Liedjes en conferences
Wim Sonneveld
Wim Sonneveld (Auteur), Hilde Scholten (Redacteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Nijgh en Van Ditmar, 2006 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 788.3 SONN |
31/12/2009
Ook jaren na het overlijden van Wim Sonneveld (1917-1974) blijft de belangstelling voor zijn repertoire groot. Naast de oeuvre cd-box 'Ik zou nooit iets anders willen zijn' (2005) en Wim Sonneveld, de parel van het cabaret (2006), een schitterend gedocumenteerd fotoboek, verscheen ook Moeder ik wil bij de revue, een haast volledig overzicht van de liedjes die Sonneveld in zijn veertigjarige carrière zong.
In de 'Pluche' reeks van Nijgh en Van Ditmar verschenen eerder tekstboeken over o.m. Lennaert Nijgh, Drs P en Ramses Shaffy. Met het rode boek over Sonneveld is opnieuw een hoofdstuk bijgeschreven in de succesvolle serie die Vic van de Reijt, Jacques Klöters en Kick van der Veer als samenstellers jaren geleden begonnen.Opgenomen zijn o.a. zijn eerste zelfgeschreven tekst, een jubellied voor de Utrechtse voetbalvereniging uit 1934 ('Hup U.V.V.'), liedjes uit zijn solo-optredens en sketches. Zo vernemen we dat Sonneveld af en toe aan Simon Carmiggelt tekstmateriaal vroeg, en dat die hem dan bv. Kronkels bezorgde. (Carmiggelt schreef jarenlang columns onder de naam 'Kronkel' in 'Het Parool'). Teksten als 'Croquetten' behoorden zo al snel tot de klassiekers in het genre.
Wim Sonneveld vormde tijdens de oorlogsjaren met o.a. Conny Stuart en Lia Dorana een cabaretensemble. Hella Haasse schreef de teksten voor zijn eerste programma's, en dat zou slechts de voorbode zijn van nog meer kwaliteit. In de loop van de jaren omringde Sonneveld zich met de beste tekstschrijvers: Annie M.G. Schmidt ('De koningin van Lombardije', 'Margootje'), Michel van der Plas ('Tearoom Tango', 'Frater Venantius'), Guus Vleugels ('Onze kat') en zijn vrienden Huub Jansen ('Zo heerlijk rustig', 'Ik heb zo vaak aan Amsterdam gedacht') en Friso Wiegersma ('Het dorp', 'Zij kon het lonken niet laten'), om er maar enkele te noemen.
In Moeder, ik wil bij de revue worden de teksten chronologisch vermeld. Achterin is een ruime voetnotenlijst opgenomen die de liedjes in hun context plaatst. Vooral die annotaties zijn verrijkend door de achtergrondinformatie en omdat vaak verschillende versies van eenzelfde tekst met elkaar vergeleken worden. Zo staat de oorspronkelijke versie van 'De Lodewijkentijd', een lied uit 1963 over het Franse hof van de 18e eeuw geschreven door Friso Wiegersma, naast een tweede, door de auteur herwerkte en uiteindelijk definitieve versie. [Marjan Bex]
Drs. Cees van der Pluijm
In het twaalfde deel van de onvolprezen Pluche-reeks is het gezongen oeuvre van Wim Sonneveld (1917-1974) bijeengebracht. Een handvol teksten van hem zelf, veel werk van onder anderen Hella Haasse, Annie M.G. Schmidt, Michel van der Plas, Friso Wiegersma en Guus Vleugel. Loek Zonneveld schrijft ter inleiding een krachtige schets van wie Sonneveld was, Friso Wiegersma vertelt iets over Sonnevelds werkwijze. De toelichtingen bij de liedteksten documenteren alle theaterprogramma's (en daarmee veertig jaar cabaretgeschiedenis) op voorbeeldige wijze. Grote kracht van dit boek is daarnaast dat het veel oud materiaal (uit de jaren vijftig vooral) toegankelijk maakt. De bijgevoegde cd laat Sonneveld horen in Nijhoffs 'Pierrot aan de lantaarn', een curieuze opname. Ook dit Pluchedeel is weer een documentaire uitgave om U tegen te zeggen, met veel genietbaars en lezenswaardigs.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.