Moeders zijn gevaarlijk met messen
Do Van Ranst
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Davidsfonds/Infodok, 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : RANS |
Magazijn |
Davidsfonds/Infodok, 2007 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VANR |
31/12/2008
De jongeren uit in de boeken van Do Van Ranst kiezen nooit voor de eenvoudigste weg. Zijn personages worstelen steeds met de harde kant van de realiteit: boulimie en moeilijke familierelaties (Dun, De Leeswelp 2006, p. 234), seksualiteit en eenzaamheid (Mijn vader zegt dat wij levens redden, De Leeswelp 2004, p. 182), enz. Ook in Zangzaad hebben de hoofdfiguren het niet onder de markt. Zangzaad vertelt het verhaal van een broer en een zus die de krankzinnigheid en zelfdoding van hun moeder proberen te verwerken. Ze doen dit elk op hun manier: de broer Livio door te vluchten in een droomwereld, de zus Dakota door haar vuisten te gebruiken. Het is mooi hoe Van Ranst hier de rollenpatronen doorbreekt door van het vrouwelijke personage de vechtersbaas te maken. In de fantasie van Livio schijnt steeds de zon, is iedereen gelukkig en loopt alles uiteindelijk goed af, Dakota worstelt met haar pijn door het bloed van anderen. Doorheen dit alles voelen ze beiden de angst om ook gek te worden, net zoals hun moeder.
Maar het is niet het verhaal op zich dat van Zangzaad een ijzersterk boek maakt. Het is vooral door de compositie van Van Ranst dat je als lezer wordt meegezogen in de waanzin van deze familie. Het verhaal is onderverdeeld in drie delen. In de eerste twee hoofdstukken vertellen Livio en Dakota elk hun eigen visie op de dramatische gebeurtenissen in de vorm van een monoloog. Het laatste deel is een dialoog tussen broer en zus, waarbij ze elkaar niet sparen. Met een vlijmscherp mes leggen ze hun gevoelens bloot. Uiteindelijk slagen broer en zus erin om, zonder te vluchten of te slaan, de waanzin een plaats te geven.
Door deze opbouw krijgt het boek het karakter van een theaterstuk. De twee personages spelen elk hun rol en de moeder, de grote afwezige op het podium, kijkt als een schim in de coulissen toe. Door zijn beeldend taalgebruik suggereert Van Ranst veel tussen de lijnen, en laag per laag ontdek je als lezer hoe de vork in de steel zit. Net als de gemoedstoestand van de personages is niets eenduidig. Deze bevreemding wordt nog versterkt door de vormgeving van het boek. Zo krijgen woorden hier en daar een uitgesproken lettertype, vergelijkbaar met de gedichten van Van Ostaijen, waardoor het woord een bijzondere betekenis krijgt. Daarnaast is de tekst doorspekt met bewerkte foto's. De vrij ruwe lay-out versterkt het theatrale karakter van het verhaal. Deze leeservaring vraagt dan ook enige inspanning en is minder geschikt voor niet-geoefende lezers.
Zangzaad is een bijzonder boek, dat er om schreeuwt om op een podium gebracht te worden. Zoals ook elk genie een beetje gek is, is Zangzaad een aparte uitgave die de middelmaat ruimschoots overstijgt. [Cindy Vanhove]
Rebecka Baclund
i /un/09 j
Livio en Dakota zijn broer en zus. Ze wonen thuis bij hun ouders, op het eerste gezicht een doodgewone familie. Maar hun moeder doet een beetje raar. «Het is vreselijk als je je moeder hoort balken of brullen, of ziet broeden op een ingebeeld ei. Maar het is vooral verschrikkelijk als je vrienden mee naar huis neemt. Eerst kunnen ze er behoorlijk om lachen en lach je zelf mee. Maar als je moeder blijft blaffen en blijft pootjes geven en blijft rollen, als je moeder tegen je been aan zit te springen kopjes geeft tot je eindelijk die bal nog een keer gooit en zij hem terugbrengt dan... Dan aai je toch haar kop en zeg je 'braaf'. Voor de lieve vrede. We haatten mijn moeder en haar dieren.» In een stijl die duidelijk geïnspireerd is op een typisch Paul Van Ostaijen-gedicht, geeft Do Van Ranst vorm aan deze hedendaagse tragikomedie. De 58 pagina's lees je in één keer uit, waardoor het boekje goed op weg is om populaire kost te worden in het secundair onderwijs. Originele puberliteratuur! (dvg)
Do Van Ranst, Zangzaad, Davidsfonds/Infodok, ? 15,95
Mac Steenaart
De moeder van Livio en Dakota is ziek. Zij denkt steeds dat ze een dier is en gedraagt zich daar ook naar. Het gaat mis als zij denkt dat ze een vogel is en van een gebouw springt. Broer en zus verwerken deze gebeurtenis op hun eigen manier. In een toneelstukje spreken zij naar elkaar over hun gevoelens tijdens de ziekte en hun gedrag nu. Hun conclusie is dat als mama niet zo gek deed, zij eigenlijk best wel lief was. Bijzonder verhaaltje, neergezet in een bijzondere uitvoering. Sommige woorden zijn 'geknipt en geplakt' uit kranten en zo in of naast de tekst gezet. Verder zwart-witfoto's eveneens uit kranten/tijdschriften met daarbij een handgeschreven stukje tekst. De tekst zelf is mooi van inhoud en bevat door de vorm (toneel) veel dialoog. De doelgroep is de geoefende, jeugdige lezer vanaf ca. 13 jaar die open staat voor een combinatie van tekst met inhoud en een bijzondere vormgeving.
Ilse Trimborn
ua/an/22 j
Do Van Ranst won onlangs voor de tweede maal de Prijs Knokke-Heist voor het beste jeugdboek. Bizar eigenlijk, omdat de prijs beginnend talent zou moeten bekronen en Van Ranst toch al zo’n negen jaar aan de weg timmert. De auteur betreurt dan ook dat zijn naam na al die tijd nog zo weinig bekendheid geniet bij het brede publiek. Dat betreuren we samen met hem, want de man beschikt over een zeldzame, poëtisch aandoende schrijfstijl. Stond ‘Mijn vader zegt dat we levens redden’ al hoog in ons lijstje met bijzondere leeservaringen, dan haalt ‘Zangzaad’ die lijst moeiteloos. Bevreemdend is het gevoel dat overheerste na lezen van dit ultradunne boekje. Livio en Dakota, broer en zus, proberen de dood van hun psychisch zieke moeder een plaats te geven. 'Gek' is het woord dat op hun moeder van toepassing is, volgens hen. Hun moeder identificeerde zich geregeld met dieren, tot ze op de onzalige gedachte kwam dat ze als een vogel kon vliegen. Het zou haar laatste gestoorde daad worden ... Naast een geheel eigen schrijftrant hanteert de auteur ook een originele structuur. Hij laat broer en zus hun eigen visie uiteenzetten, wat meteen een duidelijk beeld schetst van hun beider persoonlijkheden. Vervolgens krijgt de lezer een dialoog in vier delen tussen Livio en Dakota voorgeschoteld. Gecombineerd met de sobere foto’s en eigenzinnige typografie en lay-out krijg je aldus een hoogst ongewoon boek, dat je uiteindelijk meegeeft dat we allemaal een beetje vreemd zijn. Boekje voor de doorgewinterde lezer, al vrees ik dat Van Ranst hiermee zijn bekendheid weer niet zal vergroten. En da’s jammer, want gezien zijn zeer eigen geluid verdient hij veel meer erkenning dan een prijs voor beginnend talent. Even terzijde: puur vanuit commerciële overwegingen ligt de prijs ook vrij hoog, wat de drempel nog wat hoger maakt. Al vinden we dat dit kleinood elke cent waard is.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.