Wat een romantische droom : essays
Lucas Hüsgen
Lucas Hüsgen (Auteur), Saskia Monshouwer (Auteur), Frank Van de Schoor (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Sun, cop. 2006 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 700 TEEKEN |
31/12/2006
Dat de schilderkunst lang niet dood is, is de laatste decennia in verschillende landen bewezen. De monografie over het werk van de Nederlandse kunstenaar Toon Teeken (geb. 1944) illustreert het eens te meer. Zijn doeken op grote formaten in bonte kleuren, vol arabesken, welvende woorden, licht geabstraheerde figuren, lichaamsdelen en demonteerbare Pinocchio's zijn een feest voor het denkende oog. Lucas Hüsgen beschrijft in een meesterlijk inleidend essay hoe Teekens schilderijen de ruimte openbreken en de verschillende elementen van de schilderkunstige compositie gelijkwaardig maken. Dat geldt voor de ruimte, de tekening, het vlak, de betrekkingen tussen de kleuren, de penseelstreek, de al dan niet directe herkenbaarheid van figuren. "Het doek wordt een weefselwerk van communicerende elementen die niet voor elkaar hoeven onder te doen". Het effect op de kijker is verbluffend. "Het oog kan niet anders dan dwalen en verder dan zijn kijken kijken". Aanvankelijk houdt Teekens werk zich op in een grensgebied tussen conceptuele en schilderkunst. Uitgepuurde en krioelende cijfer- en letterreeksen, nu eens op een monochrome ondergrond, dan weer op een metrisch raster gezet, vertolken de elementaire beeldkracht van tekens. Al schilderend bestaat er geen verschil meer tussen object en symbool, "want als het symbool wordt geschilderd is het ook 'een ding', en als een ding wordt geschilderd is het ook een symbool". Het naast elkaar plaatsen van alledaagse voorwerpen in talloze variaties vertoont de poëtische invloed van René Daniëls, waar de teksten nauwelijks op ingaan. Het 30-delige werk 'Pas de deux' (1994) laat de figuratieve beeldelementen vrouw en hond in telkens andere posities op een grid en een diagonaal kruis een choreografie uitvoeren waarin ze dansers worden met alle betekenissen en connotaties van dien. Teeken, schrijft Saskia Monshouwer in een schets van de metamorfosen in het oeuvre, wil de geestelijke beweeglijkheid accentueren: "Hij wil beelden laten functioneren als woorden in een zin" ? even verplaatsbaar, even meerduidig. De schilderijen van de jaren '90 zijn totaalcomposities, hedendaagse allegorieën van de schilderkunst die verwijzen naar de deconstructie van de kunst door Marcel Broodthaers, de beeldraadsels van René Magritte en de uitdaging van Disneyworld door Paul McCarthy. Speels en zinnenprikkelend brengen ze de synthese tot stand tussen wat Marcel Duchamp als een definitieve tegenstelling zag: de retinale en de mentale kunst. 'Genetic engineering' heet een van de recente doeken (2003), waarop een geconstrueerde Pinocchio regie voert over een vrouwelijke centaur, acrobaten die halsbrekende standen aannemen, aan Daniel Buren herinnerende verfstroken en net niet leesbare woorden. In een van de korte begeleidende teksten bij de schitterende reproducties schrijft Teeken: "Over de wereld waarin wij rondlopen en waarin wij thuis zijn en die wij via onze zintuigen en vooral onze ogen waarnemen, over de steeds maar onbegrijpelijke manier waarop wij waarnemen en hoe wat wij waarnemen betekenis krijgt door die waarneming, en hoe wij dus ons thuiszijn (thuis/plaats, zijn/tijd) steeds opnieuw moeten formuleren om niet ontheemd te raken, daarover gaat mijn werk". Er worden ook fragmenten getoond uit de fotoboeken die Teeken al decennia bijhoudt en collageachtig aanvult met verfstreken en woorden. Uitgebreide biografische aantekeningen en een lijst van solo- en groepstentoonstellingen besluiten deze vervreemdende maar intrigerende monografie, die een voorbeeldige vorm heeft gekregen. [Erik de Smedt]
Han Kobes
Een bekende reactie op Mies van der Rohe’s artistieke credo ‘Less is more’ luidt ‘Less is a bore’. Kunstenaar Toon Teeken (1944) voegt er zijn variant ‘More is more’ aan toe. Het is tevens de titel van deze lijvige monografie met een overzicht van Teekens schilderkunst uit de afgelopen 15 jaar. In tegenstelling tot veel schilders wordt zijn werk steeds complexer. De veelkleurige doeken raken steeds voller met letters, lijnen, dier- en stripfiguren. Ze zijn veelgelaagd, schijnbaar chaotisch, verstandelijk en intuïtief, filosofisch…en het gaat zoals hij zelf zegt ‘…eigenlijk allemaal over plaatsbepaling en ruimte’. In het boek komen werk en ideeën goed uit de verf in riante kleurenafbeeldingen en een tweetal diepgravende essays. Ook is een selectie uit de fotoboeken (collageachtige plakboeken) van de kunstenaar opgenomen die samen met het commentaar van hemzelf een blik gunnen in zijn denk en voorstellingswereld. Inclusief geïllustreerde biografie en overzichtslijsten. Mooi vormgegeven en gestoken in een fris en aantrekkelijk ogend monochroom geel/groen gekleurd kaft.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.