Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Cossee, cop. 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ADOL |
Besprekingen
31/12/2006
Bromsteen is een van die boeken die nog zeer lang nazindert. Het gevoel dat het achterlaat, is voor een groot deel verwondering. Op amper 90 pagina's schildert Peter Adolphsen het verloop van bijna 100 jaar. De rode draad doorheen Bromsteen is een merkwaardige vibrerende steen die het pad van een aantal door het toeval aan elkaar verwante personen kruist. Aan het begin van de 20e eeuw houwt Josef Siedler de steen los uit een groot rotsblok dat een oorverdovend gedonder in zich lijkt te hebben. Niet veel later echter sterft Josef en zijn neef krijgt de steen in zijn bezit. Die geeft hem op zijn beurt aan zijn geliefde, die de steen dan weer achterlaat in een reiskoffer op een treinstation. Op dat moment heerst de oorlog in Duitsland en de stationswachter die zich schuilhoudt bij de verloren voorwerpen, vindt de steen. Ook zijn leven loopt echter op zijn eind en de bromsteen zet zijn willekeurige tocht verder.
Deze verrassende novelle bruist, het tempo is zeer hoog en er wordt enorm veel verteld. Het gaat over levensgeschiedenissen, historische gebeurtenissen en menselijke nietigheid. Het boek zit vol contrasten. De zakelijkheid waarmee het begint en die regelmatig terugkomt, wordt verrassend doorbroken met een aantal volkomen absurde situaties. Het taalgebruik dat bij de zakelijkheid hoort, maakt plaats voor poëtische verwoordingen. Het belangrijkste inhoudelijke contrast is dat tussen eeuwigheid en vergankelijkheid. Helemaal in het begin van de roman roept Adolphsen met behulp van Twain het beeld op van hoe klein en nietig de mensheid is vergeleken met de aarde. In dit krachtige verhaal draagt de auteur zijn steentje tot dit besef bij. Hij gebruikt een kleine onbeduidende steen om het lot van een rijke personengalerij te schilderen. De mysterieuze steen wekt nieuwsgierigheid en prikkelt de fantasie. Verschillende mensenlevens worden in de roman op absurde wijze afgesloten en de korte duur van het menselijk bestaan wordt beklemtoond. Bromsteen laat met zijn eigenzinnige structuur en geheimzinnige inhoud ongetwijfeld sporen na. [Geertrui Hofman]
J.F. Vogelaar
De novelle van de Duitstalige Adolphsen (1972) begint als een inhaalcursus geologie. Stel de tijd van de aarde voor als één kalenderjaar, dan sterven de dinosaurussen uit op tweede kerstdag en verschijnt de mens op oudejaarsavond. Een dag later begint het verhaal, in 1875, wanneer in Zwitserland een grottenstelsel ontdekt wordt, of een seconde later, eind 1907 als er een Duitse bankemployé afdaalt. Die hoort daar onder het gesteente vele miljoenen jaren aardbevingen. Hij bikt een stukje steen af, dat blijkt te trillen en daarom bromsteen heet. De eerste eigenaar stopt het in een doosje, en elke volgende vinder voegt er een nieuw briefje aan toe. De laatste, de schrijver, reconstrueert de grillige weg die het doosje aflegt. In de kunstwereld wordt het een objet trouvé. Het idee van een voorwerp dat door vele handen gaat, is niet nieuw, maar hier levert het mooie episoden op. Elke wisseling van eigenaar betekent immers een ander tijdstip, een andere plaats en een andere wereld. Normale druk, ruime marges.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.