Dialogue avec mon jardinier
Jean Becker
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Donker, 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 6027 |
31/12/2007
Wie zal ons redden, wie maakt ons weer blij, knolrapen, lof, schorseneren en prei" zong drs. P in een van zijn beroemdste liedjes. Ook deze novelle laat zich lezen als een wonderlijke lofzang op verse groenten. Protagonisten zijn twee mannen van een gezegende leeftijd. De ene man is tuinier van beroep, de andere is kunstschilder en werkt elke dag in zijn atelier. Het contact tussen beide mannen verloopt aanvankelijk stroef en overstijgt de beleefdheidsformules tussen werknemer en werkgever niet. Beiden zijn ook te veel in hun eigen gedachtewereld verzonken. Maar al snel breekt het ijs tussen hen beiden en blijken ze verrassend veel gemeenschappelijk te hebben. Allebei zijn ze productief op eigengereide wijze en eigen tempo. De tuinier ploetert voortdurend in de aarde, de kunstenaar op papier of op doek. Als hun werk erop zit praten ze over de voorbije dag. Niet enkel over de oogst aan noten, de geteelde aardappelen of de kleur van het gras en de lucht, maar gaandeweg ook meer en meer over het verglijden van de tijd en ouder worden. De tuinman windt er geen doekjes om en aanvaardt ziekte en dood als natuurlijke verschijnselen, maar niet zonder eerst op het belang van een dagelijks bord verse soep gewezen te hebben.
Gesprekken met mijn tuinman is een nostalgisch pareltje waar de tijd geen vat op lijkt te hebben. De weergave van de ogenschijnlijke eenvoudige en triviale gesprekken scheppen geleidelijk aan een fijngevoelig portret van de twee bejaarde mensen. De kunstenaar is duidelijk een alter ego van de schrijver zelf, de bijna 80 jaar oude schilder en auteur Henri Cueco. Hij worstelt met twijfels omtrent het nut van kunst en verlangt om met zichzelf en het leven in het reine te komen. Uit de volkse levenswijsheden van zijn joviale hovenier en hun ontluikende vriendschap put hij veel inspiratie. De verteltoon is melancholisch en licht filosofisch van inslag. Het verlangen om de essentie van het leven te vatten en mentale rust te vinden sijpelt van elke bladzijde. De groentetuin staat hierbij symbool voor de verbondenheid met de natuur. Deze poëtische novelle werd in Frankrijk ondertussen verfilmd door Jean Becker, met in de hoofdrollen Daniel Auteuil en Paul Darroussin.
[Laurent Meese]
Matthieu Kockelkoren
In deze korte roman voeren een schilder en zijn tuinman gesprekjes over het leven van alledag en hun wederzijdse bezigheden. De schilder hoort de tuinman, een gepensioneerde spoorwegman, uit en probeert hem terloops iets te laten aanvoelen van zijn artistieke werk. In het midden wordt gelaten wie de grootste kunstenaar is: de groentekweker of de schilder. De geheel in dialoogvorm geschreven roman geeft aldus een heel natuurlijk beeld van oprechte vriendschapsgevoelens en eenvoudige levensfilosofietjes in een Zuid-Frans plattelanddecor en heeft zelfs nog een verhaallijn als de tuinman qua gezondheid dramatisch achteruitgaat. De vertaling is correct maar mist enigszins het soepele van de keuvelende omgangstaal. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.