De jacht op de sabeltandtijger
Pieter Van Oudheusden
Pieter Van Oudheusden (Auteur), Isabelle Vandenabeele (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Eenhoorn, 2006 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VANO |
31/12/2005
Als je het niet wist, heb je er wellicht nog geen oog voor gehad, maar je schaduw leidt een eigen leven. Merk hoe hij springerig over muurtjes glijdt, vóór je uit de hoek omdraait of over het hek andermans tuin in glipt terwijl jij er langs passeert. De jongen in dit prentenboek is beste maatjes met zijn schaduw, ook al verstopt die zich soms of moet de jongen hem aansporen hem niet voor de voeten te lopen. De schaduw gaat overal met hem mee, ook naar school, al zou hij liever gaan zwemmen of naar de speeltuin gaan. Maar 's nachts ontsnapt hij. Terwijl de jongen slaapt, zingt hij met de buurkatten in de dakgoot, reist hij op een kwartiertje tijd de wereld rond of gaat hij vissen in het park. Maar als de jongen wakker wordt, wacht de schaduw hem op, alsof hij nooit is weggeweest. En samen gaan ze naar school, de schaduw sleept slenterend achter hem aan. Maar ja, wat wil je ook na zo'n nacht.
Isabelle Vandenabeele laat silhouetten en schaduwen graag een autonome plaats in haar prenten innemen. In Rood Rood Roodkapje (De Eenhoorn, 2003) bv. laat ze eerst nauwelijks merkbaar en onvatbaar als een schim, een streepje wolf in de prent sluipen om het beest dan plots zwart en alles overheersend in de focus te plaatsen. In schaduwbeelden in rood en zwart zit een verhaal dat niet in de tekst verteld wordt. De krachtige wisselwerking van tekst en illustraties die van Rood Rood Roodkapje een boek maakt waar je niet in uitgelezen raakt, ontbreekt in Mijn schaduw en ik. Maar de manier waarop Vandenabeele in dit verhaal de schaduw met de fantasie van de jongen een hoge vlucht laat nemen, is op zijn minst onverwacht. Tussen de eerste en de laatste prent in, twee robuuste beelden van de jongen, fors afgelijnd en vrijwel bewegingsloos, speelt zich het fantasieleven met de schaduw af. Van zodra je aandacht op diens doen en laten valt, vind je gaandeweg meer beweging in de prenten: de jongen drijft op het water, onder hem in de blikkering van het zacht deinende water wemelt ongedurig zijn schaduw; hij speelt met een bal, terwijl voor hem uit de zwierige zweefsprong in zijn schaduw wordt uitvergroot; hij wandelt door het bos waar de lange schaduwen van de bomen die kriskras over de bladzijden vallen een sterke impressie geven van hoe het tanend zonlicht door de bomen schemert. Niet het bos, maar de uitgerekte schaduwen beheersen het beeld. Ze winnen aan omvang, want de avond valt. En dan komt de nacht die de schaduw vleugels geeft en tegelijk Vandenabeeles prenten bevrijdt. Er komt een totaal ander ritme in het boek en de bewegingen worden sneller. De schaduw flitst van de ene prent in de andere; je ziet hem op de ene bladzijde nog net uit het slaapkamerraam ontsnappen om op de volgende volumineus de slapende stad te overheersen. Gedragen door de wind wentelt en slingert hij over het land en neemt alles wat hij aanraakt in zijn beweging mee. De aflijning verliest haar strakheid, de schaduw reist in een werveling van snelle krassen, glooiende lijnen en contrastieve kleuren. Hij werpt een licht over de nacht, zijn vrijheid van het moment is grenzeloos, hij omarmt de wereld. Wanneer de nacht voorbij is, betekent dat het einde van de fantasieën en dromerijen, en verdwijnt de werveling uit de prent. Vastgeklonken aan de prozaïsche dagelijkse werkelijkheid legt Vandenabeele haar scènes opnieuw vast in roerloze beelden en een stabiel stramien van ruiten en lijnen. Mijn schaduw en ik is een knap prentenboek waarin de prenten de polsslag vormen van het verhaal. Ze bepalen in grote mate de lectuur, intensifiëren het verhaal en verschaffen de opening om je in je eigen 'schaduwspel' te verliezen. [Jen de Groeve]
Redactie
Een jongetje vertelt over zijn schaduw die altijd bij hem is, tenminste overdag. De schaduw wordt heel wat eigenschappen toebedeeld; de jongen ziet hem als een soort vriendje: de schaduw is grappig, avontuurlijk, een durfal en heel nieuwsgierig (“Hij slaat onverwacht een straatje in, duikt over een muur en wandelt door de tuin van onbekende mensen.”). ‘s Nachts leidt de schaduw z’n eigen leven en verkeert in andere landen om ’s ochtends weer paraat te zijn. Op zich een leuk gegeven: een wat dromerig, filosoferend verhaal met leuke vondsten. De tekeningen zijn erg grof in dikke lijnen van bijna een halve centimeter; ze zijn druk, vol en wat grauw van kleur, waarschijnlijk ook ten gevolge van het dito papiergebruik. Ze hebben iets van linoleumsnedes. De tekst is duidelijk gescheiden van de platen en gedrukt in blauwe inkt. Uitgave vooral om, naast zelf lezen, voor te lezen en in groepsverband iets mee te doen. Vanaf ca. 5 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.