Tuin aan zee : roman
Mercè Rodoreda
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Menken Kasander en Wigman, 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MONS |
31/12/2008
Intens geluk en intens verdriet. Leven en dood. Als je na lang zoeken eindelijk de man van je leven hebt gevonden en dan ontvalt deze ideale partner je na een geweldig samenzijn van 16 jaar, ja, dan kom je onmiskenbaar in een diep, donker gat terecht. Het overkwam de Catalaanse schrijfster Imma Monsó (geb. 1959). Ze verwerkte haar verlies in de gevoelvolle, autobiografische roman Een man, een woord.
Hoofdpersonage Lot ? de naam, ook al ontkent de 'ik' dat in de eerste pagina's, zou je als een vorm van optimisme kunnen beschouwen: het leven gaat verder, geef het verleden een plek in je heden, kijk niet enkel achterom maar neem het op in het hier en nu ? vertelt niet alleen over het verdriet in de periode na het plotselinge overlijden van haar levensgezel, net wanneer ze denken de kanker, het Beest, te hebben overwonnen; ook haar liefde voor deze 'El Cometa', hun eerste ontmoetingen en verdere leven samen, de adoptie van hun dochter, hun vrienden en vakanties vinden een plek in deze roman. De hoofdstukken worden afwisselend varianten van A en B genoemd: "de A van Adam, van affectie, de A van ademhalen. De B van barbaars, van bruutheid, van opnieuw uitbotten," zo legt de vertelster uit. Monsó heeft een distante derdepersoonsvorm gekozen voor het beschrijven van het verleden en een indringende 'ik' voor het heden, voor de bijna drie jaar die het schrijven van de roman ? aanvankelijk een soort dagboek ? heeft geduurd, met daartussen de dood van haar partner als scherpe scheidslijn. Uiteindelijk vloeien A, B en alle overige letters in het laatste hoofdstuk samen; de synthese van verleden en heden, van El Colmeta en Lot, met het woord als bevrijding.
Een literaire rouwverwerking. De sfeer is donker; de taal doet voor Nederlandse begrippen soms wat gewild literair, wat wollig aan maar is gespeend van overdreven sentiment. Passages als: "Hij vatte die op de socratische manier op, met een fijne maieutica die ver verwijderd was van de oppervlakkige discussies die in het algemeen worden gevoerd" zijn nadrukkelijk aanwezig, verzwaren het toch al niet lichte thema. Het geheel blijft enigszins ongrijpbaar. [Jacqueline Visscher]
W.H.A. Bulnes-Coenders
Uit het Catalaans vertaalde roman ("Un hombre de paraula"). Als een geliefde persoon verdwijnt uit ons leven, hoe verenig je dan de noodzaak om te vergeten en de sterke wens om dat juist nooit te doen. Dat is de vraag waar een vrouw van 43 jaar mee worstelt als ze plotseling haar man verliest. Met humor en hartstocht vertelt ze over zijn persoonlijkheid, de man met wie ze zestien jaar samenleefde, de relatie, de reizen en de adoptie van hun dochter. Schrijven is een goede manier om erachter te komen hoe het verder moet. De hoofdstukken verdeelt ze onder in hoofdstukken A (van Adam en affectie) over hoe ze elkaar leerden kennen en over het leven met haar geliefde El Cometa, en hoofdstukken B (van bruutheid en barbaars) over hoe ze haar man verloor en over het leven zonder hem. Een boek dat je de pijn en de liefde laat voelen, heel ontroerend. De schrijfster, geboren in 1959 in Lleida, is een van de meest gelezen Catalaanse schrijfsters van deze tijd. In 1996 publiceerde zij haar eerste roman; zij werd sindsdien meermalen bekroond voor haar werk. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.