Europa : een blik achter de schermen
Rudy Aernoudt
Rudy Aernoudt (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Roularta, 2006 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 332.2 AERN |
31/12/2007
Rudy Aernoudt is een volbloed liberaal die gelooft in de kracht van het individu. De kerntaak van de overheid is het creëren van de beste mogelijkheidsvoorwaarden voor individuen, ondernemers en bedrijven, niet het in de plaats treden ervan. Die stelling loopt als een rode draad door Vlaanderen-Wallonië, je t'aime, moi non plus, met als ondertitel 'antimanifest over de verhouding tussen Walen en Vlamingen'. Het is een antwoord op het separatistische 'Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa' van de Warande-groep, dat volgens Aernoudt fundamentele fouten bevat en vanuit een negatieve houding is geschreven.
Met dit traktaat wil Aernoudt een aantal clichés en dogma's over de Walen wegnemen en het probleem van de Vlaams-Waalse transfers op scherp stellen. Het heeft als grote verdienste dat het op een zeer heldere, rationele, gestructureerde wijze, met veel kennis van zaken en met oog voor de historische context de sociaaleconomische (en breed maatschappelijke) verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië in kaart brengt. Het verhaal wordt opgesmukt met leuke citaten van antieke en middeleeuwse filosofen, die vaak meer zeggen dan de dorre analyse. Het manifest beschrijft de situatie aan de hand van overvloedig cijfermateriaal, maar formuleert ook oplossingen en uitwegen. Aernoudt pleit voor een Europa van concurrentiële regio's waarbij Vlaanderen op een positieve wijze met Wallonië samenwerkt en het wantrouwen laat varen op basis van drie pijlers: het consequent toepassen van het subsidiariteitsprincipe, een efficiënte overheidsadministratie en het aanmoedigen van ondernemerschap en innovatie. Er zijn oneindig veel mogelijkheden en kansen, die nu onbenut blijven: meer geografische mobiliteit, een groot akkoord tussen de VDAB en de FOREM, interactie en uitwisseling van studenten en ambtenaren, taalbaden, samenwerking tussen ondernemingsorganisaties en lokale overheden etc. Sommige Waalse regio's zoals Waals-Brabant staan aan de Europese top qua ondernemerszin en rijkdom. Het 'probleem Wallonië' moet dus genuanceerd worden benaderd. Vlaanderen heeft niets te winnen met een plots stopzetten van de transfers naar Wallonië, integendeel. Dat zou leiden tot een enorme stijging van de armoede in die regio, die moreel onverantwoord is. Aernoudt pleit voor een fundamentele hervorming van onze sociale zekerheid en voor het aanpakken van de werkloosheidsval. Jammer genoeg staat de PS -- zowat Aernoudts erfvijand -- die hervormingen in de weg: "Werklozen zijn het handelsfonds van de PS en de partij heeft er dan ook vanuit marketingperspectief niet écht belang bij dat hun kiezerspotentieel bij uitstek verkleint. De structurele werkloosheid is dan ook de beste langetermijngarantie van de PS". Aernoudts analyses zijn meestal goed becijferd, maar af en toe haalt het voluntarisme het op het realisme. Zo stelt hij enerzijds dat de werkloosheidsuitkeringen moeten worden beperkt in de tijd, maar anderzijds moeten levenslange werklozen of niet-werkzoekende werklozen "via een sociaal systeem worden opgevangen en niet in de armoede verzeilen". Dat op dit ogenblik 15% van de Belgen in armoede leven, noemt hij een schande, maar de logische gevolgtrekking daaruit, nl. dat het leefloon van de OCMW's vaak niet volstaat, maakt hij niet. Ander minpunt is zijn gebrek aan aandacht voor de Brusselse problematiek. Brussel is een volwaardig Gewest met eigen socio-economische kenmerken en uitdagingen. Aernoudt komt niet verder dan dat "Brussel het uithangbord moet zijn van Vlaanderen en Wallonië". Dat zal wel zo zijn, maar feit is dat de Brusselse problemen -- bv. qua werkloosheid -- enorm zijn en dat ook hier enorme solidariteitsstromen in het geding zijn. Desalniettemin is Vlaanderen-Wallonië een uiterst belangrijke publicatie, die de discussie voor de komende communautaire onderhandelingen voedt en in een rationeel kader plaatst.
[Gunter Bousset]
Redactie Vlabin-VBC
Vlaams topambtenaar en volbloedliberaal Rudy Aernoudt wil een aantal clichés en dogma's over de Walen wegnemen en het probleem van de Vlaams-Waalse transfers op scherp stellen. Hij schrijft zwierig en bevlogen over deze communautaire kwesties. Zijn boek heeft als grote verdienste dat het op rationele wijze, met veel kennis van zaken en oog voor de historische context de sociaal-economische (en breed-maatschappelijke) verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië in kaart brengt. Hij beschrijft de situatie aan de hand van overvloedig cijfermateriaal, maar formuleert ook uitwegen (consequent toepassen van het subsidiariteitsprincipe, efficiënte overheidsadministratie en aanmoedigen van ondernemerschap en innovatie). Ook Aernoudt beschouwt de dominante positie van PS als een obstakel voor meer samenwerking en vernieuwing. Minpunten aan zijn boek zijn het gebrek aan aandacht voor de Brusselse situatie, en een hoge graad aan voluntarisme waar het oplossingen voor de hoge werkloosheid betreft. Het boek sluit af met bibliografische noten en een literatuuropgave.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.