Naar Nebraska
Veronica Hazelhoff
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2006 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : DOEN : VERHALEN : HAZE |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, 2006 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : HAZE |
31/12/2007
Iedereen krijgt wel eens bezoek van Mister P. De geniepige "deskundige in pijn en ongemak" komt meestal om het hoekje kijken als je het het minst verwacht. Voor Jo-Jo is Mister Pijn er echter haast elke dag. Vooral tijdens het voetballen wil zijn reuma al eens flink de kop opsteken. Gelukkig steunt zijn vriend Simon hem door dik en dun in zijn strijd tegen opgezwollen en stramme gewrichten. In de eerste helft van het boek moet je echter ook als lezer opboksen tegen de kommer en kwel die Jo-Jo's leven en daarmee ook het verhaal overheersen. Pas wanneer het Pipi Langkous-achtige meisje Lena op het toneel verschijnt, nodigt het boek echt uit tot verder lezen. Met haar komt dan ook een heel andere problematiek het verhaal binnen. Lena en haar moeder zijn asielzoekers wiens lot pas op het einde van het verhaal beslecht wordt. Veronica Hazelhoff lijkt bewust vaag te blijven wat hun verleden en hun land van herkomst betreft; tenslotte bevinden vluchtelingen uit allerlei landen zich in net dezelfde situatie. De auteur legt op een mooie manier de complexiteit van Lena's relatie met haar 'thuisland' bloot. Het meisje zoekt voortdurend naar parallellen tussen haar nieuwe en haar oude land maar maakt Jo-Jo ook boos door telkens te benadrukken dat sommige zaken thuis toch mooier, beter, lekkerder... waren. Jo-Jo interpreteert die opmerkingen verkeerd en kan maar niet begrijpen waarom Lena zou terugwillen naar de plaats waar haar vader vermoord werd.
Wanneer de moeder van Lena, die geen Nederlands spreekt, Jo-Jo een familiealbum toont, begint de jongen de complexiteit van Lena's situatie een beetje beter te begrijpen. Om zich te kunnen inleven in haar verdriet bij het bekijken van de mooie herinneringen, hoeft hij dan ook niet dezelfde taal te spreken. Jo-Jo's relatie met zijn eigen moeder is voor vele lezers waarschijnlijk erg herkenbaar. Moeders die hun kinderen overbeschermen, vind je overal. Daarvoor hoef je als dochter of zoon geen reuma te hebben. Jo-Jo noemt haar zijn 'wolvenmoeder' maar moet toch vaak toegeven dat hij blij is met zo'n zorgzame mama. Omdat Hazelhoffs uitwerking van die moeder-en-zoonrelatie zoveel identificatiemogelijkheden biedt, is het voor de lezer ongetwijfeld makkelijker zich in te leven in Jo-Jo wanneer hij voor de moeilijke keuze tussen gewone en speciale schoenen staat. Hoewel je kan begrijpen waarom de jongen aanvankelijk pertinent blijft weigeren om de gigantische schoenen te dragen, is het anderzijds ook niet moeilijk om mee te leven met de ouders die enkel het beste voorhebben met hun zoon.
Hazelhoff verplicht de lezers, bij zowel Jo-Jo's als bij Lena's situatie, om verschillende standpunten in te nemen. Zo maakt ze het hen onmogelijk om kanten te kiezen en toont ze dat compromissen soms nog niet zo slecht zijn. Als boek waarin zowel een ziekteproblematiek als de huidige immigratieproblematiek aan de orde zijn, is dit allesbehalve een doorsnee 'probleemroman'.
[Lien Fret]
drs. R. van der Meer
Jo-Jo (groep acht) heeft reuma en dit zorgt voor veel pijn en ongemak, vooral bij het voetballen dat Jo-Jo zo graag doet. Mister P in de titel staat voor Mister Pijn, een gepersonifieerd figuur waar Jo-Jo gesprekken mee voert. Een goede vondst van de auteur om Jo-Jo zo met zijn pijn om te laten gaan. Naast dit thema, speelt ook het thema uitzetting van asielzoekers een belangrijke rol in het verhaal. Jo-Jo's vriendin Lena is een asielzoekster en moet misschien weer weg uit Nederland. Het is voor kinderen goed om te ervaren dat het leven voor sommige kinderen niet zo gemakkelijk is. Aangezien reuma centraal staat in het verhaal, bestaat de doelgroep voor het boek uit kinderen met reuma en hun directe omgeving. Voor hen zal het boek steun geven; het verhaal laat zien dat een ziekte als reuma enorme impact op het dagelijks leven kan hebben. De ziekte wordt voor kinderen die er niet bekend mee zijn, echter te weinig uitgelegd. Er wordt weinig vermeld over oorzaak en verloop van de ziekte. De auteur, die zelf ook reuma heeft, heeft een groot aantal kinderboeken geschreven. Haar boeken zijn onder andere bekroond met de Zilveren Griffel (1982 en 1995) en de Gouden Griffel (1984). Vanaf ca. 10 jaar.
Katrien Reyntjens
ua/an/22 j
De twaalfjarige Jo-Jo en Lena moeten allebei vechten. Jo-Jo vecht tegen Mister P, een reumapijn die plots opkomt en door zijn ellebogen, vingers, enkels en knieën jaagt. Een jaar en drie maanden geleden kwam Mister P zomaar aanzetten en sindsdien heeft Jo-Jo al vele slechte momenten gekend. Voetballen, rennen en keepen gaan hem steeds minder goed af, de medicijnen zijn nog niet optimaal, pijnlijke valpartijen zijn vaak het gevolg. Lena vecht tegen de onrust die aan haar knaagt, omdat zij en haar moeder nog steeds niet weten of ze wel in Nederland kunnen blijven. Lena is asielzoekster en wacht op haar definitieve toewijzing. Op een zomervakantie aan zee ontmoeten Lena en Jo-Jo elkaar. Het klikt meteen en er ontvouwt zich een mooie relatie die over provinciegrenzen heen gaat. Ze kijken allebei reikhalzend uit naar de toekomst en het is hun vriendschap die hen er bovenop brengt. Jo-Jo wacht op het moment dat de nieuwe medicijnen zullen aanslaan en Lena op een brief met de beslissing. ‘Mister P’ is een boek over moed, volharding en vriendschap, zonder al te veel omhaal geschreven. De nadruk ligt telkens op de gebeurtenissen die zich vlot, misschien met een ietsje te grote vaart, aaneenrijgen, waardoor er weinig diepgang is in de personages en hun emotionele ontwikkeling. Het begrip reuma wordt ook maar één keertje vermeld. Jo-Jo zit in de wachtkamer van de dokter en ziet er een brochure liggen over het onderwerp. Er wordt dus niet expliciet over de ziekte gesproken; de pijn die constant aanwezig is, komt vaker aan bod. Vermoedelijk wilde Veronica Hazelhoff, zelf reumapatiënt, het accent leggen op de hoop die men moet blijven koesteren als er van kinderen en volwassenen veel geëist wordt. Een mooie boodschap, die mooie verhalen oplevert, die tegelijk vrolijkheid en treurnis opwekt en die daarom allicht niet meer duiding behoeft.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.