Met angst en beven
Amélie Nothomb
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Manteau, 2006 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : NOTH |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Manteau, 2006 |
VOLWASSENEN : ROMANS : NOTH |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Manteau, 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 14373 |
31/12/2006
In haar nieuwste roman steekt Amélie Nothomb op onnavolgbare wijze de draak met het fenomeen van reality-tv. Onder het motto 'hoe gruwelijker de gebeurtenissen, hoe groter de aandacht' koos ze als setting voor Zwavelzuur zowaar voor een concentratiekamp. Argeloze mensen worden van de straat opgepakt en in beestenwagons afgevoerd naar een volledig nagebouwd concentratiekamp. Agressieve en gefrustreerde mensen worden tot gevangenisbewakers benoemd en krijgen de opdracht de gevangenen fysisch en mentaal te folteren. Elke dag worden er vervolgens twee gevangenen geselecteerd die op een gruwelijke manier terechtgesteld zullen worden, geregistreerd door de ogen van ontelbare camera's. Ondanks de verontwaardiging in de media wordt het live uitgezonden programma 'Concentratie' een weergaloze kijkcijferhit. Protagonisten zijn twee jonge meisjes die zowat mekaars tegenpolen zijn. Zdena, een lelijk en kansarm meisje, neemt haar rol van agressieve kampbeul met veel enthousiasme op. De engelachtige Pannonique (kampnummer CKZ 114) daarentegen is een intelligent en welopgevoed meisje dat opkomt voor de menselijke waarden. Ze is met veel voorsprong de uitverkoren gevangene van alle kijkers. Ook op Zdena maakt ze door haar schoonheid en onschuld een onvergetelijke indruk. De beul begint tot groot jolijt van het publiek een obsessionele passie te ontwikkelen voor haar gevangene. 'De schone en het beest' revisited.
Zwavelzuur is de 14e roman van Amélie Nothomb en borduurt verder op haar gekende stokpaardjes. Meisjes onder mekaar, de wreedheid, de tegenstellingen tussen goed en kwaad, schoonheid versus lelijkheid. In haar gekende springerige stijl hamert ze genadeloos in op de dubbele moraal en hypocrisie van de goegemeente. Hun verontwaardiging is immers omgekeerd evenredig aan het kijkgedrag. Niet de tv-makers zijn schuldig, maar de kijkers die alleen maar minachting verdienen. "Gek was dat, er waren veel meer lege mensen dan mensen met inhoud", legt ze haar protagoniste in de mond. Ook de dubieuze houding van de tv-producenten wordt magistraal aan de kaak gesteld. Hoe ze de mond vol hebben over het belang van interactiviteit. Toch lost Nothomb met haar morbide gruwelverhaal niet alle beloften in. Af en toe speelt ze te nadrukkelijk de moraalridder. De goede afloop, met het plotselinge réveil van menselijke waardigheid, oogt geforceerd. Alsof na water en brood plotseling een chocoladedessert voorgeschoteld wordt. Maar als maatschappelijk alarmsignaal klinkt Zwavelzuur zo oorverdovend luid dat zelf een hardhorige, op een dieet van reality-tv opgegroeide lezer wakker geschud wordt. [Laurent Meese]
Menno Gnodde
De ene mens is voor de andere een wolf én hij is een voyeur. Waar! Maar hoe breng je die notie over het voetlicht? Het foefje van de extrapolatie, de uitvergroting van een fenomeen, wil nog wel eens iets duidelijk maken over de menselijke natuur. En dat gebeurt hier dan ook. Een razzia levert de figuranten op voor een reality soap zich afspelend in een nagebouwd concentratiekamp, de hoge kijkcijfers scorende arena waar kapo's een sadistische en dodelijke mengvorm van "happy slapping" en "Big Brother" spelen met gevangenen. Het spanningsveld tussen beul en slachtoffer, met breed uitgemeten psychologische en existentiële implicaties, spitst zich toe op de verhouding tussen kapo Zdena, dom en lelijk, en haar tegenpool, de tot CKZ 114 gereduceerde principiële Pannonique. Doorgeschoten fantasie, misschien, maar beeldend en trefzeker beschrijven hoe hun sentimenten evolueren, hoe het massale tv-publiek cynisch meebeslist over leven en dood, hoe de hiërarchie van het kwaad zich allengs profileert, is Nothomb (1967) wel toevertrouwd. Trash-tv als spiegel van de menselijke ziel. Royale letter.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.