Kikker en Pad zijn vrienden
Arnold Lobel
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Ploegsma, cop. 2007 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : KLEUTER : SPROOKJES, VOORLEESVERHALEN EN GEDICHTEN LOBE |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Ploegsma, cop. 2007 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LOBE |
31/12/2007
Levensvragen in partjes
verzamelde verhalen van arnold lobel
Arnold Lobel: "Een goed prentenboek moet waar/waarachtig zijn. Dat wil zeggen, heb moet voortkomen uit het leven en de passies van de maker ervan. Een boek dat slechts als verbruiksartikel is bedoeld, zal nooit meer zijn dan dat, hoe succesvol het ook blijkt te zijn."
Begin jaren '80 nam ik als eerstejaarsstudent Germaanse deel aan de 'Avonden van de Poëzie' die maandelijks op de universiteitscampus georganiseerd werden. Poëzie met een hoofdletter, jazeker, het ging ons immers om de kwintessens van de 'Literatuur'. Toen de dichter Ed Leeflang op een avond te gast was, las hij tot verrassing van het clubje verwaten literatuurstudenten dat we waren, een verhaaltje voor uit Arnold Lobels bundel Bij Uil thuis. Kleine verhaaltjes in eenvoudige zinnetjes, uiterst geschikt voor beginnende lezertjes. En ook voor (beginnende) poëzieliefhebbers, zo bleek.
Arnold Lobel is een van de belangrijkste prentenboekenmakers van deze tijd. Zijn dood in 1987 werd door de verzamelde critici internationaal een groot verlies voor de jeugdliteratuur genoemd. Hij is een van de klassieken als Sendak, Steig en Velthuijs, die in hun eenvoudige verhaaltjes voor jonge kleuters personages schiepen die een plaats in de literatuurgeschiedenis hebben verworven. Uitgeverij Ploegsma geeft het werk van Lobel in het Nederlands uit. De afgelopen jaren zijn een paar mooie bundelingen van zijn belangrijkste verhalen verschenen. Alle verhalen van Kikker & Pad (2005) is een herdruk van een onvergetelijk duo, Kikker en Pad, zo verschillend van elkaar en toch onafscheidelijke en oprechte vrienden. In simpele woorden gezegd en in zachte, 'gedempte' kleuren (overwegend groene en bruine tinten) geeft elk verhaal een glimp uit het dagelijks leven en doet je reflecteren op een aspect van de vriendschap. Uiterst gereduceerd van taal, de kleuren teruggebracht tot de basistinten, vertellen ze een verhaal dat beklijft. 'Alleen' is een prachtig staaltje van Lobels kunnen: Pad gaat naar het huis van Kikker en vindt een briefje op de deur: "Beste Pad, ik ben niet thuis. Ik ben weggegaan. Ik wil alleen zijn." Onbegrijpelijk voor Pad: "Ik ben toch zijn beste vriend. Waarom wil hij dan alleen zijn?" Hij slooft zich uit om Kikker te vinden en op te vrolijken want alleen, dat kan niet anders dan zielig zijn. Tot hij Kikker vindt, begrijpt en "Ze waren twee heel goede vrienden die samen alleen zaten. En ze waren best tevreden."
Recent is een verzameling verschenen uit verschillende verhalenbundels: Muizensoep en tranenthee. Hoewel de kwaliteit van de verhalen meer verschilt dan in Alle verhalen van Kikker & Pad, bevat deze bundel toch een aantal van Lobels beste. In de serie over Sprinkhaan is 'De boot' bv. een pareltje: Sprinkhaan is op pad en komt aan een plas water. Wanneer hij erover wil springen wordt hij tegengehouden door een mug in een bootje. Hij is de veerman en de regel zegt dat de veerpont moet worden gebruikt om de plas over te steken. Regels zijn regels, ook al zijn de plas en de boot te klein voor Sprinkhaan. Sprinkhaan weet het echter opgelost, pakt boot met veerman voorzichtig op en draagt hem stapje voor stapje over de plas. "Dank u wel" zei Sprinkhaan, ondanks zijn natte voeten. "Het was mij een groot genoegen" zei de mug. Behalve verhalen over Bastiaan Big, Oom Olifant, het varkentje Valentijn en uit de bundels 'Fabels' en 'Muizenverhalen', bevat Muizensoep en tranenthee ook twee verhalen uit de mooiste en beklijvendste bundel die Lobel heeft geschreven: Bij Uil thuis. In het eerste verhaal maakt Uil zich ongerust over twee bobbels in zijn bed. Wanneer hij de deken wegslaat om te kijken ziet hij alleen zijn voeten, maar van zodra hij zich weer toedekt, zijn de bobbels er opnieuw. Hij raakt er niet uit en gaat ten slotte beneden in zijn stoel bij het vuur slapen. Dat is veiliger. Het verhaal 'Tranenthee' is een klassieker: Uil beslist een potje tranenthee te zetten en begint aan verdrietige dingen te denken: stoelen met kapotte poten, potloodjes die te klein zijn geworden om vast te houden... De tranen komen gaandeweg tot de pot vol is. Uil zet er een lekker kopje van en geniet volop, hoewel het een beetje zoutig smaakt.
Lobels dierenwereld is veilig, knus en warm, en kent geen hartbrekend onrecht. De vriendschap van Kikker & Pad ligt nooit echt onder vuur, Sprinkhaan toont een zeldzaam goedgunstig karakter en Uils tranenthee biedt troost voor erg draaglijk verdriet. De verhalen geven het goede gevoel dat je gerust mag zijn wie je bent, ook al ben je een regelneef of een beetje uilig. Iedereen is verschillend, maar de een is niet beter dan de ander. De karakters zijn duidelijk afgelijnd, Kikker is altijd Kikker, Pad blijft altijd Pad, en Uil zal nooit ophouden met het bevragen van heel normale dingen. Dat maakt dat de personages zich snel vastzetten in het kinderhoofd, ze passen in een vast patroon en bieden makkelijk mogelijkheid tot identificatie. De thema's die Lobel aansnijdt, zijn anderzijds bij nader inzien niet min. De verhalen over Uil staan, aldus Lobel, het dichtst bij hemzelf, en dat is zonder twijfel de reden waarom ze ook door de critici tot zijn beste worden gerekend. Want onder zijn bedrieglijk kinderlijke preoccupaties is Uil wel degelijk met wezenlijke zaken bezig. Hij is een wat eenzame figuur, plooit vaker dan de dieren uit de andere verhalen op zichzelf terug en bevraagt de manier waarop hij in het leven staat. Een onbenulligheid als in de bobbels onder de deken je eigen voeten niet herkennen, is heel wat minder futiel als je de concrete situatie vertaalt naar de misschien dwaze, maar zo menselijke angst voor wat niet zichtbaar of niet bekend is. En tranenthee zetten mag dan een onsmakelijke bezigheid zijn, een potje huilen kan erg weldadig zijn. Het gevoel dat aan de basis van Uils vreemde bezigheden ligt, is universeel en van alle leeftijden. En zo bieden de verhalen van Arnold Lobel bieden levensvragen in overzichtelijke partjes, en zijn de kleine kinderverhaaltjes een toegangspoort tot algemeen menselijke beslommeringen. [Jen de Groeve]
Marijke van Dijk
Bundel verhalen over Muis, Bastiaan Big, Sprinkhaan en Uil, die eerder verschenen in de serie 'Blokboekjes'. Van elk deeltje zijn twee verhalen uitgezocht, met uitzondering van 'Valentijn' dat volledig is afgedrukt. In dezelfde uitvoering verscheen 'Alle verhalen van Kikker en Pad'*. Die bundel vormde wat meer een eenheid. Toch zullen ook de verhalen uit dit boek kinderen nog steeds aanspreken. Zowel met de tekst als de platen weet de auteur een warme, geborgen sfeer te scheppen. Mooi taalgebruik, aangepast aan de doelgroep, verrassingen en relativerende humor. De met pen of potlood omlijnde illustraties, zacht van kleur, vormen een mooi geheel met de tekst. Luxe uitgave met stevig papier, een zeer royale bladspiegel en een aantrekkelijke omslag. Een boek om vaak uit voor te lezen aan kinderen vanaf ca. 4 jaar. Zelf lezen vanaf ca. 7 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.