Sommige dingen (vallen in het water) : over afscheid moeten nemen van het leven en van elkaar
Roel Verniers
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 1357 |
31/12/2006
De jonge auteur en theatermaakster Clara Van den Broek past naadloos in het rijtje van hedendaagse vlotte, jonge en beloftevolle schrijfsters die het alledaagse leven met een licht ironische pen weten te beschrijven als een patchwork van filosofisch geklungel en gestuntel. Desondanks loopt haar debuut Aarde structureel niet altijd even lekker. De twee vrouwenportretten die Van den Broek met de nodige empathie schetst, communiceren soms iets te weinig met elkaar om het boek een overkoepelende spankracht te geven.
Toch serveert Van den Broek bijzonder smakelijk leesvoer met de beide levensverhalen. Misschien wel verhalen uit eenzelfde leven? Of is het ene leven een escapistische dromerij van de vrouw uit het andere leven? Het lijkt alsof Van den Broek enkel de reflectiestof aanreikt en het aan je overlaat om beide verhalen -- en levens -- met elkaar te laten interageren.
Ze introduceert je in het leven van twee jonge, naamloze, vrouwen die elk op hun manier in hun verbeelding en denken vluchten, op zoek naar antwoorden. Terwijl de getrouwde vrouw (en jonge moeder van haar eerste kindje) probeert om alles zo georganiseerd mogelijk te krijgen en zich ondertussen afvraagt hoe waardevol een slippertje met een collega kan zijn, tracht de andere -- jongere -- vrouw haar leven terug in een zinvolle plooi te trekken nadat haar grote liefde, door een stompzinnig ongeluk met een sigaret, zichzelf en zijn auto heeft laten exploderen. Ze kiest voor het pad van fuiven, blowen en neuken.
Van den Broek zoomt niet zozeer in op ontwrichtende of markante ankermomenten in een leven, maar slaagt er met dit debuut in om het leven op aarde te portretteren als een oneindige stroom van innerlijke en uiterlijke prikkels -- als zandkorrels die samen de woelige, vette aarde uitmaken die het leven is. Zo focust Aarde op de driftige dans tussen keuzes waardoor elk leven gestuwd én gestopt kan worden.
De taal waarin deze dubbele tranche de vie geschreven is, verraadt Van den Broeks theaterroots. Ze schrijft in een staccatotaal die eerder droog dan weelderig is. Daardoor treedt er bij beide vrouwen een vrij bedachtzame, afstandelijke vertelstem op de voorgrond die soms licht satirisch is aangezet. Het is een uitgepuurde taal met bitterzoete toets die in later werk tot een nog rijper smakenpalet kan uitgroeien. [Els Van Steenberghe]
Marita de Sterck
In haar debuut zet de 32-jarige auteur, vroeger recensente, nu actrice, twee jonge vrouwen neer die worstelen met de last van (hun) relaties. Een meisje gaat na de dood van haar geliefde in zee met een dertig jaar oudere man. Ze laat zich de dure reizen en feesten welgevallen en geniet van de geshockeerde blikken, maar nooit zijn walging en gemis veraf. Een prille moeder worstelt om baby en baan te combineren en krijgt op kantoor te maken met de avances van een collega. Ondanks de sleur van huishouden en kantoor lijkt zij redelijk tevreden met het alledaagse repetitieve bestaan. De auteur wisselt de passages over beide vrouwen in een vinnig tempo af, wat het contrast uitvergroot, maar wel eens al te geconstrueerd overkomt. Het verhaal van het meisje is met vaart neergezet, het verhaal van de prille moeder sleept door de tergend trage beschrijvingen van huishoudelijke klussen. Wat betreft de uitwerking van thematiek en karaktertekening een veelbelovend debuut, stijl en compositie mogen nog rijpen. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.