Arno
Gilles Deleux
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Enkel raadpleegbaar |
EPO, 2007 |
WEFLA MAGAZIJN : ENKEL NA MAGAZIJNAANVRAAG : DELE |
31/12/2007
Dit boek is een vertaalde, maar ook herwerkte en geactualiseerde versie van Gilles Deleux' biografie Arno, un rire, une larme (Ramsay, 2004). De biografie leest als een roman, met een auctoriële verteller die je als lezer in de huid doet kruipen van Arno zelf. De verteller spreekt met Arno's stem, in korte, plastische, afgekloven zinnen. De Oostendse achtergrond die Arno zo typeert, zit prachtig in de verf. Je ziet Arno uit de Noordzee kruipen, aan land komen en stilletjesaan dat land en zijn inwoners veroveren. Arno wordt daarbij neergezet als een man bezeten door muziek. Van zodra hij via Elvis Presley de blues heeft ontdekt, zie je hem als een bezetene door zijn leven razen, met één ultieme drijfveer: het maken in de muziek. Het siert de auteur dat hij nauwelijks verhult dat Arno hier vrienden en vrouwen voor gebruikt, verslijt en kannibaliseert. Deleux vermijdt dat dit boek een hagiografie wordt, en hoewel hij schrijft vanuit het perspectief van de fan, behoudt hij toch genoeg journalistieke afstand om zowel leven als werk van Arno van voldoende kritische kanttekeningen te voorzien. De auteur heeft dan ook zowat alle vrienden, muzikanten, familieleden gesproken die Arno's leven en carrière mee hebben vormgegeven: van zijn grootmoeder Marie-Louise Philips, over Paul Couter en Jean-Marie Aerts, tot zijn muze Marie-Laure Béraud. Bovendien put hij uit een uitstulpende archiefkoffer interview- en recensiemateriaal uit o.a. 'Télé-Moustique', 'Humo' en de toenmalige 'Vooruit'. Deleux rijdt bij dat alles een foutloos parcours. Waar hij op elkaar tegensprekende bronnen stuit, checkt hij de betrokken partijen en maakt dan de meest waarschijnlijke, maar niet noodzakelijk smeuïgste keuze. Dat maakt zijn portret niet alleen erg levendig, maar ook minutieus onderbouwd.
Op de eerste Oostende hoofdstukken na, is dit boek vooral een biografie van de muzikant Arno. De mens Arno verdwijnt uit beeld van zodra hij een publiek personage wordt, zo ongeveer rond de split van TC Matic in 1986. Dat is enerzijds jammer, anderzijds toont het duidelijk aan dat Arno zich wel degelijk bewust is van zijn rol als rockster en Gainsbourg-Gainsbarregewijs een tweede persoonlijkheid aanneemt van zodra hij voor het voetlicht treedt. Ook het mooie maar karige fotomateriaal doet hongeren naar meer, zeker omdat Arno's carrière ? ook volgens de auteur ? zo magistraal in beeld is gebracht door vriend-fotograaf Danny Willems. Wel gaat het boek vergezeld van een zeer volledige disco- en filmografie, en een uitgebreid namenregister.
Hoewel Deleux in zijn boek nergens de chronologie doorbreekt, en Arno's verhaal genoegzaam bekend is, doorstaat Deleux met glans de ultieme test voor een muziekbiografie. Tijdens en na lectuur van dit prachtboek stel je je als lezer immers voortdurend de vraag: waar zitten die cd's van Arno ook alweer? [Wouter Bulckaert]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.