Bitterzoete jaren
Dave Pelzer
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
The House of Books, 2005 |
VERDIEPING 2 : BATAVIA : WAARGEBEURD : PELZ |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
The House of Books, 2005 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 5563 |
31/12/2004
Twee boeken al schreef deze auteur over zijn jeugd als mishandeld kind: Ik had geen naam en Ik was niemand die allebei een groot publiek trokken en hem zelfs een nominatie opleverden voor de prestigieuze Pulitzer-prijs. Dit is het derde deel van de trilogie (hoewel ze best allemaal apart te lezen zijn) dat een beeld tracht te geven van de belevingswereld van een jongere tussen 12 en 18 jaar die in het circuit van de pleegzorg is terecht gekomen. Het boek verhaalt zijn eigen trieste verleden toen hij als kind jarenlang zwaar werd mishandeld door zijn moeder. Als de kinderbescherming eindelijk ingrijpt constateren ze dat hij ernstig ondervoed is en sporen vertoont van breuken en kneuzingen die over zijn hele lichaam hun sporen hebben nagelaten. Hij wordt na verzorging uit huis geplaatst en zal tot aan zijn 18e in een aantal pleeggezinnen worden opgenomen die hem niet allemaal met dezelfde liefde behandelen. Het moet gezegd dat de jongen na die verschrikkelijke jaren thuis een verknipte persoonlijkheid was geworden die bij momenten zeer onhandelbaar was. De auteur eindigt zijn boek trouwens met een beschouwing over de juridische instanties, het maatschappelijk werk en de pleegzorg die aan duidelijkheid niets te wensen overlaat. Hij heeft het over de ondankbaarheid van de taak en de beperkte waardering die pleegouders in de samenleving genieten, waarvan Pelzer zelf zegt dat hij "als volwassene nooit zal kunnen begrijpen waarom deze mensen zich zoveel ellende op de hals halen" en dat zij in het absolute merendeel hun vrijwillig aanvaarde taak vervullen uit belangeloze "liefde en compassie".
Een met verve en met veel doorzicht geschreven getuigenis en een dringend pleidooi voor meer aandacht voor het lot van de vele mishandelde en verwaarloosde kinderen in onze samenleving. [Jet Sienema]
Redactie
Vervolg op 'Ik was niemand' (2002)* waarin de Amerikaanse Dave Pelzer vertelde over zijn traumatische jeugd waarin hij door zijn moeder stelselmatig op zeer ernstige wijze geestelijk en lichamelijk mishandeld werd. Dit deel beschrijft Daves leven van zijn twaalfde tot ongeveer zijn achttiende jaar. Hij is uit huis geplaatst en verblijft in een aantal pleeggezinnen waar het niet altijd goed met hem gaat. Hij heeft moeite met het verwerken van zijn traumatische verleden, met het aangaan van relaties en met het zich aanpassen aan min of meer normale gezinssituaties. Hij toont vaak problematisch gedrag. Op zijn achttiende gaat hij bij de luchtmacht en vanaf dat moment gaat het beter, hij weet het tot 'boom operator' in een tankvliegtuig te brengen. Achter in het boek een aantal gezichtspunten over het pleegzorgsysteem, van Pelzer zelf, die er ondanks de mankementen heel positief tegenover staat, van zijn pleegmoeder, een leraar, een reclasseringsambtenaar en een persoonlijke mentor van Dave. Pelzer schreef verder 'Ik had geen naam' (2000)**, ook over zijn jeugd, en 'Kies voor jezelf' (2002***; adviezen en levenslessen voor zelfhulp). Een aangrijpend, erg Amerikaans en voor ons wat onwaarschijnlijk positief overkomend autobiografisch verhaal. www.davepelzer.com.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.