Eigen vlees en bloed
Carla Bogaards
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Nieuw Amsterdam, 2005 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 4000 |
31/12/2006
Vivian is dood." Zo begint Carla Bogaards' derde roman. De woorden komen van Isabel, de eeuwig verliefde schrijfster die na het verlies van verschillende dierbaren haar leven weer op de rails probeert te krijgen. Met Isabel zet Bogaards een complex figuur neer in wie zowel eros als thanatos huist. Dat Isabel het niet echt getroffen heeft in haar leven blijkt uit de meerdere miskramen die ze gehad heeft, het vertrek van een goede vriend en vriendin. Maar bovenal is er Vivians dood. Via flashbacks vernemen we hoe Isabel bij Vivian haar hart uitstortte over haar passionele liefdesrelatie met een pianist. Verwacht echter geen diepgang tussen de twee, nergens in Roes kom je de naam van de pianist te weten.
Roes mag dan al zeer vlot en direct geschreven zijn, de roman is te weinig beklijvend. Alleen het personage van Isabel komt goed uit de verf, de anderen worden al te eendimensionaal geportretteerd. Bogaards, die in haar twee voorgaande romans Meisjesgenade (1992) en Eigen vlees en bloed (1995) op haar best was in het beschrijven van rouw, slaagt er niet in om op een evenwichtige manier gestalte te geven aan Isabels rouw. Liefde, ontboezemingen, kamasutrastandjes... Roes wemelt ervan. Tot op een zeker niveau is het geloofwaardig, maar dat kan helemaal niet gezegd worden van de tragische gebeurtenissen in het boek. Bogaards heeft weliswaar een aanzet gegeven om dood en liefde te verenigen, maar ze zal uit een ander vaatje moeten tappen om een geslaagde symbiose te brengen. [Nicolas Verscheure]
J.A.M. van den Broek
In haar nieuwste roman vertelt Bogaards (1947) over het leven van Isabel, die net als Bogaards zelf dichteres en schrijfster is en ongeveer van dezelfde leeftijd. Isabel is twee keer gescheiden en heeft drie zoons, verder nog een paar goede vrienden en vriendinnen, van wie Vivian de belangrijkste is. Verder krijgt Isabel een heftige liefdesrelatie met ‘de pianist’ die zich niet wil en kan binden. Al deze familiale, vriendschappelijke en erotische relaties passeren uitgebreid de revue. Als lezer kruip je in het hoofd van Isabel en leef je met haar onzekerheden, frustraties en warme gevoelens mee. De spanningsboog wordt opgebouwd uit twee elementen die van het begin tot het eind belangrijk zijn. Ten eerste wordt al vroeg aangekondigd dat Vivian dood is, maar de achtergrond is onduidelijk. Ten tweede is de relatie met de pianist steeds onderhevig aan nieuwe crises en vraag je je af of het ooit goed komt. Bogaards schrijft zeer dicht op de huid, in een ietwat populaire, naar het grove neigende stijl, met expliciet beschreven seksuele scènes. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.