Zeik
Herman Brusselmans
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
HKM Literatuur, 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LUISTERBOEKEN |
31/12/2008
In dit luisterboek mijmert de auteur over zijn passie voor rockmuziek. Zijn verhaal valt uiteen in twee grote delen. In de ietwat lang uitgevallen column 'Muziek door mijn eeuwen heen' vertelt Brusselmans hoe de introductie van een platenspeler bij hem thuis in de vroege jaren '70 ? de tijd van Brussel-Frans en sneeuw op het televisiescherm ? voor het eerst de generatiekloof scherp in de verf zet. Brusselmans' eerste lp, 'Look at yourself' van Uriah Heep, de luidruchtigste en langharigste bende nozems die de auteur in de platenwinkel kan vinden, is een statement dat schreeuwt: 'beste ouders, grootouders en andere klootzakken, vanaf nu heb je een rebel in huis'. De aanschaf maar vooral het beluisteren ervan in de woonkamer zorgt voor de verbanning van platenspeler naar Brusselmans' kamer. In het tweede deel graait de auteur in zijn uitgebreide lp- en cd-collectie, en roept zelfverklaarde 'gratuite' herinneringen op aan tien 'willekeurig' gekozen songs, waar de luisteraar telkens ook een fragment van hoort. Van de Dead Kennedys tot The Triffids levert dat anekdotes op over 's mans eerste seksuele escapades of het Cambodja van de jaren '70.
Of je nu houdt van Brusselmans of hem haat, feit is dat de man een smakelijk verteller is. In een met heerlijke archaïsmen doorspekt Oost-Vlaams Nederlands, zet hij op die typisch monotone en verveelde maar toch meeslepende manier een beeld neer van de geringe muzikale traditie in het gemiddelde klein-Vlaamse gezin begin jaren '70. Vanuit de idee dat achter iedere schrijver een uitzonderlijk verhaal moet staan, schrijft Brusselmans hier verder aan zijn eigen mythe: een mengeling van persoonlijke petite histoire en zelfrelativering, waar enkel de overvloedig aanwezige hyperbool de Dichtung van de Wahrheit doet onderscheiden. De thematiek is genoegzaam bekend: de band met zijn moeder, 's mans angsten, rock 'n roll, in een gebruikelijke mix van cynisme, vulgariteit en sentiment. De hakbijl blijft daarbij grotendeels in de kast, ook al omdat in de obscene passages de namen van de desbetreffende BV's vakkundig worden weggebliept.
De teksten lijken op een verloren namiddag geschreven, en worden slordig gepresenteerd, low-budget, en in één take opgenomen (zo verslikt de auteur zich tot twee keer toe in het werkwoord 'zeggen'). Dat alles wordt minimalistisch uitgegeven. Wat echter vooral stoort, is dat je als luisteraar niet de oorspronkelijke versies van de songs te horen krijgt, maar ridicule Hammond-orgelversies, die zeker in het geval van de hardere nummers klinken alsof je op het foute trouwfeest bent beland.
Toch betrap je jezelf na beluistering op een 'trip through memory lane', en ben je blij dat jouw vader in de tijd geen godganse dagen naar kunstfluiter Gerry luisterde. [Wouter Bulckaert]
Jos Damen
Herman Brusselmans is geboren in 1957. Dat is te horen aan de keuze van de muziekfragmenten voor deze cd. Eerst leest Brusselmans (in een ruim kwartier) zijn verhaal 'Muziek door mijn eeuwen heen'. Als Brusselmans zijn eerste elpee koopt (Uriah Heep), ziet hij dat als een 'statement van een rebel'. Het romantische muziekverhaal is niet onaardig, wordt enthousiast maar helaas wat toonloos voorgelezen. Na het korte verhaal praat Brusselmans tien muziekfragmenten aan elkaar en verantwoordt en passant zijn muziekopvattingen. Dat gebeurt uiteraard met de van hem bekende humoristische overdrijving, zoals bijv. over de haardos van de bandleden van Uriah Heep. De fragmenten zijn goed gekozen: van Bad Company tot The Triffids, van Bread tot Noordkaap, van John Cale tot The Dead Kennedy's en van Led Zeppelin tot Prince. De fragmenten van de gekozen nummers uit de jaren '70 tot '90 krijgen een korte uitvoering op Hammond-orgel door Eddy Aelbrecht. Dat is geen slechte, maar wel een zeer vreemde versie; kortom: helemaal passend bij Herman Brusselmans.