Een nest als (g)een ander : mijn leven met twee gehandicapte kinderen : kroniek van een moeder op de bres
Colette Van den Bossche (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lannoo, 2007 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 462.3 BOSS |
Besprekingen
31/12/2008
Colette Van Den Bossche is moeder van twee kinderen met een verstandelijke handicap. Ze richtte het opvangtehuis Anautica op om de toekomst van haar dochters te verzekeren. In Een nest als (g)een ander vertelt ze haar levensverhaal. Om haar zorgenloze leventje als jonge vrouw te beschrijven, heeft ze het eerst over haar studententijd. Tijdens deze periode leert ze haar man kennen, waar ze twee dochters mee krijgt. In het prille begin lijkt er niets aan de hand te zijn. Tot ze merken dat een van hun dochters een motorische en verstandelijke achterstand oploopt.
Wat later blijkt ook hun jongste dochter zich niet te ontwikkelen zoals verwacht. Ze ondergaan verschillende onderzoeken, maar niets geeft een sluitend antwoord. Niet alleen de ouders maar ook de kinderen leven in een periode met veel onduidelijkheid en teleurstellingen. Om de ontwikkeling van hun kinderen zoveel mogelijk te stimuleren proberen ze verschillende therapieën. Die vragen echter vaak veel energie en bieden geen antwoord of zijn oplichterij. De man van Van den Bossche is bovendien een zakenman die erg weinig thuis is. De spanning loopt hoog op. Uiteindelijk beslissen ze om een opvangtehuis op te richten. Dit gebeurt echter niet zonder slag of stoot. Na veel geworstel en tegenslag kan hun droom in vervulling gaan.
Zoals de titel uitstekend doet voorspellen, is dit inderdaad een erg emotioneel beladen boek. De doelgroep bestaat uit gezinnen met kinderen met een handicap, hulpverleners, maar ook uit mensen die er niet mee in aanraking komen. Van den Bossche wil hen overtuigen van de onvoorwaardelijke liefde die ze heeft voor haar dochters en van het zware leven dat gepaard gaat met hun handicap. Het leesniveau is tot het minimum herleid om tegemoet te komen aan het grote publiek dat men wil bereiken. Het boek is geschreven in een spreektaal met veel korte zinnen en is geïllustreerd met gezinsfoto's. De boodschap is erg duidelijk, maar dit zorgt er uiteraard ook voor dat het boek soms te voorspelbaar en saai is.
De filosofische vragen die Van den Bossche aan de lezer stelt, zijn erg emotioneel beladen en moeilijk serieus te nemen. Zo beschrijft de auteur op het einde van het verhaal wat ze door de jaren heen ervaren heeft in het contact met andere mensen: "Er zijn mensen die ons benijden. Die zich, als ze hier op bezoek komen, blindstaren op ons huis, en op Karel zijn loopbaan. Dat kan ik niet begrijpen. Ons leven is zo sterk gedetermineerd door het feit dat we Carolien en Annick gekregen hebben. Dat we ze graag zien, neemt niet weg dat we veel liever hadden gezien dat ze gezond waren geweest. Hoe kun je al die materiële dingen belangrijker vinden dan gezondheid?" Het boek is vooral een echte aanrader voor een bespreking in een zelfhulpgroep voor ouders met kinderen met een verstandelijke handicap.
[Lies Sels]
Redactie Vlabin-VBC
In dit boek vertelt de Vlaamse Colette Van den Bossche over de opvoeding van haar zwaar verstandelijk gehandicapte dochters. De auteur begint met een korte voorgeschiedenis, waarin ze vertelt over haar eigen jeugd en hoe ze haar man Karel leert kennen. Daarna verneem je hoe ze tweemaal de diagnose krijgt dat haar dochters Caroline en Annick mentaal gehandicapt zijn. Aanvankelijk is dat moeilijk te aanvaarden voor het gezin, dat zijn hoop zelfs vestigt op de omstreden Doman-Delacatotherapie, die hun echter niets oplevert dan een grote teleurstelling en een zware hap uit hun budget. Verder lezen we over de dagelijkse opvoeding van de kinderen, hun temperament, de eerste schooldagen, de opvang in het centrum Oase etc. Als Caroline en Annick ouder worden, komt het opvangprobleem centraal te staan. Uiteindelijk zal het echtpaar met de hulp van anderen het opvangcentrum Anautica oprichten, zij het met veel moeilijkheden. Door die ervaringen leest dit persoonlijke verhaal tegelijk als een aanklacht tegen de vele problemen die de zorgsector kent. Geïllustreerd met familiefoto's in zwart-wit.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.