Het nut van Lodesteijn
Lévi Weemoedt
Lévi Weemoedt (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Nijgh en Van Ditmar, 2007 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : POEZIE : WEEM |
31/12/2008
Hoe zou het ook anders kunnen met zo een naam? Lévi Weemoedt heeft zich sinds jaar en dag opgeworpen als de dichter van de melancholie. In deze verzamelbundel brengt hij (op een niet-wetenschappelijke wijze) het beste bij elkaar van dertig jaar dichterschap.
Thematisch is het universum van Weemoedt beperkt. Hij neemt de hele wereld waar vanuit het perspectief van het dichterlijke ik. Die egocentrische kijk resulteert steevast in een ontgoochelende, om niet te zeggen denigrerende, visie op de werkelijkheid. Vooral de grote ideologieën (politieke en religieuze heilsverhalen, de triomf van de wetenschap) moeten het cynisch ontgelden. Zwartgalligheid is overal troef. De mens is reddeloos verloren, en dat is het zowat. Typerend is een kort versje als 'Project Eden' waar het traditionele scheppingsverhaal onderuit wordt gehaald: "Toen Adam spitte / en Eva spon // wààr stond toen de bus / voor de methadon?". Dit voorbeeld illustreert tegelijk de grote discrepantie tussen de desolate sfeer en de lichtvoetige toon van deze poëzie. Weemoedt is een talentrijk dichter van light verse, verzen die steevast de lezer op het verkeerde beeld zetten door middel van een humoristische of ironische pointe. Maar in dat vakmanschap ligt ook het zwakke punt van deze poëzie. Je hebt het na een aantal bladzijden namelijk wel gehad met de pose van de wanhoop en de quasi-zelfmoordenaar. Te veel is dan ook maar te veel. Daarbij komt dat Weemoedt nogal slordig verwoordt, zeker in vergelijking met betere dichters. Heel wat verzen lijden onder rijmdwang, en het metrum (dat de dichter zichzelf nochtans oplegt) wordt ook niet steeds even functioneel en correct aangewend. Weemoedts poëzie zou alleszins winnen bij een strengere selectie. [Dirk De Geest]
Drs. Cees van der Pluijm
Lévi Weemoedt (ps. van I.J. van Wijk, 1948) is een populaire dichter in het tragi-komische genre. Uit een negental eerdere bundels (gepubliceerd tussen 1977 en 1999) stelde hij nu zijn verzamelde gedichten samen, een keuze aangevuld met 40 nieuwe gedichten. Weemoedt is net als Hans Dorrestijn een meester in zelfbeklag en in de pose van mislukte, ongelukkige, lelijke, afgewezen en verstoten tobber. Vaak is dat geestig, soms is het te veel. Het latere werk van Weemoedt is puntiger, geestiger en korter dan het vroege. Als light-versedichter is Weemoedt, net als Dorrestijn, veruit de mindere van collega's als Kees Stip, Drs. P en Ivo de Wijs vanwege zijn vaak slordige gebruik van rijm en metrum. Toch kent deze verzamelbundel nogal wat sterke uitschieters, met briljante vondsten en geestige woordspelingen. Voor liefhebbers van humoristische poëzie die niet malen om wat verstechnische nonchalance is het een heerlijke bundel.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.