De legende en de heldhaftige, vrolijke en roemrijke avonturen van Uilenspiegel en Lamme Goedzak in Vlaanderen en elders
Charles De Coster
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
P, 2006 |
VOLWASSENEN : POEZIE : SPIL |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
P, 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 8126 |
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Enkel raadpleegbaar |
P, 2006 |
WEFLA MAGAZIJN : ENKEL NA MAGAZIJNAANVRAAG : 2023 SPIL |
31/12/2008
Schrijven over de liefde, het enige dat zin heeft en zin kan geven aan het leven, betekent voor dichter Willy Spillebeen even nadrukkelijk schrijven over de dood. Schuwt hij in zijn verzen allerminst, in de letterlijke zin van het woord dan, het 'sentiment', van sentimentaliteit is er geenszins sprake. Uit zijn gedichten spreekt een milde toon van aanvaarding en, inherent aan de thematiek van de dood waarover wij niets weten, een blijvende vraagstelling naar de uiteindelijke zin en betekenis ervan.
Deze bundel vertoont een opmerkelijke structuur. In de openingscyclus, 'Het enige', volgen op het programmatische basisgedicht veertien gedichten die elk op hun beurt de opeenvolgende verzen van het openingsgedicht in een breder geplaatste metaforiek uitdiepen. Centraal staat een lang gedicht over 'man en vrouw', bijeengebracht "voor het grote werk / het ondoorgrondelijke heilsplan: / liefde, het enige." Verder volgen, na een intermezzo van vier sterke gedichten over de najade, twee afdelingen rond de 'beelden'. In 'Laatste beelden' wordt anticiperend op het afscheid dat de dichter moet nemen van zijn vrouw, vanuit eigen ziekenhuiservaringen stilgestaan bij het ultieme einde. De slotcyclus schuift 'Eerdere beelden' naar voren: herinneringen vooral, de terugkeer naar wat ooit is geweest, maar thans gekleurd vanuit het besef van vergankelijkheid.
Binnen een beheerste metaforiek, waarin anekdote en beschouwing elkaar perfect in evenwicht houden, en waarin de persoonlijke belevingswereld een mythische dimensie krijgt, verkent Spillebeen het grensgebied waar liefde en afscheid elkaar raken, beleefd vanuit de overtuiging dat schoonheid, ook al is het maar voor even, troost kan bieden: "maar onze ogen bleven / droog omdat de dood bij het leven hoort / en schoonheid even troost." [Jooris Van Hulle]
Redactie Vlabin-VBC
Schrijven over de liefde, het enige dat zin kan geven aan het leven, betekent voor Willy Spillebeen even nadrukkelijk schrijven over de dood. Uit de gedichten spreekt een milde toon van aanvaarding en, inherent aan de thematiek van de dood waarover wij niets weten, een blijvende vraagstelling naar de uiteindelijke zin en betekenis ervan. In de tweede helft van de bundel zinspeelt de dichter op het afscheid dat hij heeft moeten nemen van zijn vrouw en de eigen ziekenhuiservaringen. Binnen een beheerste metaforiek, waarin anekdote en beschouwing elkaar perfect in evenwicht houden en waarin de persoonlijke belevingswereld een mythische dimensie krijgt (zo wordt de Leie bv. de Styx), verkent Spillebeen het grensgebied waar liefde en afscheid elkaar raken. Dit alles beleefd vanuit de overtuiging dat schoonheid, ook al is het maar voor even, troost kan bieden, "maar onze ogen bleven / droog omdat de dood bij het leven hoort / en schoonheid even troost." De bundel kent een opmerkelijke structuur, waarin beelden en strofes steeds herhaald en uitgediept worden.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.