Oliver
Edward van de Vendel
6 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
6 items aanwezig |
Querido, 2007 |
VERDIEPING 0 : THEMACOLLECTIE ENKEL VOOR ONDERWIJS EN DIENST
Grootouders |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2007 |
Kleuter : mens - lichaam
Grootouders |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2007 |
KLEUTER : MENS - LICHAAM
Grootouders |
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, 2007 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Dood |
Magazijn |
Querido, 2007 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VEND |
31/12/2007
Grootvader, kleinvader
Twee recente prentenboeken over opa's zijn allebei geïllustreerd door Ingrid Godon: dat noopt tot een vergelijking. Mijn opa is een kampioen van Carl Norac is het derde boek in een serie over de naaste familieleden van een kind, na Mijn papa is een reus (De Leeswelp 2004, p.188) en Mijn mama kan toveren (De Leeswelp 2006, p. 128). In woord wordt daarin de lof gezongen van de (groot)ouder, in beeld worden de fysieke band en genegenheid getoond tussen kind en (groot)ouder. Kleinvader van Edward van de Vendel kan als een soort tegenhanger van deze 'hagiografische' reeks worden beschouwd. Ook hier wordt er flink gepocht met wat opa allemaal kan, maar wordt ook een schaduwzijde belicht en getoond hoe het kind iets terug kan geven aan de grootouder. Bovendien biedt het boek een interessantere tekst.
Het probleem van Noracs reeks ligt nl. in het beperkte verhaal. We krijgen telkens een opsomming van typische kwaliteiten (bv. opa is handig, schaamt er zich niet voor de cowboy uit te hangen, laat zijn kleinkind van alles ontdekken, en is heel goed in het duwen van de schommel), in korte, weinig bijzondere zinnen en zonder veel fantasie. Ook het verhaalstramien is telkens hetzelfde, zo is er bv. altijd een eigenschap waarin het kind beter is dan de (groot)ouder, en komt er aan het eind een onvoorwaardelijke liefdesverklaring. Het opaboek scoort iets beter dan de vorige boeken omdat er wat meer tekst komt waarin uitgebreid gevarieerd wordt met verklaringen en illustraties van de kwaliteiten van de opa. Het magere, repetitieve verhaal laat wel toe deze familieprentenboeken voor te lezen aan een heel jong publiek, en de absolute glorificatie van de relatie kind-(groot)ouder werkt aanstekelijk. De illustraties van Godon dragen daar nog toe bij. Voor deze reeks werkt ze met een zacht, maar helder en contrastief kleurenpalet op glanzend papier, wat de figuren heel dicht bij de lezer brengt. Op haar gekende wijze tekent ze vrij stugge figuren die teder naar elkaar toeneigen, zonder klef gedoe. Opvallend in dit opa-boek is dat Godon weinig direct fysiek contact uitbeeldt tussen de opa en het kind, zoals dat er wel was in de papa- en mamaboeken. Dat levert minder indringende beelden op, maar benadrukt anderzijds het actieve van de relatie tussen kind en opa. Opa slooft zich uit voor zijn kleinkind, en is dat niet de meest typerende eigenschap van grootvaders?
In Kleinvader ligt de klemtoon niet op de actieve grootvader, maar op de zorgzame. Anders dan bij Norac somt het kind niet gewoon de voor de hand liggende uitingen daarvan op. Deze opa helpt de eekhoorns en houdt de das en de vos op diervriendelijke manier in toom. Hij leert zijn kleinzoon schaatsen en vangt hem op wanneer zijn ouders ruzie maken. Van de Vendel varieert veel in de tekst, en wisselt zinnetjes over de vaardigheden van de opa af met variaties op de mantra "mijn opa is de vader van..." Zo wordt een mythisch beeld opgebouwd van de grootvader als een orde en vrede brengende oude man: voor het jongetje is zijn grootvader ook de vader van het bos, van het dorp, van het land zelfs ? en hij fantaseert dat de koningin hem om raad vraagt. Via een mooi brugje over spechten ? alle, ogenschijnlijk disparate beelden en verhaaltjes in dit boek worden subtiel met elkaar verbonden ? volgt dan de schaduwkant van dit alles: opa is alleen, heeft zijn vrouw verloren en wordt daar vaak stil van. De kleine jongen wacht dan stilletjes tot zijn opa hem toelaat dat hij hem troost, dat hij voor even de vader wordt van zijn opa. Een 'kleinvader'.
Edward van de Vendel beschouwt dit prentenboek als een tegenhanger van zijn vorige samenwerking met Godon. In Anna Maria Sofia en de kleine Cor (De Leeswelp 2004, p.348) zorgt een kleine jongen voor een oudere, dementerende vrouw/oma. Voor dat prentenboek tekende Godon kleine figuren in een klare lijn, die ontroerden door hun voortdurend, teder maar enigszins gereserveerd samenzijn. In Kleinvader pakt ze het anders aan: op grote prenten van vezelrijk papier tekent ze grote figuren in een ruwere, hoekigere stijl met zachte kleuren. Zo komt de ouderdom van de opa hier veel meer naar voren dan in Mijn opa is een kampioen, net als zijn wijsheid en rust. Ook tekent Godon meer direct fysiek contact, bv. in de beschermende arm van de levenswijze grootvader die het kind begeleidt. Ingrid Godon heeft zich tot een familietekenares bij uitstek ontpopt. Ze past haar stijl aan naargelang van het onderwerp en de toon van het verhaal, maar weet telkens als geen ander de liefdevolle band tussen (groot)ouders en kinderen uit te beelden. [Chris Bulcaen]
Drs. A.W.M. Duijx
Een kleine jongetje is erg trots op zijn opa. Opa woont aan de rand van het bos en zorgt voor de eekhoorns, de oude das, de vos en de kippen. Grootvader is ook erg goed in het verzinnen van leuke activiteiten, zoals dammen, schaatsen en schieten met een boog. Hij is enthousiaster dan de gewone vaders langs de lijn van het voetbalveld. Soms is opa stil, want dan denkt hij aan zijn overleden vrouw. Op die momenten is het jongetje even een steun voor hem en eigenlijk zijn ‘kleinvader’. Erg mooi geschreven verhaal, waarin de liefde van het jongetje voor zijn opa heel goed naar voren komt, met een gevoelige omkering van de personages aan het slot. De emoties in het verhaal (en ook in de illustraties) zullen voor veel jonge kinderen heel herkenbaar zijn. De tekst laat zich uitstekend voorlezen en de illustraties sluiten naadloos op de tekst aan. De paginagrote prenten in krijt op een kleurrijke achtergrond geven het gevoel van liefde en veiligheid. Een schitterend prentenboek dat door jonge kinderen (en hun voorlezers) zeker keer op keer bekeken zal worden. Uitnodigend omslag. Vanaf ca. 5 jaar.
Annie Beullens
ua/an/22 j
Dit prachtig prentenboek is een ode aan de grootvaders. Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel wordt de lof gezongen van de superopa: Mijn opa is een grootvader. Hij is de grootste grootvader die er bestaat. Hij is de vader van het land. Hij is de vader van het dorp. Hij is de vader van het bos. Hij is de vader van ons huis, en van zijn eigen kleine huis. Tot opa aan oma denkt, dan wordt hij stil. En dan kan niemand, ook geen kleine jongen, bij hem komen. Maar de kleine jongen kan wachten tot grootvader zijn naam noemt en ... dan ben ik even zijn vader. Kleinvader? Prachtig en ontroerend en dat kan je ook zeggen over de illustraties. Ingrid Godon weet gevoelens te vatten in enkele lijnen. Dit boek is -voor mij- een klein meesterwerk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.