Taal zonder mij
Kristien Hemmerechts
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Rubinstein, cop. 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LUISTERBOEKEN |
31/12/2009
Kristien Hemmerechts schreef in 1998, een jaar na het overlijden van haar man Herman de Coninck, neer hoe ze zijn dood ervaren had. Waar Connie Palmen met I.M. (Prometheus, 1998) nog beweert een roman geschreven te hebben, laat Hemmerechts er in Taal zonder mij nergens twijfel over bestaan dat het om persoonlijke herinneringen aan haar man gaat. Ze verwijst daarbij naar het oeuvre van De Coninck, citeert, legt uit, en probeert over haar verdriet te vertellen.
Waar het geschreven document al beklemmend en ontroerend was in zijn verdriet, grijpt de gesproken versie helemaal naar de keel. Het verhaal is verspreid over vier cd's, die elk ongeveer een uur duren. De lezer leest over hun leven samen, maar vooral ook over hoe Hemmerechts recht probeert te blijven na zijn dood. Heel vaak haalt ze verzen van De Coninck aan, legt ze uit hoe ze geïnterpreteerd werden of hoe ze tot stand kwamen. Ze haalt herinneringen op aan hun eerste ontmoeting en aan hun gezamenlijke vakanties, waarin Herman naar de salamanders in de tuin keek of zich afvroeg of ze hun volgende slaapplaats nog wel op tijd zouden bereiken.
Nergens heb je het gevoel dat Hemmerechts té persoonlijk wordt, waardoor ze het beeld dat van De Coninck in de media bestaat, zou kunnen vertroebelen. Taal zonder mij gaat vooral over haar herinneringen en haar verdriet. Hemmerechts' stem lijkt zich tijdens het voorlezen steeds meer dicht te schroeven en de luisteraar vraagt zich nu en dan af of ze haar emoties aan de microfoon nog de baas kan.
Waarschuwing vooraf: reken op zo'n vier uur luistertijd wanneer je het eerste schijfje in de speler stopt, want het is zinloos om Taal zonder mij in etappes te willen beluisteren. De emoties blijven nl. door je hoofd spoken, ook al schakel je de apparatuur uit. Na ruim vier uur kan je als luisteraar slechts diep ademhalen en besluiten meer met je geliefden te ondernemen, en dat voornemen ook uit te voeren, steeds weer. [Marjan Bex]
Redactie
Integrale weergave van het gelijknamige boek, voorgelezen door de auteur zelf. Het boek is aangeboden in de a.i.'s boeken* met onderstaande tekst van redactie boeken. 'Na alles wat er al over dit boek gezegd en geschreven is, valt het niet mee om er onbevangen een oordeel over te geven. Dat komt natuurlijk in de eerste plaats door de combinatie van onderwerp en auteur: dichter Herman de Coninck (1944-1997) en schrijfster Kristien Hemmerechts (1955), zijn vrouw, meer precies zijn weduwe. Zij richtte een monument in woorden op voor haar onverwacht in een ver land in vreemde armen gestorven echtgenoot, maar ontziet hem daarbij niet. De ontreddering en het verdriet zijn op ieder bladzijde voelbaar, maar de manier waarop zij dit tot uitdrukking brengt, dwingt de grootste bewondering af. Er staan tal van intieme details in dit boek en toch krijg je geen enkel moment het gevoel een gluurder te zijn. Ze citeert veel, vooral uit zijn gedichten, maar ook uit brieven en faxen, en uit ander werk. Zo komt De Coninck als het ware op papier nog eenmaal tot leven. Het schrijven moet haar troost geboden hebben en kan die wellicht ook anderen bieden.'