Een kleur van zichzelf
Leo Lionni
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Rubinstein, cop. 2007 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Jezelf zijn |
31/12/2007
Met Zwemmie wordt een klassieker van Leo Lionni uit 1968 op een hedendaags publiek losgelaten. Het boek draagt duidelijk een stempel van de tijd in de manier waarop auteur en illustrator Lionni zich in de begeleidende tekstjes tot het publiek richt: "In een hoekje van de zee woonden een heleboel visjes gezellig bij elkaar. Ze waren prachtig rood gekleurd, behalve één visje. Dat ene visje was namelijk zwart, net zo zwart als een mosselschelp. Hij zwom vlugger dan zijn broertjes en zusjes! Willen jullie weten hoe hij heette? ZWEMMIE" Die typische aanspreking van jonge lezertjes wordt vandaag nog nauwelijks gehanteerd en getolereerd in de jeugdliteratuur. Niet alleen hieruit blijkt een andere benadering van jonge mensen, maar ook uit het soms welige gebruik van adjectieven, zoals in de zin "Op een dag kwam er plotseling een grote, woeste, hongerige tonijn recht op de visjes afzwemmen" of ook "Hij zwom weg, heel ver weg door de grote, grote zee."
Desondanks blijft het verhaaltje van het moedige zwarte visje dat de wijde zeewereld in trekt nadat zijn familie verorberd werd door de tonijn, beklijven. Het visje is verrukt door alle pracht die het te zien krijgt, en sluit zich aan bij een nieuwe school rode visjes. Samen met hen doktert hij een plan uit om de grote, bloeddorstige vissen de schrik op het lijf te jagen. Hun plan slaagt en het visje voelt zich weer helemaal gelukkig.
Lionni's woorden ? die ietwat te weinig inventief zijn vormgegeven ? vormen sfeer- en actiebeschrijvingen bij de dromerige maar helder communicerende prenten, die deze klassieker uiteindelijk tijdloos maken. De prenten worden gekenmerkt door een aquarelachtige toetstechniek die verweven is met een impressionistisch aandoende toetszetting. Het levert poëtische en tegelijkertijd dynamische prenten af waarin abstracte kleurvelden de achtergrond vormen voor de figuratief iets meer uitgewerkte visjes. Less is more, zo lijkt Lionni's gulden regel te zijn tijdens het illustreren.
Ook in Een vis is een vis valt het perfecte samengaan van tekst en prenten op. Hier vertelt Lionni het verhaal van een vriendschap tussen een kikkervisje dat kikker wordt en een jonge karper die uitgroeit tot een flinke vis. Wanneer de kikker terug het water induikt om aan zijn karpervriend te vertellen wat hij boven water allemaal te zien krijgt, wordt de karper onwaarschijnlijk nieuwsgierig: "Op een dag besloot hij dat hij ze koste wat kost moest zien. En met een machtige slag sprong hij uit het water op de kant." Gelukkig is kikker in de buurt om zijn vriend de karper terug in het water te gooien. De karper besluit wijselijk: "'Je had gelijk'", zei hij 'een vis is een vis.'" De aquarelachtige verftechniek uit het vorige werk heeft hier plaatsgemaakt voor prenten die hun poëtiek en dynamiek halen uit een vernuftig en kleurig potloodlijnenspel waar Lionni zowel de figuren als hun omgeving mee verbeeldt. Omdat deze techniek een strakker beeld oplevert, komt de lay-out van de tekst (in beide boeken wordt hetzelfde lettertype gebruikt) hier beter tot uiting in de witruimtes die zich boven de "waterpartijen" bevinden.
Ondanks de ietwat ongeïnspireerd en te letterlijk vertaalde titels én de wat ouderwetse verteltrant, overtuigen de boeken door de ontroerende eenvoud van de verhalen en de manier waarop deze door Lionni in beeld worden gebracht. Bovendien zijn het niet alleen reisavonturen van dieren uit de onderwaterwereld; het zijn eveneens verhalen die de fascinatie voor de wonderen des levens (en dan vooral die van de zee) uitstralen én die tevens een charmante verbeelding zijn van moed, van kracht putten uit anders zijn en van onvoorwaardelijke vriendschap. Lionni's boeken zijn nog steeds verrukkelijk lees- en kijkvoer voor jong en oud. [Els Van Steenberghe]
Rineke van Teeseling
Een kikkervisje en een karper wonen in een vijver aan de rand van het bos. Ze zijn dikke vriendjes en onafscheidelijk. Maar het kikkervisje groeit uit tot een kikker en op een dag gaat hij aan land. En wat hij daar allemaal ziet: vogels, koeien, mensen. Als hij zijn vriend vertelt wat hij heeft gezien en meegemaakt, wil de karper nog maar een ding: aan land gaan om met zijn eigen ogen deze fantastische wezens te kunnen bekijken. Daar merkt hij al gauw dat vissen niet kunnen leven op het land. Gelukkig is zijn vriend kikker in de buurt om hem weer in de vijver te kunnen duwen. En dan weet karper dat kikker gelijk had toen hij zei: een vis is een vis. Een simpele, maar subtiele vertelling in een heldere uitvoering. Vriendschap en acceptatie staan centraal in dit prentenboek, dat geïllustreerd is met grote, kleurrijke platen (krijt en collage). Het origineel stamt uit 1970; de huidige, tweede Nederlandse uitgave en vertaling is van Joke Linders. De auteur/illustrator was een internationaal bekend ontwerper, illustrator en grafisch vormgever. Voor vier van zijn prentenboeken ontving hij de Caldecott Eremedaille. Mooi verzorgde uitgave om samen te bekijken en voor te lezen. Goed bruikbaar op school. Vanaf ca. 4 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.