Mie Raat
Katrien Vandewoude
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Clavis, 2006 |
JEUGD : VERHALEN ROOD (9-11 J.) : VAND |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Clavis, 2006 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VAND |
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Enkel raadpleegbaar |
Clavis, 2006 |
WEFLA MAGAZIJN : ENKEL NA MAGAZIJNAANVRAAG : VAND |
31/12/2007
Mirakel is zo'n boek dat kinderen 'levenshulp' wil bieden, in dit geval bij emotioneel-afffectieve kindermishandeling. Dat het een sterkere indruk maakt dan de meeste boeken in dit genre, ligt vooral aan de suggestieve en tegelijk heldere stijl van Katrien Vandewoude en aan de uitgebalanceerde opbouw. Het boek opent met een kort, cursief gedrukt fragment in het heden. Hannah zit bij Lukas in de wagen en probeert haar gedachten te ordenen: "Ik moet maar even met mijn hand bewegen om te voelen wat ik heb gedaan. Ik dacht nooit dat ik zoiets zou doen. Wat er in een week toch allemaal kan gebeuren..." Meteen is de spanning gewekt: "Wat is er in die bewuste week gebeurd?"
De tekst vervolgt in het verleden. Hannah moet tegen haar zin de kerstvakantie bij haar oma doorbrengen. Gelukkig vindt ze troost bij oma's poes Harlekijn. En dan ontmoet ze Margo, een meisje dat net in de buurt is komen wonen. Ze wil wel met haar spelen, maar van bij het begin klikt het niet: "Maar het was alsof ze een onzichtbaar schild voor het wandelwagentje hield." Meteen flitst een gedachte door Hannahs hoofd: "Margo! Muis! Het woord flitste spontaan door mijn hoofd. Ik voelde meteen aan dat ik haar niet alleen vanwege haar grijze kleren zo had gedoopt." In die paar zinnen blijkt Vandewoudes sterkte: in precies gekozen bewoordingen weet ze relaties en verhoudingen op te roepen. Wat later nodigt oma Margo uit en gaat Hannah bij het meisje op bezoek. Steeds meer lijkt ze haar bijnaam waar te maken: ze gedraagt zich schichtig en bang, vooral voor haar moeder. Dit verhaal wordt af en toe onderbroken door cursieve passages in de wagen bij Lukas, die telkens iets toevoegen aan de spanningsopbouw. In die fragmenten nuanceert Hannah haar eerste indruk over Lukas: hij blijkt niet de 'slijmerige' schoolmeester die altijd altijd beter weet.
Dan is er nog een derde verhaaldraad waarin een ik (Margo) praat tegen de poes Mirakel (Harlekijn). Die fragmenten worden telkens voorafgegaan door een kleine tekening van een kat. De passages grijpen steeds sterker in het hoofdverhaal in, tot de climax komt. Lukas en Hannah vinden Harlekijn dood langs de kant van de weg. Die nacht ontdekt Hannah Margot in de werkplaats achter in de tuin met een gebroken bord vol eten. Ze heeft al die tijd Harlekijn gevoederd, wat verklaart waarom ze zo dik werd. Hannah ontsteekt in redeloze woede: "Ik bleef maar slaan, meppen, hameren. Het was alsof ik tegen een strobaal tekeerging. Uiteindelijk stopte ik vanzelf, keek recht in haar ogen en verwachtte woede, eindelijk woede. Ik las alleen maar verbijstering." Gelukkig geeft haar oma haar geen straf of vermaning. Met enkele vragen zet ze Hannah en de lezer aan tot nadenken. De volgende dag komt Margot terug en legt ze uit hoe ze Harlekijn als haar poes beschouwde. Dat ze terugkomt, is al vreemd en de uitleg die ze geeft, klinkt te opdringerig. Het gesprek dat daarop volgt tussen Hannah, haar oma en Lukas is er echt te veel aan. Het is te duidelijk gericht op de boodschap dat je niet te snel mag oordelen over slachtoffer en dader. Afgezien van dit ietwat geforceerde slot, is Mirakel een gevoelig, zelfs aangrijpend verhaal dat jonge lezers aan het denken kan zetten over hun eigen en andermans gedrag. [Jan Van Coillie]
Cecile J.M. Zonnenberg-Benerink
Ik-figuur Hannah moet de kerstvakantie bij haar oma doorbrengen. Haar oma wil graag dat ze met het nieuwe buurmeisje Margo gaat spelen, maar het klikt niet erg, mede omdat Margo heel gesloten is over haar thuissituatie. Oma maakt zich terecht zorgen over het ongelukkige meisje dat door haar psychotische moeder allesbehalve liefdevol wordt behandeld. Ook Margo is dol op de poes van oma die ze een eigen naam (Mirakel) heeft gegeven en - in het geheim - veel te veel vertroeteld heeft. Vanuit Hannah wordt de lezer direct bij het verhaal betrokken. Later verschuift het verhaal meer naar Margo. De korte hoofdstukken worden voorafgegaan door een cursief gedeelte dat vooruit verwijst, hetgeen verwarrend werkt. Het thema mentale kindermishandeling wordt omzichtig en respectvol behandeld. De personages, met name oma en Hannah, zijn goed uitgewerkt en herkenbaar. De enkele, soms omkaderde potloodillustraties ondersteunen het verhaal mooi. Van de auteur verscheen onlangs nog een boek waar katten een grote rol in spelen: 'De kattentuin'*. Sfeervol verhaal met een interessant thema, geschikt voor groepsbespreking. Vanaf ca. 10 jaar.
Kristina Delmeire
ua/an/22 j
Tegen haar zin brengt Hannah dit jaar de kerstvakantie door bij haar oma. Ze was veel liever thuis gebleven bij haar vriendinnen. Gelukkig bakt oma lekkere taart en is er Harlekijn, oma’s kat, waar ze dol op is. Haar kennismaking met de dochter van de nieuwe buren, Margo, valt van meet af aan tegen. Hannah begrijpt ook niet waarom oma er zo op aandringt dat ze contact zoekt met het meisje. Ondanks hun pogingen blijft Margo gesloten en bovendien doet ze vreemd. Er is duidelijk iets mis met Muis, zoals Hannah het buurmeisje noemt, maar wat? Wanneer Hannah Muis aantreft bij het dode lichaam van Harlekijn, die Margo 'Mirakel' noemt, is de maat vol. Hannah is zo boos op Muis dat ze haar hard begint te slaan! Dit levensechte verhaal dat over emotionele kindermishandeling gaat, is met trefzekerheid geschreven. De vier hoofdpersonages reageren herkenbaar en voelen realistisch aan. Het probleem dat zich langzaam openvouwt, blijft overal toegankelijk. De lezer zal zich makkelijk met Hannah identificeren en zich net als zij beginnen afvragen wat er mis is met Margo. Ook Hannah’s aversie jegens Muis en haar brute reactie op Harlekijns dood zijn begrijpelijk. Hoewel dit verhaal is opgebouwd rond de ik-persoon van Hannah, maakt de auteur regelmatig gebruik van de stem van Muis. Dit 'filmisch' gegeven doet in deze montage wat geforceerd aan. Ook het icoontje van Harlekijn, bovenaan de pagina, brengt niet onmiddellijk duidelijkheid. De zwart-witillustraties van Sanne te Loo, zijn in potlood uitgevoerd en geven de tekst letterlijk weer. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, ware het niet dat ze saai ogen door een stroeve stijl en het totaal gebrek aan contrast. Op de cover, die hoofdzakelijk in aquarel werd uitgevoerd, vind je gelukkig wel de mysterieuze gelaagdheid, die zo kenmerkend is voor dit verhaal.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.