Hoe ik per ongeluk een boek schreef
Annet Huizing
Annet Huizing (Auteur), Margot Westermann (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Graaff, © 2007 |
Kleuter : natuur
Natuur |
31/12/2008
Waar zitten de oren van een eend verstopt? Verkiezen vogels pindakaas of pindaslingers? En waar zit die wintervoorraad eikels van de eekhoorn verstopt? Stuk voor stuk vragen die in dit werk van auteur Annet Huizing en illustratrice Margot Westermann een antwoord vinden. Het bomen bloemen beesten buitenboek van Karsten en Roos is een leerrijk boek dat dienst kan doen als alternatieve natuurgids voor de jongsten.
Huizing inspireerde zich op de natuurwandelingen die ze met haar neefje Karsten maakt. Ze maakte een boek dat als een opeenvolging van seizoensverhalen kan gezien worden. Eerst worden Karsten en zijn tante Roos gepresenteerd en gesitueerd. Karsten woont aan een bos, Roos woont op een woonboot. Meteen zijn ook de verschillende biotopen aangeraakt die in het boek aan bod zullen komen. Per seizoen is er een verhaal waarin het duo ? al dan niet vergezeld van Karstens moeder ? op ontdekking gaat in de natuur en deze avontuurlijke tochten met de lezer deelt. Zo worden tijdens de herfstwandeling letterlijk kastanjes geopend, worden tijdens de winterwandeling de vogels gevoed en worden in de lente de eenden van stukjes brood voorzien en de kikkers geobserveerd. Elk verhaal opent een interessante blik op de natuur, op een toegankelijke en voor kinderen uiterst herkenbare manier.
Desondanks stellen de verhalen structureel teleur door hun vrij voorspelbaar karakter. Bovendien hanteert Huizing een iets te beschrijvende taal die in een eentonige verteltoon resulteert. De dialoog tussen Karsten en Roos, nadat Karsten tijdens het voederen van eenderen is opgeschrikt door een grote eend die het brood uit zijn vingers pikt, illustreert dit: "'Stomme eend', zegt hij boos. Hij kijkt naar zijn hand. Heeft de eend hem gebeten? Nee, het doet geen pijn. Roos moet lachen. 'Eenden lusten geen kindervingertjes', zegt ze. 'Die eend luisterde niet', zegt Karsten, nog steeds een beetje boos. 'Ik denk dat hij zijn oren niet heeft opengezet vanmorgen.' 'Heeft een eend wel oren?', vraagt Roos. 'Weet ik toch niet', zegt Karsten. 'Dat gaan we opzoeken', zegt Roos. 'Op de computer'".
Dan volgt een paginabrede ontdekkingstocht door het reilen en zeilen van een eendenleven, waarbij de dieren zélf op een uiterst geslaagde manier aan het woord gelaten worden. Margot Westermann maakt van deze pagina's heuse ontdekkingstochten door in haar prenten een ver doorgedreven collagetechniek toe te passen. Westermann voorziet veelal een getekend landschap waarin ze gefotografeerde dieren en planten laat figureren. Met doordacht geplaatste tekst bij die figuren, slaagt Westermann erin hen een 'stem' te geven waarmee ze over zichzelf vertellen. Zo krijgt ook de eend die het brood uit Karstens pikt vingers het woord: "Wat vind je van mijn gele snavel? Net plastic! Mijn tandjes zijn niet scherp hoor. Ik wou Karsten heus geen pijn doen. Mijn snavel is ook m'n neus. Zie je mijn neusgaten? Wij hebben geen oorflapjes zoals jij. Welk oorgaten, naast onze ogen. Je ziet ze bijna niet."
Westermann toont in deze pagina's, maar eveneens in de vormgeving van het hele boek haar voorkeur heeft voor goed uitgebalanceerde pagina's waarin een bijzondere ritmiek vervat zit door het lijnenspel dat de figuren en landschappen met elkaar aangaan. In haar geschilderde landschappen domineert een kleurige aquareltechniek én een vertaling van beweging in lijnen. Het lijkt haast alsof haar pen dieptewerking door breedtewerking vervangt. Hierdoor creëert ze een uiterst dynamische bladstilering met niet zelden huizen of bootjes die op hun zij getekend zijn.
Het boek wordt afgesloten met een opnieuw grappig en haast kolkend vormgegeven reeks van tips om zelf in (én met) de natuur aan de slag te gaan. Het bomen bloemen beesten buitenboek van Karsten en Roos nodigt uit tot een leuke verkenning van onze dierenburen in bossen, vijvers, rivieren en de lucht. De uitermate tintelende vormgeving verlevendigt de tekst, die iets te stroef aandoet. [Els Van Steenberghe]
Hannelore Rubie
Deze prachtige, bijna vierkante uitgave is als de natuur zelf: kleurig, uitdagend en overal is wel wat moois te zien. Delen van foto's, uitgeknipte tekeningen en stukjes informatie zijn bijna organisch (als in de natuur) bijeengeplakt tot een collage rondom een thema. De twee hoofdfiguren, de 4-jarige Karsten en zijn tante Roos nemen de lezer steeds bij de hand: door de seizoenen heen, kijkend naar dieren, bomen en bloemen. Elk thema (herkenbaar aan zijn eigen kleur) begint met een verhaal, waarin de hoofdpersonen iets beleven in de natuur. Ernaast is een paginagrote, bijpassende kleurenfoto opgenomen. De volgende twee pagina's geven in vogelvlucht veel te zien, te lezen en te doen. Achterin het boek staat een aantal doe-opdrachten; deze zijn in duidelijke stappen opgesplitst zodat ook jongere lezers (met een aardig technisch leesniveau) er zelf mee aan de slag kunnen. Hele jonge lezers hebben een voorlezer/meelezer nodig. Het boek sluit af met allerlei informatie over de makers, over de hoofdfiguren en over verder te gebruiken websites. Zelden een boek gezien dat niet alleen uitnodigt tot lezen en leren maar bij iedere bladzijde de lezer 'toeschreeuwt': kom eens kijken in/naar de natuur! Vanaf ca. 5 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.