Een film met Sophia
Herman Koch
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Rubinstein, 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LUISTERBOEKEN |
31/12/2008
De ik-figuur in Herman Kochs debuutroman Red ons, Maria Montanelli (1989) rekent af met het Montanelli Lyceum - een zogenaamd moderne, liberale school in de "chique Amsterdam Zuid-buurt" - en zijn leerkrachten. De leerkracht Engels die jaar in jaar uit tot grote ergernis van zijn leerlingen de volledige Alice in Wonderland voorleest, of de leerkracht Nederlands die er een sport van maakt om de zaken steevast te verdraaien en naar zijn hand te zetten. Zoals de schrijver in zijn eerste hoofdstuk aankondigt, wordt de ik-figuur van het lyceum gestuurd. Hij wordt namelijk medeverantwoordelijk gesteld voor de dood van de zwakbegaafde Jan Wildschut die door zowat alle leerkrachten positief gediscrimineerd wordt. Wildschut sterft tijdens een fietstocht in de werkweek van de school. Wanneer Wildschut de ik-figuur en zijn twee beste vrienden op de rand van een brug over een rivier ziet staan, imiteert hij hen, dondert in die drukbevaren rivier, en verdrinkt. De drie vrienden worden niet onmiddellijk van school gestuurd omdat de leerkrachten "de aanleiding en het gevolg zo ver mogelijk uit elkaar wilden leggen".
Koch leest op een indringende wijze voor waarbij nu eens zijn cynische, dan weer zijn licht sarcastische ondertoon in het oog springen. Dit (h)eerlijk luisterboek zal heel wat luisteraars ertoe aanzetten om Kochs romans te (her)lezen. Kortom, een amusant luisterboek waar je drie uur lang van kunt genieten.
[Nicolas Verscheure]
Mede naar gegevens van Drs. Cees van der Pluijm
Integrale weergave van het gelijknamige boek*, voorgelezen door theater- en televisiemaker (Jiskefet) Herman Koch. Zijn humoristisch-satirische aanpak is ook terug te vinden in zijn literaire werk. 'Red ons, Maria Montanelli' is het verhaal van een scholier die verdacht wordt van betrokkenheid bij de verdrinking van een zwakbegaafde medeleerling van zijn Montanelli (=Montessori) school. De opstandige puber die het verhaal vertelt, rekent op geestige wijze af met het onderwijssysteem, de 'gelovige' docenten en het milieu van Amsterdam-Zuid. Het verhaal heeft een bittere ondertoon, doortrokken van diepe ernst, maar de verleiding het te lezen als een cabarettekst is groot. De auteur zelf leest de tekst op heldere en enigszins afstandelijke wijze voor. Dat voorkomt niet dat de puberale toon van de tekst, zeker in voorgelezen vorm, consumptie in beperkte brokken verteerbaarder maakt dan in één adem uitluisteren. Tien minuten per dag is een aangename traktatie van dit fascinerende en soms schokkende boek.