Het boek van mijn vader
Urs Widmer
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : WIDM |
Magazijn |
Byblos, 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : WIDM |
31/12/2002
De Zwitserse auteur Urs Widmer draait al enkele jaren mee aan de top van de Duitstalige literatuur. Met de roman De geliefde van mijn moeder komt hij bijzonder dicht bij wat hij ooit in een lezing een "esthetische overwinning" noemde.
Het verhaal lijkt bedrieglijk traditioneel: een jonge rijke vrouw (Clara, moeder van de ikverteller) wordt verliefd op Edwin, een arme maar briljante componist. Later, vooral na de beurscrash van 1929, keert het tij: Edwin oogst grote successen als fabrieksdirecteur en dirigent van het zelfopgerichte Jonge Orkest, terwijl Clara in armoede en eenzaamheid wegzakt. Vanaf dan verandert Clara's liefde voor Edwin in een obsessie. Voeg dit alles samen in een roman en je hebt een niet bijster origineel verhaal dat de grote thema's in het leven beroert. Dit is echter buiten de waard gerekend.
Urs Widmers grote kracht schuilt hem in het feit dat hij elke plotwending, elke karaktertekening met een grote dosis ambivalentie en duisterheid uitrust en het verhaal zelf zich zo aan een eenduidige interpretatie onttrekt. Om te beginnen heeft Edwin iets weg van de beroemde dirigent Paul Sacher, die in 1999 op 93-jarige leeftijd stierf met de lievelingspartituur van Mozart in zijn handen. Sacher heeft echter nooit een Jong Orkest opgericht (wel het Baselse Kamerorkest) en was geen pianist, maar een violist. Urs Widmer laat de precieze identiteit van Edwin in het midden en creëert aldus de nodige verwarring bij de argeloze lezer. Ook Clara lijkt eerder een ongrijpbaar personage te zijn dan een vrouw van vlees en bloed. Als jong meisje is ze "met ogen die naar binnen keken" dikwijls verzonken in een eigen wereldje. Daarin treedt ze op als een strenge maar rechtvaardige rechter die zowel slaat als zalft. Na de beurscrash van 1929 en de dood van haar vader verandert deze droomwereld: Clara "knielde nu voor de schoenen van een koning of moordenaar, reusachtig hoge laarzen waarvan zij als kleintje slechts de hakken zag. [...] En reeds trapten die schoenen, ze trapten haar in het gezicht of in het onderlichaam". Alles wijst erop dat Clara's dromen een voorafschaduwing zijn van de realiteit. Niet alleen financieel stuikt haar wereldje van glitter en glamour in elkaar, ook op amoureus vlak keren zich de goden tegen haar. Edwin ziet haar niet meer staan en vanaf dan is ze rijp voor de psychiatrie. Weer raken feiten en fictie met mekaar verstrengeld: tezamen met haar eigen Umnachtung knipt Adolf Hitler het licht in Europa uit. Na haar opname in de psychiatrie heeft de wereld iets van een spookachtige omgeving en is niets meer wat het lijkt. Een tijd later keert Clara terug naar huis en bevalt van een zoon, de ikverteller. Haar obsessie voor Edwin is echter geenszins geluwd: Widmer schetst op overtuigende wijze de obsessie, die tot een gemis wordt, en waar zij en haar zoon bijna aan ten onder gaan. Dit uit zich in Clara's drang om tijdens lange wandelingen in het meer te waden met de baby in haar armen. Op een bepaald moment loopt deze bizarre drang bijna faliekant af. Clara ziet -- in een soort van delirium tremens -- zichzelf aan tafel zitten met Edwin, maar in realiteit uit zich dat zo: "Eerst had ze zichzelf niet herkend, misschien omdat haar kind ook met zijn hoofd onder water was geraakt en om zich heen sloeg". Eens te meer vervaagt de scheiding tussen realiteit en fictie, en krijgt het verhaal de allures van een duister sprookje over liefde, waanzin en dood. [Tom Vangenechten]
Redactie
De Zwitserse auteur (1938) vertelt over de hartstochtelijke liefde van zijn aanvankelijk vermogende moeder voor de mede door haar toedoen beroemd geworden dirigent en componist: Paul Sacher. Na een moeilijke jeugd ontdekt zij haar ware liefde en zet zich - aanvankelijk ook met haar financiële vermogen - volledig voor hem in. Wanneer zij na de beurskrach van 1929 totaal verarmd is, terwijl haar geliefde steeds rijker wordt, vergeet deze haar echter, maar zij kan niet van hem loskomen. Ten slotte pleegt zij zelfmoord. De componist sterft korte tijd later na een discussie met haar (zijn?) zoon. Een eenvoudig, maar knap geschreven familie- en liefdesgeschiedenis van een auteur die vaker leven en liefde tot zijn thema maakt. Goed vertaald. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.