, een van de oprichters van de 'Lonely Planet'-reisgidsen, zet ze in Schurkenstaten op een rijtje. Maar hij deed meer: hij reisde er ook naartoe om persoonlijk verslag te kunnen uitbrengen van zijn ervaringen.
Bij de keuze van zijn bestemmingen stelde Wheeler zich de volgende vragen: 'Hoe behandelt een land zijn eigen burgers?', 'Is het betrokken bij terrorisme?' en 'Is het een bedreiging voor andere landen?' De lijst van de landen die hij uiteindelijk uitkiest, ligt grotendeels voor de hand: Afghanistan, Myanmar, Iran en Irak, Libië en Noord-Korea. Iets minder evident, omdat we ze minder met terrorisme en oorlog associëren, zijn Albanië en Cuba. Cuba staat volgens Wheeler op de lijst omdat de VS al vijftig jaar tevergeefs roepen om een verandering van het regime. Albanië is tegenwoordig geen schurkenstaat meer, geeft de auteur toe, maar wel "een fascinerend voorbeeld van een dictatoriaal geregeerd land dat zich ten koste van de eigen bevolking lange tijd van de rest van de wereld heeft afgesloten". Ook Saoedi-Arabië verdient een plaatsje omdat het een kweekvijver voor terroristen is.
Elk reisverhaal vormt een afzonderlijk hoofdstuk. De lezer mag vooral geen praktische tips in de stijl van de 'Lonely Planet'-gidsen verwachten. De verhalen vormen een journalistiek verslag ? een combinatie van persoonlijke ervaringen, historische en actuele achtergrond zoals we die ook gewoon zijn van National Geographic Magazine. Het is niet meteen de bedoeling dat de reizigers Wheelers voetsporen volgen. Veeleer is hij in hun plaats even gaan kijken, met de bedoeling aan den lijve te ondervinden hoe het er in die landen aan toe gaat.
Evenmin is het een aaneenschakeling van levensbedreigende situaties en spannende avonturen. Immers, niet voor alle schurkenstaten worden negatieve reisadviezen gegeven. Wheeler is naar eigen zeggen nooit echt bang geweest, al was hij in Afghanistan "lichtelijk bezorgd" over zijn veiligheid. In Kaboel ratelde buiten geweervuur terwijl hij thee dronk in de tuin van de Britse ambassade. In Kirkuk hield hij zijn hart even vast toen zijn taxichauffeur een doodlopende straat inreed. Veel vaker was hij gefrustreerd door de bureaucratie waarmee reizigers geconfronteerd worden.
Aan het einde van het boek doet Wheeler een poging om de 'slechtheid' van een staat te meten, al geeft hij toe dat het allesbehalve een exacte wetenschap is. Opnieuw gaat hij uit van de drie vragen die hij zich stelde bij de keuze van de landen, en daarbij geeft hij telkens een quotering. Cuba scoort het best, met 1,5 punten op een totaal van 8, gevolgd door Myanmar (2,5), Albanië (3) en Saoedi-Arabië (4). Alle andere landen liggen boven het gemiddelde. Afghanistan onder de Taliban scoort opvallend 'slechts' 4,5, terwijl Noord-Korea volgens Wheeler de grootste schurkenstaat is met een totaal van 7 punten.
Schurkenstaten onderscheidt zich van de doorsneereisverhalen door de aard van de bestemmingen en door de droge, no-nonsensestijl van Wheeler. De inhoudelijke benadering is tamelijk traditioneel. Dankzij de persoonlijke invalshoek van de verhalen krijgt de lezer de kans zich in te leven in een bestemming die hij waarschijnlijk zelf nooit zal aandoen. De kwaliteit van Wheelers kleurenfoto's, die in het midden van het boek staan afgedrukt, overstijgen niet die van de doorsneevakantiekiekjes. Maar ook dat draagt bij tot de persoonlijke toon die het boek kenmerkt. [Luc Hanegreefs]
Albert Hagenaars
De Britse publicist, bekend als oprichter en boegbeeld van de Lonely Planet reisgidsen, vond het tijd voor een reactie op de uitspraken van president Bush jr. over diverse 'schurkenstaten'. Hij wijdde een boek aan negen 'evil states', o.a. Afghanistan, Cuba, Irak, Libië en Myanmar, en voegde een zgn. Slechtheidsmeter toe aan zijn artikelen, die alfabetisch per land zijn geordend. Hij gebruikte daarvoor op zich vage en subjectieve criteria: 1 Persoonsverheerlijking; 2 Externe bedreiging; 3 Terrorisme; 4 Eigen burgers. Voor een korte beschrijving is de meter echter een aardige toevoeging. Wheeler werkt met perspectiefwisselingen en geeft veel gedetailleerde indrukken. Zijn stijl is persoonlijk, pregnant, ironisch, beeldend (zonder literair te worden) en hij laat ruimte voor zelfcorrectie. Deze stilistische cocktail werkt verfrissend en zal vooral lezers aanspreken voor wie het nieuws in de media te karig is en een dikke pil te saai! De ontwikkelingen gaan zo snel dat het boek gauw gedateerd zal zijn, maar de komende paar jaar voorziet het zeker in een behoefte. Middenkatern met kleurenfoto's.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.