Ik wil de koning zijn : naar Macbeth van Shakespeare
Judith Vanistendael
William Shakespeare (Auteur), Leendert A.J. Burgersdijk (Vertaler)
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
International Theatre and Film Books, 1993 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : SHAK |
Magazijn |
Sijthoff, [jaar van uitgave niet vastgesteld] |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : SHAK |
31/12/2002
De theaterwereld heeft het met de tragedies van Shakespeare lange tijd een beetje moeilijk gehad. Vele stukken kregen in de loop der tijden een gekuiste of aangepaste versie, zodat ze door het publiek makkelijker te pruimen waren. In de meeste koningsdrama's wordt de tiran aan het einde verdreven of gedood en krijgen we enige hoop op nieuwe en betere tijden. Soms is dit uitzicht minimaal en blijft het bij "Ik heb nog oude rechten op dit rijk" van een voorbijtrekkende Fortinbras, die niet alleen Hamlet maar bijna de hele hofhouding op Elseneur dood aantreft. Een échte happy ending doet het beter bij het publiek, dus waarom niet even hier en daar wat aan de tekst gesleuteld? Romeo en Julia kende heel wat 'verbeterde versies', waarin Julia in de grafkelder net op tijd wakker wordt om haar lippen op die van Romeo te drukken. Bij King Lear was het iets moeilijker: de goede karakters worden één na één geëlimineerd, en het stuk lijkt wel een totale overwinning van het kwaad.
In een uitstekende en heldere inleiding op zijn vertaling signaleert Frank Albers o.m. dat de Engelse toneelauteur Nahum Tate in 1681een grondig herziene versie van King Lear op de markt bracht, waarbij Lear, Gloucester en Cordelia alle intriges overleven, en de lieve Cordelia aan het einde zelfs mag trouwen met de goede Edgar. Pas in de tweede helft van de 19e eeuw werd de oorspronkelijke gruwelijke versie van King Lear opnieuw volop gespeeld, wat wel iets zal te maken hebben met de opkomst van het realisme en het naturalisme.
King Lear werd in de loop de jaren steeds als een bijna té gruwelijk stuk beschouwd. Helaas hebben heel wat gebeurtenissen van de 20e eeuw ons geleerd met gruwelijke gebeurtenissen om te gaan. De mogelijke achtergronden zijn anders niet zo extreem, en Albers signaleert er enkele. Het verhaal van een zekere koning Leir van Brittannië die drie dochters had waarvan twee zich tegen hem keerden, was reeds enkele eeuwen oud. Maar kinderen die de bezittingen van hun oude vader nog vóór zijn dood trachten in te pikken, hebben altijd bestaan. Zo was er aan het begin van de 17e eeuw (toen Shakespeare zijn versie schreef) te Londen een ophefmakende rechtszaak: de welgestelde zakenman Annesly had drie dochters, en de oudste probeerde hem ontoerekeningsvatbaar te laten verklaren. Zijn jongste dochter (Cordell) verhinderde dit, waarna papa haar het grootste deel van zijn erfenis naliet. Verder was er de politieke actualiteit, waarbij de nieuwe koning James I de koninkrijken van Engeland en Schotland wilde verenigen. Was de tragedie van King Lear soms als een voorbeeld bedoeld, om de catastrofale gevolgen van de opsplitsing van een rijk aan te tonen?
Albers vertaalde reeds vroeger Hamlet, eveneens in opdracht van Het Nationale Toneel te Den Haag. Ook bij deze vertaling van Koning Lear geeft hij blijk van een groot respect voor het origineel en weet hij de oorspronkelijke tekst uitstekend weer te geven in een prettige en bruikbare hedendaagse theatertaal. [Toon Brouwers]
Redactie
De oude koning Lear wil zijn rijk verdelen over zijn 3 dochters, waarbij degene die het meeste van hem houdt het grootste deel krijgt. Omdat zijn 2 oudste dochters zich uitputten in valse liefdesbetuigingen, weigert de jongste mee te doen en verdeelt Lear zijn rijk over de oudsten, Goneril en Regan, en verstoot zijn oogappel Cordelia. Lear wordt echter door Goneril en Regan op straat gezet en vlucht naar Cordelia, inmiddels getrouwd met de koning van Frankrijk, en met een leger op weg om Lear te helpen. De graaf van Gloucester heeft met zijn 2 zonen eenzelfde probleem. Beide vaders hebben het kind dat het meest van hen hield enorm miskend en sterven na dit te hebben ontdekt. Deze belangrijke tragedie uit ± 1605 van de belangrijkste Engelse schrijver heeft nog steeds grote dramatische kracht, zowel door de ontwikkelingen als door de rol van de elementen. De thema's ouder- en kinderliefde zijn nog steeds actueel. De inleiding is informatief, de vertaling, oorspronkelijk voor de voorstelling van het Nationale Toneel in najaar 2001, leest prettig, maar kort de oorspronkelijke tekst iets in.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.