Delphine Boël : een verhaal over liefde en onmacht
Pieter Dewever
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Aqua Fortis, 2006 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 244.2 DEWE |
31/12/2008
Opus Dei is geen sekte, stelt de auteur van dit onderzoek, maar een goed functionerende geldmachine die geheimzinnigheid koestert en gebruik maakt van indoctrinatie en psychologische manipulatie. Hij meent dat de organisatie vandaag nog weinig impact heeft, en alleen nog tracht zichzelf te overleven. Het beeld dat deze auteur van de kerk en vooral van het kerkelijk beleid ophangt, is evenwel ongenuanceerd en er blijkt vooringenomenheid uit. Dat neemt niet weg dat wat hij meldt, ook wel eens een grond van waarheid kan bevatten. Al met al getuigt de uitgave van een vlot geformuleerde, maar niet grondig overdachte journalistieke handigheid.
Na een situatieschets volgen bedenkingen over de stichter van Opus Dei, die de auteur een wazige filosofie aanwrijft die erop neerkomt dat hij werd uitgezonden om te verkondigen dat "iemand gewoon door te werken heilig kon worden", een opdracht gericht tegen het opkomende socialisme. Daarop onderzoekt de auteur verschillende stellingen die hij telkens afwijst als onvoldoende overtuigend. En toch meent hij dat er iets "moet te ontdekken zijn". Een volgende reeks opvattingen lijkt hem waarachtiger. Hij onderzoekt ze weer en komt op basis daarvan tot eigen besluiten. Toch moet hij erkennen dat er in bepaalde verklaringen wel eens onduidelijkheden zitten. De auteur matigt zich bovendien ook uitspraken aan die aantonen dat hij niet op de hoogte is van bepaalde verschijnselen. Hij schrikt ook niet terug voor wat sensationele overdrijvingen (Johannes Paulus II als "een voorbeeld van de exhibitionistiche 'pijnlijder' "). Naar het einde drukt hij zich rustiger uit, en ziet hij het Opus Dei als een betrekkelijk kleine groep "conservatievelingen" die over geld beschikt, en waarvan de leden toegang tot de media hebben. Hij blijft ze wel beschuldigen van een oneerlijke levenshouding. [Guido Goedem]
Dr. E. Sengers
In het spoor van de Da Vinci-Code staat ook het Opus Dei (wederom) in de belangstelling. Deze katholieke organisatie wordt beschuldigd van sektarisme, van politieke en maatschappelijke invloed, en van hersenspoeling en geestelijke dwanguitoefening. Publicist Dewever rekent eerst af met de mythes van de Code - allemaal gebaseerd op fantasie volgens hem - voordat hij zich richt op het onderzoeken van de verhalen rond het Opus. Eerst beschrijft hij de geschiedenis van het Opus, vervolgens zijn zoektocht naar de waarheid achter de geruchten. Dat blijkt niet gemakkelijk te zijn. Veel anti-verhalen blijken bij nader inzien niet zo sterk en hij moet toegeven dat de doelen misschien ouderwets zijn en vreemd gekozen, maar zonder meer nobel. Wel blijkt de politieke, economische en culturele invloed zo groot te zijn als algemeen wordt verondersteld. Als conclusie stelt hij dat het Opus een grote persoonsverheerlijking kent, dat het geheimzinnig doet en dat het zichzelf overleeft heeft omdat het eerder een commerciële onderneming is. Een magere conclusie voor een vlot geschreven, maar pretentieus werk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.